Psalmów 78
1 Pieśń pouczająca. Asafa. Słuchaj, mój ludu, mego prawa, nakłońcie uszu ku słowom moich ust.
Mit Folk! vend dine Øren til min Lære, bøjer eders Øren til min Munds Tale!
2 Otworzę moje usta do przypowieści, opowiem starodawne tajemnice;
Jeg vil oplade min Mund med Ordsprog, jeg vil udgyde mørke Taler fra fordums Tid,
3 Cośmy słyszeli i poznali i [co] nam opowiadali nasi ojcowie.
dem, som vi have hørt og vide, og vore Fædre have fortalt os.
4 Nie zataimy [tego] przed ich synami, opowiemy przyszłemu pokoleniu o chwale PANA, o jego mocy i cudach, które czynił.
Dette ville vi ikke dølge for deres Børn, for den Slægt, som kommer herefter, men forkynde Herrens megen Pris og hans Styrke og hans underfulde Gerninger, som han har gjort.
5 Ustanowił bowiem świadectwo w Jakubie, nadał prawo w Izraelu i nakazał naszym ojcom, aby je oznajmiali swoim synom;
Han oprettede et Vidnesbyrd i Jakob og satte en Lov i Israel, i hvilken han bød vore Fædre at kundgøre dem for deres Børn,
6 Aby poznało przyszłe pokolenie, synowie, którzy się urodzą; aby powstawszy, przekazywali [je] swoim synom;
paa det den Slægt, som kom herefter, de Børn, som skulde fødes, kunde vide det, at de kunde staa op og fortælle det for deres Børn,
7 Żeby pokładali w Bogu nadzieję i nie zapominali o dziełach Boga, lecz strzegli jego przykazań;
og at de maatte sætte deres Haab paa Gud og ikke glemme Guds Gerninger, men bevare hans Bud;
8 Żeby nie byli, jak ich ojcowie, pokoleniem opornym i nieposłusznym; pokoleniem, które nie przygotowało swego serca i którego duch nie był wierny Bogu.
og at de ikke skulde vorde som deres Fædre, en modvillig og genstridig Slægt, en Slægt, som ikke beredte sit Hjerte, og hvis Aand ikke holdt trofast ved Gud.
9 Synowie Efraima, uzbrojeni i wyposażeni w łuki, w dniu bitwy wycofali się.
Efraims Børn vare rustede Bueskytter, men svigtede paa Stridens Dag.
10 [Bo] nie strzegli przymierza Boga i nie chcieli postępować według jego prawa.
De holdt ikke Guds Pagt og vægrede sig ved at vandre i hans Lov.
11 Zapomnieli o jego dziełach i cudach, które im ukazał.
Og de glemte hans Gerninger og hans underfulde Ting, som han havde ladet dem se.
12 Przed ich ojcami czynił cuda w ziemi Egiptu, na polu Soanu.
For deres Fædre havde han gjort Undere i Ægyptens Land, paa Zoans Mark.
13 Rozdzielił morze i przeprowadził ich, i sprawił, że wody stanęły jak wał.
Han adskilte Havet og lod dem gaa igennem og optaarnede Vandet som en Dynge.
14 Prowadził ich w obłoku za dnia, a całą noc w blasku ognia.
Og han ledede dem om Dagen ved Skyen og den ganske Nat ved Ildens Lys.
15 Rozszczepił skały na pustyni i napoił ich jakby z wielkich głębin.
Han kløvede Klipper i Ørken og gav dem at drikke som af store Dyb.
16 Wydobył strumienie ze skały i sprawił, że wody płynęły jak rzeki.
Og han lod Bække strømme frem af Klippen og lod Vand rinde ned som Floder.
17 Lecz [oni] jeszcze więcej grzeszyli przeciwko niemu i pobudzili do gniewu Najwyższego na pustyni;
Men de bleve endnu ved med at synde imod ham, med at være genstridige imod den Højeste i Ørken.
18 I wystawiali Boga na próbę w swych sercach, żądając pokarmu według swego pragnienia.
Og de fristede Gud i deres Hjerte, saa at de begærede Mad for deres Lyst.
19 I mówili przeciwko Bogu tymi słowy: Czy Bóg może zastawić stół na tej pustyni?
Og de talte imod Gud; de sagde: Mon Gud kan berede et Bord i Ørken?
20 Oto uderzył w skałę i wypłynęły wody, i wezbrały strumienie; czy będzie mógł też dać chleb? Czy przygotuje mięso swemu ludowi?
Se, han har slaget Klippen, saa at der flød Vand, og Bækkene løb over; mon han og kan give Brød; mon han kan skaffe Kød for sit Folk?
21 Gdy PAN [to] usłyszał, rozgniewał się i ogień zapłonął przeciw Jakubowi, i gniew wybuchnął przeciw Izraelowi;
Derfor, da Herren hørte det, blev han fortørnet; og en Ild optændtes imod Jakob, og en Vrede opkom imod Israel,
22 Bo nie uwierzyli Bogu i nie zaufali jego zbawieniu;
fordi de ikke troede paa Gud og ikke forlode sig paa hans Frelse.
23 Choć rozkazał chmurom w górze i bramy nieba otworzył.
Og han bød Skyerne heroventil og oplod Himlenes Døre.
24 I zesłał im [jak] deszcz mannę do jedzenia, i zboże z nieba im dał.
Og han lod Man regne paa dem til at æde og gav dem Himmelkorn.
25 Człowiek jadł chleb anielski; zesłał im pokarm do syta.
Hver aad de stærkes Brød; han sendte dem Mad til Mættelse.
26 Wzbudził na niebie wiatr ze wschodu i sprowadził swą mocą wiatr południowy.
Han lod Østenvejr fare frem under Himmelen og førte Søndenvejr frem ved sin Styrke.
27 Zesłał im mięso jak pył i ptactwo skrzydlate jak piasek morski.
Og han lod Kød regne ned over dem som Støv og flyvende Fugle som Havets Sand.
28 Spadło ono pośrodku ich obozu, wokół ich namiotów.
Og han lod dem falde midt i sin Lejr, trindt omkring sine Boliger.
29 Jedli i w pełni się nasycili; dał im, czego pragnęli.
Og de aade og bleve saare mætte; han tilførte dem det, som de havde faaet Lyst til.
30 [A gdy] jeszcze nie zaspokoili swego pragnienia, [gdy] jeszcze pokarm był w ich ustach;
De havde ikke styret deres Lyst, deres Mad var endnu i deres Mund:
31 Spadł na nich gniew Boży i zabił ich tłustych, a znakomitszych z Izraela powalił.
Da opsteg Guds Vrede imod dem, og han ihjelslog nogle iblandt de kraftigste af dem; og han nedslog de unge Mænd i Israel.
32 Mimo to nadal grzeszyli i nie wierzyli jego cudom;
Med alt det syndede de endnu og troede ikke paa hans underfulde Gerninger.
33 Dlatego sprawił, że ich dni przemijały w marności, a ich lata – w trwodze.
Derfor lod han deres Dage svinde hen i Forfængelighed og deres Aar i Forskrækkelse.
34 Gdy ich zabijał, szukali go; nawracali się i o świcie szukali Boga;
Naar han slog dem ihjel, da søgte de ham, og de vendte om og søgte Gud aarle.
35 Przypominali sobie, że Bóg [jest] ich skałą, że Bóg Najwyższy – ich Odkupicielem;
Og de kom i Hu, at Gud var deres Klippe, og Gud, den Højeste, deres Genløser.
36 Pochlebiali mu jednak swoimi ustami i okłamywali go swym językiem;
Men de talte slesk for ham med deres Mund og løj for ham med deres Tunger.
37 A ich serce nie było przed nim szczere i nie byli wierni jego przymierzu.
Men deres Hjerte var ikke fast med ham, og de bleve ikke bestandige i hans Pagt.
38 On jednak, będąc miłosiernym, przebaczał ich nieprawości i nie wytracał [ich]; często odwracał swój gniew i nie pobudzał całej swej zapalczywości;
Dog, han er barmhjertig, han soner Misgerning og fordærver ikke; han vendte sin Vrede mangfoldige Gange bort fra dem og lod ej sin Harme helt bryde frem.
39 Bo pamiętał, że są ciałem; wiatrem, który ulatuje i nie wraca.
Og han kom i Hu, at de vare Kød, et Aandepust, som farer hen og ej kommer tilbage.
40 Jak często pobudzali go do gniewu na pustyni [i] zasmucali go na pustkowiu!
Hvor tit vare de genstridige imod ham i Ørken, bedrøvede ham i de øde Steder.
41 Odwracali się i wystawiali Boga na próbę, i stawiali granice Świętemu Izraela.
Og de fristede Gud paany og mestrede den Hellige i Israel.
42 Nie pamiętali jego ręki [ani] dnia, w którym ich wybawił z utrapienia;
De kom ikke hans Haand i Hu paa den Dag, da han udløste dem af Nød;
43 Gdy czynił swe znaki w Egipcie i swe cuda na polu Soanu;
da han satte sine Tegn i Ægypten og sine Undere paa Zoans Mark;
44 Gdy zamienił w krew ich rzeki i ich strumienie, tak że nie mogli [z nich] pić.
da han forandrede deres Floder til Blod og deres Strømme, saa at de ikke kunde drikke af dem;
45 Zesłał na nich rozmaite muchy, aby ich kąsały, i żaby, aby ich niszczyły;
og han sendte alle Haande Utøj paa dem, som aad dem, og Frøer, som voldte dem Fordærvelse;
46 I dał robactwu ich plony, a ich pracę szarańczy.
og han gav Kornormen deres Grøde og Græshoppen deres Arbejde;
47 Zniszczył gradem ich winorośle, a sykomory szronem.
han slog deres Vintræer med Hagelen og deres Morbærtræer med Isstykker;
48 Ich bydło wydał na pastwę gradu, a ich stada [na pastwę] błyskawic.
og han overantvordede deres Dyr til Hagelen og deres Kvæg til Lynene;
49 Wylał na nich żar swojego gniewu, zapalczywość, oburzenie i udrękę, zesławszy na nich złych aniołów.
han sendte sin grumme Vrede paa dem, Harme og Fortørnelse og Angest, en Sending af Ulykkesbud;
50 Otworzył drogę dla swego gniewu, nie zachował ich duszy od śmierci, a ich życie wydał zarazie;
han banede Vej for sin Vrede, han sparede ikke deres Sjæl fra Døden, og han overantvordede deres Liv til Pesten;
51 Wytracił wszystko pierworodne w Egipcie, pierwociny [ich] mocy w namiotach Chama;
og han slog alle førstefødte i Ægypten, Kraftens Førstegrøde i Kams Telte;
52 Ale swój lud wyprowadził jak owce i wiódł ich po pustyni jak stado.
men sit Folk lod han drage ud som Faareflokken og førte dem i Ørken som Hjorden;
53 Prowadził ich bezpiecznie, tak że się nie lękali, a ich wrogów przykryło morze;
og han ledede dem tryggelig, at de ikke flygtede; men Havet skjulte deres Fjender.
54 I przyprowadził ich do swej świętej granicy; do góry, którą nabyła jego prawica.
Og han førte dem til sin Helligheds Landemærke, til dette Bjerg, som hans højre Haand havde forhvervet;
55 Wypędził przed nimi narody, sznurem wyznaczył im dziedzictwo, żeby pokolenia Izraela mieszkały w swoich namiotach.
og han uddrev Hedningerne for deres Ansigt og lod disses Land tilfalde dem som Arvedel; og han lod Israels Stammer bo i deres Telte.
56 Oni jednak wystawiali na próbę i pobudzali do gniewu Boga Najwyższego, i nie strzegli jego świadectw.
Men de fristede Gud, den Højeste, og vare genstridige imod ham og agtede ikke paa hans Vidnesbyrd.
57 Lecz odwrócili się i postępowali przewrotnie jak ich ojcowie, schodzili z drogi jak łuk zawodny.
Og de vendte sig bort og bleve troløse som deres Fædre, de sloge tilbage som en falsk Bue.
58 Pobudzali go bowiem do gniewu przez swe wyżyny i rzeźbionymi posągami wzbudzali jego zazdrość.
Og de opirrede ham ved deres Høje og gjorde ham nidkær ved deres udskaarne Billeder.
59 Gdy Bóg [to] usłyszał, rozgniewał się i wielce wzgardził Izraelem.
Der Gud det hørte, da blev han fortørnet, og han foragtede Israel saare.
60 I opuścił przybytek w Szilo; namiot, [który] rozbił wśród ludzi;
Han forlod Boligen i Silo, det Paulun, som han havde sat til at bo udi iblandt Menneskene.
61 I oddał w niewolę swoją moc i swoją chwałę w ręce wroga.
Og han gav sin Magt i Fangenskab og sin Herlighed i Fjendens Haand.
62 Wydał swój lud pod miecz i rozgniewał się na swoje dziedzictwo.
Og han overantvordede sit Folk til Sværd og fortørnedes paa sin Arv.
63 Ich młodzieńców pochłonął ogień, a ich dziewic nie wydano za mąż.
Ild fortærede deres unge Mandskab, og deres Jomfruer fik ingen Brudesang.
64 Ich kapłani padli od miecza, a ich wdowy nie lamentowały.
Deres Præster faldt for Sværdet, og deres Enker begræd dem ikke.
65 Lecz potem Pan ocknął się jak ze snu, jak mocarz wykrzykujący od wina.
Da opvaagnede Herren som en sovende, som en Helt, der jubler af Vin.
66 I uderzył na tyły swoich wrogów, okrył ich wieczną hańbą.
Og han slog sine Fjender tilbage, han gjorde dem en evig Skam.
67 Ale choć wzgardził namiotem Józefa i pokolenia Efraima nie wybrał;
Og han forkastede Josefs Telt og udvalgte ikke Efraims Stamme;
68 Jednak wybrał pokolenie Judy, górę Syjon, którą umiłował.
men han udvalgte Judas Stamme, Zions Bjerg, som han elskede.
69 I zbudował swoją świątynię jak wysoki [pałac]; jak ziemię, którą ugruntował na wieki.
Og han byggede sin Helligdom lig Højderne, lig Jorden, hvilke han har grundfæstet evindelig.
70 Wybrał też Dawida, swego sługę; wziął go z owczych zagród;
Og han udvalgte David, sin Tjener, og tog ham fra Faarestierne;
71 Przywołał go, gdy chodził za karmiącymi [owcami], aby pasł Jakuba, jego lud, i Izraela, jego dziedzictwo.
fra Faarene, som gave Die, lod han ham komme at vogte Jakob sit Folk og Israel sin Arv.
72 A on ich pasł w prawości swego serca i prowadził ich roztropną ręką.
Og han vogtede dem efter sit Hjertes Oprigtighed og ledede dem med forstandig Haand.
