Psalmów 78
1 Pieśń pouczająca. Asafa. Słuchaj, mój ludu, mego prawa, nakłońcie uszu ku słowom moich ust.
Ein song til lærdom av Asaf. Lyd, mitt folk, på læra mi, legg øyra til det munnen min talar!
2 Otworzę moje usta do przypowieści, opowiem starodawne tajemnice;
Eg vil opna min munn med fyndord, eg vil lata gåtor frå gamall tid strøyma ut.
3 Cośmy słyszeli i poznali i [co] nam opowiadali nasi ojcowie.
Det me hev høyrt og veit, og det våre feder hev fortalt oss,
4 Nie zataimy [tego] przed ich synami, opowiemy przyszłemu pokoleniu o chwale PANA, o jego mocy i cudach, które czynił.
det vil me ikkje dylja for deira born, men fortelja Herrens pris for den komande ætti, og hans styrke og hans under, som han hev gjort.
5 Ustanowił bowiem świadectwo w Jakubie, nadał prawo w Izraelu i nakazał naszym ojcom, aby je oznajmiali swoim synom;
Han hev sett upp eit vitnemål i Jakob, og ei lov hev han lagt i Israel, som han baud våre feder, til å kunngjera deim for borni,
6 Aby poznało przyszłe pokolenie, synowie, którzy się urodzą; aby powstawszy, przekazywali [je] swoim synom;
so den komande ætti, dei born som skulde verta fødde, kunde kjenna deim, at dei kunde koma fram og fortelja um deim til sine born,
7 Żeby pokładali w Bogu nadzieję i nie zapominali o dziełach Boga, lecz strzegli jego przykazań;
og setja si von til Gud, og ikkje gløyma Guds verk, men taka vare på hans bodord,
8 Żeby nie byli, jak ich ojcowie, pokoleniem opornym i nieposłusznym; pokoleniem, które nie przygotowało swego serca i którego duch nie był wierny Bogu.
og ikkje vera som deira feder, ei tver og tråssug ætt, ei ætt som ikkje gjorde sitt hjarta fast, og som i si ånd ikkje var trufast mot Gud.
9 Synowie Efraima, uzbrojeni i wyposażeni w łuki, w dniu bitwy wycofali się.
Efraims born, dei væpna bogeskyttarar, dei snudde på stridsdagen.
10 [Bo] nie strzegli przymierza Boga i nie chcieli postępować według jego prawa.
Dei heldt ikkje Guds pakt og vilde ikkje ferdast i hans lov.
11 Zapomnieli o jego dziełach i cudach, które im ukazał.
Og dei gløymde hans storverk og hans under som han hadde synt deim.
12 Przed ich ojcami czynił cuda w ziemi Egiptu, na polu Soanu.
For deira feder hadde han gjort under i Egyptarlandet på Soans mark.
13 Rozdzielił morze i przeprowadził ich, i sprawił, że wody stanęły jak wał.
Han kløyvde havet og let deim ganga igjenom, og let vatnet standa som ein haug.
14 Prowadził ich w obłoku za dnia, a całą noc w blasku ognia.
Og han leidde deim med skyi um dagen, og heile natti ved elds ljos.
15 Rozszczepił skały na pustyni i napoił ich jakby z wielkich głębin.
Han kløyvde berg i øydemarki og let deim drikka som av store vatsdjup.
16 Wydobył strumienie ze skały i sprawił, że wody płynęły jak rzeki.
Og han let bekkjer koma or fjellet og fekk vatn til å renna ned som elvar.
17 Lecz [oni] jeszcze więcej grzeszyli przeciwko niemu i pobudzili do gniewu Najwyższego na pustyni;
Men dei heldt endå på og synda imot honom, og var tråssuge mot den Høgste i øydemarki.
18 I wystawiali Boga na próbę w swych sercach, żądając pokarmu według swego pragnienia.
Og dei freista Gud i sitt hjarta, so dei kravde mat for si lyst.
19 I mówili przeciwko Bogu tymi słowy: Czy Bóg może zastawić stół na tej pustyni?
Og dei tala imot Gud, dei sagde: «Kann vel Gud duka bord i øydemarki?
20 Oto uderzył w skałę i wypłynęły wody, i wezbrały strumienie; czy będzie mógł też dać chleb? Czy przygotuje mięso swemu ludowi?
Sjå, han slo i berg, so vatn rann ut, og bekkjer fløymde. Tru han og kann gjeva brød, eller koma med kjøt til sitt folk?»
21 Gdy PAN [to] usłyszał, rozgniewał się i ogień zapłonął przeciw Jakubowi, i gniew wybuchnął przeciw Izraelowi;
Difor, då Herren høyrde det, vart han harm, og eld loga upp mot Jakob, og vreide reiste seg mot Israel;
22 Bo nie uwierzyli Bogu i nie zaufali jego zbawieniu;
for dei trudde ikkje på Gud og leit ikkje på hans frelsa.
23 Choć rozkazał chmurom w górze i bramy nieba otworzył.
Og han gav skyerne ovantil, og himmelportarne let han upp.
24 I zesłał im [jak] deszcz mannę do jedzenia, i zboże z nieba im dał.
Og han let manna regna yver deim til føda, og himmelkorn gav han deim.
25 Człowiek jadł chleb anielski; zesłał im pokarm do syta.
Englebrød fekk menneskje eta, nista sende han deim til mette.
26 Wzbudził na niebie wiatr ze wschodu i sprowadził swą mocą wiatr południowy.
Han let austanvinden fara ut i himmelen, og han førde sunnanvinden fram ved si magt.
27 Zesłał im mięso jak pył i ptactwo skrzydlate jak piasek morski.
Og han let kjøt regna yver deim som dust, og fljugande fuglar som havsens sand,
28 Spadło ono pośrodku ich obozu, wokół ich namiotów.
og han let deim falla ned midt i deira læger, kringum deira bustader.
29 Jedli i w pełni się nasycili; dał im, czego pragnęli.
Og dei åt og vart ovleg mette, og det dei hadde hug på, let han deim få.
30 [A gdy] jeszcze nie zaspokoili swego pragnienia, [gdy] jeszcze pokarm był w ich ustach;
Dei var ikkje komne burt frå si lyst, endå hadde dei maten i munnen,
31 Spadł na nich gniew Boży i zabił ich tłustych, a znakomitszych z Izraela powalił.
då steig Guds vreide upp imot deim, og han drap deira sterke menner hjå deim, og Israels ungdomar slo han ned.
32 Mimo to nadal grzeszyli i nie wierzyli jego cudom;
Med alt dette synda dei endå, og dei trudde ikkje på hans under.
33 Dlatego sprawił, że ich dni przemijały w marności, a ich lata – w trwodze.
Og han let deira dagar kverva i fåfengd, og deira år i rædsla.
34 Gdy ich zabijał, szukali go; nawracali się i o świcie szukali Boga;
Når han slo deim ned, då spurde dei etter honom, og vende um og søkte Gud,
35 Przypominali sobie, że Bóg [jest] ich skałą, że Bóg Najwyższy – ich Odkupicielem;
og kom i hug at Gud var deira berg og den høgste Gud var deira atterløysar.
36 Pochlebiali mu jednak swoimi ustami i okłamywali go swym językiem;
Men dei gjølte for honom med sin munn, og laug for honom med si tunga.
37 A ich serce nie było przed nim szczere i nie byli wierni jego przymierzu.
Og deira hjarta hekk ikkje fast ved honom, og dei var ikkje true mot hans pakt.
38 On jednak, będąc miłosiernym, przebaczał ich nieprawości i nie wytracał [ich]; często odwracał swój gniew i nie pobudzał całej swej zapalczywości;
Men han er miskunnsam, han forlet skuld og tyner ikkje, og mange gonger let han sin vreide venda um, og han vakte ikkje heile sin harm.
39 Bo pamiętał, że są ciałem; wiatrem, który ulatuje i nie wraca.
Og han kom i hug at dei var kjøt, ein andepust som kverv og ikkje kjem att.
40 Jak często pobudzali go do gniewu na pustyni [i] zasmucali go na pustkowiu!
Kor ofte dei tråssa honom i øydemarki og gjorde honom sorg i audni!
41 Odwracali się i wystawiali Boga na próbę, i stawiali granice Świętemu Izraela.
Og dei freista atter Gud og krenkte Israels Heilage.
42 Nie pamiętali jego ręki [ani] dnia, w którym ich wybawił z utrapienia;
Dei kom ikkje handi hans i hug, eller den dagen då han fria deim frå fienden,
43 Gdy czynił swe znaki w Egipcie i swe cuda na polu Soanu;
då han gjorde sine teikn i Egyptarland, og sine undergjerningar på Soans mark.
44 Gdy zamienił w krew ich rzeki i ich strumienie, tak że nie mogli [z nich] pić.
Og han gjorde deira elvar til blod, og sine rennande vatn kunde dei ikkje drikka.
45 Zesłał na nich rozmaite muchy, aby ich kąsały, i żaby, aby ich niszczyły;
Han sende imot deim flugesvermar som åt deim upp, og froskar som tynte deim.
46 I dał robactwu ich plony, a ich pracę szarańczy.
Og han gav deira grøda til gnagaren og deira arbeid til grashoppen.
47 Zniszczył gradem ich winorośle, a sykomory szronem.
Han slo deira vintre ned med hagl og deira morbærtre med haglsteinar.
48 Ich bydło wydał na pastwę gradu, a ich stada [na pastwę] błyskawic.
Og han gav deira fe til haglet og deira hjorder til eldingarne.
49 Wylał na nich żar swojego gniewu, zapalczywość, oburzenie i udrękę, zesławszy na nich złych aniołów.
Han sende på deim sin brennande vreide, sinne og harm og trengsla, ei sending av uferds-englar.
50 Otworzył drogę dla swego gniewu, nie zachował ich duszy od śmierci, a ich życie wydał zarazie;
Han braut veg for sin vreide, han sparde ikkje deira sjæl for dauden, og deira liv gav han til sotti.
51 Wytracił wszystko pierworodne w Egipcie, pierwociny [ich] mocy w namiotach Chama;
Og han slo alle fyrstefødde i Egyptarland, fyrstegrøda av dei sterke i Khams tjeld.
52 Ale swój lud wyprowadził jak owce i wiódł ich po pustyni jak stado.
Og han let sitt folk fara av stad som sauer, og førde deim som ei hjord i øydemarki.
53 Prowadził ich bezpiecznie, tak że się nie lękali, a ich wrogów przykryło morze;
Og han leidde deim trygt, og dei ræddast ikkje, men havet løynde deira fiendar.
54 I przyprowadził ich do swej świętej granicy; do góry, którą nabyła jego prawica.
Og han førde deim til sitt heilage landmerke, det fjell som hans høgre hand hadde vunne.
55 Wypędził przed nimi narody, sznurem wyznaczył im dziedzictwo, żeby pokolenia Izraela mieszkały w swoich namiotach.
Og han dreiv ut heidningar for deim, og let deira land falla til deim som arv, og let Israels ætter bu i deira tjeld.
56 Oni jednak wystawiali na próbę i pobudzali do gniewu Boga Najwyższego, i nie strzegli jego świadectw.
Men dei freista Gud, den Høgste, og tråssa honom, og hans vitnemål agta dei ikkje på.
57 Lecz odwrócili się i postępowali przewrotnie jak ich ojcowie, schodzili z drogi jak łuk zawodny.
Og dei veik av og var utrugne som deira feder, dei vende um som ein veik boge.
58 Pobudzali go bowiem do gniewu przez swe wyżyny i rzeźbionymi posągami wzbudzali jego zazdrość.
Dei harma honom med sine haugar og eggja honom med sine avgudar.
59 Gdy Bóg [to] usłyszał, rozgniewał się i wielce wzgardził Izraelem.
Gud høyrde det og vart vreid, og han vart svært leid av Israel.
60 I opuścił przybytek w Szilo; namiot, [który] rozbił wśród ludzi;
Og han gjekk burt frå sin bustad i Silo, det tjeld han hadde slege upp millom menneskje.
61 I oddał w niewolę swoją moc i swoją chwałę w ręce wroga.
Og han let sin styrke verta førd burt som fange, og gav si æra i fiendehand.
62 Wydał swój lud pod miecz i rozgniewał się na swoje dziedzictwo.
Og han gav sitt folk til sverdet, og på sin arv harmast han.
63 Ich młodzieńców pochłonął ogień, a ich dziewic nie wydano za mąż.
Eld åt deira unge menner, og deira møyar fekk ingen bruresong.
64 Ich kapłani padli od miecza, a ich wdowy nie lamentowały.
Deira prestar fall for sverdet, og deira enkjor fekk ikkje syrgja
65 Lecz potem Pan ocknął się jak ze snu, jak mocarz wykrzykujący od wina.
Då vakna Herren som ein sovande, som ei kjempa frå rus av vin.
66 I uderzył na tyły swoich wrogów, okrył ich wieczną hańbą.
Og han slo sine fiendar attende, og han førde yver deim æveleg skam.
67 Ale choć wzgardził namiotem Józefa i pokolenia Efraima nie wybrał;
Og han støytte burt Josefs tjeld, og Efraims ætt valde han ikkje ut.
68 Jednak wybrał pokolenie Judy, górę Syjon, którą umiłował.
Men han valde Judas ætt, Sions fjell som han elska.
69 I zbudował swoją świątynię jak wysoki [pałac]; jak ziemię, którą ugruntował na wieki.
Og han bygde sin heilagdom som høge fjell, liksom jordi som han hev grunnfest til æveleg tid.
70 Wybrał też Dawida, swego sługę; wziął go z owczych zagród;
Og han valde ut David, sin tenar, og tok honom frå sauegrindarne.
71 Przywołał go, gdy chodził za karmiącymi [owcami], aby pasł Jakuba, jego lud, i Izraela, jego dziedzictwo.
Han førde honom frå lambsauerne som han fylgde, til å gjæta Jakob, sitt folk, og Israel, sin arv.
72 A on ich pasł w prawości swego serca i prowadził ich roztropną ręką.
Og han gjætte deim etter sitt ærlege hjarta, og med si kloke hand leidde han deim.
