Provérbios 7
1 Filho meu, guarda as minhas palavras, e esconde dentro de ti os meus mandamentos.
Mia filo! konservu miajn vortojn, Kaj gardu ĉe vi miajn moralordonojn.
2 Guarda os meus mandamentos, e vive; e a minha lei, como as meninas dos teus olhos.
Konservu miajn moralordonojn, kaj vivu; Kaj mian instruon, kiel la pupilon de viaj okuloj.
3 Ata-os aos teus dedos, escreve-os na taboa do teu coração.
Ligu ilin al viaj fingroj; Skribu ilin sur la tabelo de via koro.
4 Dize á sabedoria, Tu és minha irmã; e á prudencia chama parenta.
Diru al la saĝo: Vi estas mia fratino; Kaj la prudenton nomu mia parencino;
5 Para te guardarem da mulher alheia, da estrangeira, que lisongeia com as suas palavras.
Por ke vi estu gardata kontraŭ fremda edzino, Kontraŭ fremdulino, kies paroloj estas glataj.
6 Porque da janella da minha casa, por minhas grades olhando eu,
Ĉar mi rigardis tra fenestro de mia domo, Tra mia krado;
7 Vi entre os simplices, descobri entre os moços, um mancebo falto de juizo,
Kaj mi vidis inter la naivuloj, Mi rimarkis inter la nematuruloj junulon senprudentan,
8 Que passava pela rua junto á sua esquina, e seguia o caminho da sua casa;
Kiu pasis sur la placo preter ŝia angulo, Kaj iris la vojon al ŝia domo,
9 No crepusculo, á tarde do dia, na tenebrosa noite e na escuridão;
En krepusko, en vespero de tago, Kiam fariĝis nokto kaj mallumo.
10 E eis que uma mulher lhe saiu ao encontro, com enfeites de prostituta, e astuta de coração:
Kaj jen renkonte al li iras virino En ornamo de publikulino, ruzema je la koro.
11 Esta era alvoroçadora, e contenciosa; não paravam em sua casa os seus pés;
Bruema kaj vagema; Ŝiaj piedoj ne loĝas en ŝia domo.
12 Agora por fóra, depois pelas ruas, e espreitando por todos os cantos:
Jen ŝi estas sur la strato, jen sur la placoj, Kaj apud ĉiu angulo ŝi embuskas.
13 E pegou d'elle, e o beijou; esforçou o seu rosto, e disse-lhe:
Kaj ŝi kaptis lin, kaj kisis lin Kun senhonta vizaĝo, kaj diris al li:
14 Sacrificios pacificos tenho comigo; hoje paguei os meus votos.
Mi devis alporti dankan oferdonon; Hodiaŭ mi plenumis mian solenan promeson.
15 Por isto sahi ao encontro a buscar diligentemente a tua face, e te achei.
Tial mi eliris al vi renkonte, Por serĉi vian vizaĝon, kaj mi vin trovis.
16 Já cobri a minha cama com cobertas de tapeçaria, com obras lavradas com linho fino do Egypto.
Mi bele kovris mian liton Per multkoloraj teksaĵoj el Egiptujo.
17 Já perfumei o meu leito com myrrha, aloes, e canella.
Mi parfumis mian kuŝejon Per mirho, aloo, kaj cinamo.
18 Vem, saciemo-nos de amores até pela manhã: alegremo-nos com amores.
Venu, ni ĝuu sufiĉe volupton ĝis la mateno, Ni plezuriĝu per la amo.
19 Porque já o marido não está em sua casa: foi fazer uma jornada ao longe:
Ĉar mia edzo ne estas hejme, Li iris en malproksiman vojon;
20 Um saquitel de dinheiro levou na sua mão: ao dia apontado virá a sua casa.
La sakon kun mono li prenis kun si; Li revenos hejmen je la plenluno.
21 Seduziu-o com a multidão das suas palavras, com as lisonjas dos seus labios o persuadiu.
Ŝi forlogis lin per sia multeparolado, Per sia glata buŝo ŝi lin entiris.
22 Segue-a logo, como boi que vae ao matadouro, e como o louco ao castigo das prisões;
Li tuj iras post ŝi, Kiel bovo iras al la buĉo Kaj kiel katenita malsaĝulo al la puno;
23 Até que a frecha lhe atravesse o figado, como a ave que se apressa para o laço, e não sabe que está armado contra a sua vida.
Ĝis sago fendas al li la hepaton; Kiel birdo rapidas al la kaptilo, Kaj ne scias, ke ĝi pereigas sian vivon.
24 Agora pois, filhos, dae-me ouvidos, e estae attentos ás palavras da minha bocca.
Kaj nun, infanoj, aŭskultu min, Atentu la vortojn de mia buŝo.
25 Não se desvie para os seus caminhos o teu coração, e não andes perdido nas suas veredas.
Via koro ne flankiĝu al ŝia vojo, Ne eraru sur ŝia irejo;
26 Porque a muitos feridos derribou; e são muitissimos os que por ella foram mortos.
Ĉar multajn ŝi vundis kaj faligis, Kaj multegaj estas ŝiaj mortigitoj.
