Publisher

Nainoia, Inc.
PO Box 462, Bellefonte, PA 16823
(814) 470-8028
Nainoia Inc, Publisher
LinkedIn/NAINOIA-INC
Third Party Publisher Resources
Request Custom Formatted Verses

Please contact us below
Submit your proposed corrections

I understand that the Aionian Bible republishes public domain and Creative Commons Bible texts and that volunteers may be needed to present the original text accurately. I also understand that apocryphal text is removed and most variant verse numbering is mapped to the English standard. I have entered my corrections under the verse(s) below. Proposed corrections to the Polish Updated Gdansk Bible, Psalms Chapter 78 https://www.AionianBible.org/Bibles/Polish---Polish-Updated-Gdansk/Psalms/78 1) Pieśń pouczająca. Asafa. Słuchaj, mój ludu, mego prawa, nakłońcie uszu ku słowom moich ust. 2) Otworzę moje usta do przypowieści, opowiem starodawne tajemnice; 3) Cośmy słyszeli i poznali i [co] nam opowiadali nasi ojcowie. 4) Nie zataimy [tego] przed ich synami, opowiemy przyszłemu pokoleniu o chwale PANA, o jego mocy i cudach, które czynił. 5) Ustanowił bowiem świadectwo w Jakubie, nadał prawo w Izraelu i nakazał naszym ojcom, aby je oznajmiali swoim synom; 6) Aby poznało przyszłe pokolenie, synowie, którzy się urodzą; aby powstawszy, przekazywali [je] swoim synom; 7) Żeby pokładali w Bogu nadzieję i nie zapominali o dziełach Boga, lecz strzegli jego przykazań; 8) Żeby nie byli, jak ich ojcowie, pokoleniem opornym i nieposłusznym; pokoleniem, które nie przygotowało swego serca i którego duch nie był wierny Bogu. 9) Synowie Efraima, uzbrojeni i wyposażeni w łuki, w dniu bitwy wycofali się. 10) [Bo] nie strzegli przymierza Boga i nie chcieli postępować według jego prawa. 11) Zapomnieli o jego dziełach i cudach, które im ukazał. 12) Przed ich ojcami czynił cuda w ziemi Egiptu, na polu Soanu. 13) Rozdzielił morze i przeprowadził ich, i sprawił, że wody stanęły jak wał. 14) Prowadził ich w obłoku za dnia, a całą noc w blasku ognia. 15) Rozszczepił skały na pustyni i napoił ich jakby z wielkich głębin. 16) Wydobył strumienie ze skały i sprawił, że wody płynęły jak rzeki. 17) Lecz [oni] jeszcze więcej grzeszyli przeciwko niemu i pobudzili do gniewu Najwyższego na pustyni; 18) I wystawiali Boga na próbę w swych sercach, żądając pokarmu według swego pragnienia. 19) I mówili przeciwko Bogu tymi słowy: Czy Bóg może zastawić stół na tej pustyni? 20) Oto uderzył w skałę i wypłynęły wody, i wezbrały strumienie; czy będzie mógł też dać chleb? Czy przygotuje mięso swemu ludowi? 21) Gdy PAN [to] usłyszał, rozgniewał się i ogień zapłonął przeciw Jakubowi, i gniew wybuchnął przeciw Izraelowi; 22) Bo nie uwierzyli Bogu i nie zaufali jego zbawieniu; 23) Choć rozkazał chmurom w górze i bramy nieba otworzył. 24) I zesłał im [jak] deszcz mannę do jedzenia, i zboże z nieba im dał. 25) Człowiek jadł chleb anielski; zesłał im pokarm do syta. 26) Wzbudził na niebie wiatr ze wschodu i sprowadził swą mocą wiatr południowy. 27) Zesłał im mięso jak pył i ptactwo skrzydlate jak piasek morski. 28) Spadło ono pośrodku ich obozu, wokół ich namiotów. 29) Jedli i w pełni się nasycili; dał im, czego pragnęli. 30) [A gdy] jeszcze nie zaspokoili swego pragnienia, [gdy] jeszcze pokarm był w ich ustach; 31) Spadł na nich gniew Boży i zabił ich tłustych, a znakomitszych z Izraela powalił. 32) Mimo to nadal grzeszyli i nie wierzyli jego cudom; 33) Dlatego sprawił, że ich dni przemijały w marności, a ich lata – w trwodze. 34) Gdy ich zabijał, szukali go; nawracali się i o świcie szukali Boga; 35) Przypominali sobie, że Bóg [jest] ich skałą, że Bóg Najwyższy – ich Odkupicielem; 36) Pochlebiali mu jednak swoimi ustami i okłamywali go swym językiem; 37) A ich serce nie było przed nim szczere i nie byli wierni jego przymierzu. 38) On jednak, będąc miłosiernym, przebaczał ich nieprawości i nie wytracał [ich]; często odwracał swój gniew i nie pobudzał całej swej zapalczywości; 39) Bo pamiętał, że są ciałem; wiatrem, który ulatuje i nie wraca. 40) Jak często pobudzali go do gniewu na pustyni [i] zasmucali go na pustkowiu! 41) Odwracali się i wystawiali Boga na próbę, i stawiali granice Świętemu Izraela. 42) Nie pamiętali jego ręki [ani] dnia, w którym ich wybawił z utrapienia; 43) Gdy czynił swe znaki w Egipcie i swe cuda na polu Soanu; 44) Gdy zamienił w krew ich rzeki i ich strumienie, tak że nie mogli [z nich] pić. 45) Zesłał na nich rozmaite muchy, aby ich kąsały, i żaby, aby ich niszczyły; 46) I dał robactwu ich plony, a ich pracę szarańczy. 47) Zniszczył gradem ich winorośle, a sykomory szronem. 48) Ich bydło wydał na pastwę gradu, a ich stada [na pastwę] błyskawic. 49) Wylał na nich żar swojego gniewu, zapalczywość, oburzenie i udrękę, zesławszy na nich złych aniołów. 50) Otworzył drogę dla swego gniewu, nie zachował ich duszy od śmierci, a ich życie wydał zarazie; 51) Wytracił wszystko pierworodne w Egipcie, pierwociny [ich] mocy w namiotach Chama; 52) Ale swój lud wyprowadził jak owce i wiódł ich po pustyni jak stado. 53) Prowadził ich bezpiecznie, tak że się nie lękali, a ich wrogów przykryło morze; 54) I przyprowadził ich do swej świętej granicy; do góry, którą nabyła jego prawica. 55) Wypędził przed nimi narody, sznurem wyznaczył im dziedzictwo, żeby pokolenia Izraela mieszkały w swoich namiotach. 56) Oni jednak wystawiali na próbę i pobudzali do gniewu Boga Najwyższego, i nie strzegli jego świadectw. 57) Lecz odwrócili się i postępowali przewrotnie jak ich ojcowie, schodzili z drogi jak łuk zawodny. 58) Pobudzali go bowiem do gniewu przez swe wyżyny i rzeźbionymi posągami wzbudzali jego zazdrość. 59) Gdy Bóg [to] usłyszał, rozgniewał się i wielce wzgardził Izraelem. 60) I opuścił przybytek w Szilo; namiot, [który] rozbił wśród ludzi; 61) I oddał w niewolę swoją moc i swoją chwałę w ręce wroga. 62) Wydał swój lud pod miecz i rozgniewał się na swoje dziedzictwo. 63) Ich młodzieńców pochłonął ogień, a ich dziewic nie wydano za mąż. 64) Ich kapłani padli od miecza, a ich wdowy nie lamentowały. 65) Lecz potem Pan ocknął się jak ze snu, jak mocarz wykrzykujący od wina. 66) I uderzył na tyły swoich wrogów, okrył ich wieczną hańbą. 67) Ale choć wzgardził namiotem Józefa i pokolenia Efraima nie wybrał; 68) Jednak wybrał pokolenie Judy, górę Syjon, którą umiłował. 69) I zbudował swoją świątynię jak wysoki [pałac]; jak ziemię, którą ugruntował na wieki. 70) Wybrał też Dawida, swego sługę; wziął go z owczych zagród; 71) Przywołał go, gdy chodził za karmiącymi [owcami], aby pasł Jakuba, jego lud, i Izraela, jego dziedzictwo. 72) A on ich pasł w prawości swego serca i prowadził ich roztropną ręką. Additional comments?

Refresh Captcha