Psalmów 78
1 Pieśń pouczająca. Asafa. Słuchaj, mój ludu, mego prawa, nakłońcie uszu ku słowom moich ust.
Vyučující, Azafovi. Pozoruj, lide můj, zákona mého, nakloňte uší svých k slovům úst mých.
2 Otworzę moje usta do przypowieści, opowiem starodawne tajemnice;
Otevru v podobenství ústa svá, vypravovati budu přípovídky starobylé.
3 Cośmy słyszeli i poznali i [co] nam opowiadali nasi ojcowie.
Co jsme slýchali i poznali, a co nám otcové naši vypravovali,
4 Nie zataimy [tego] przed ich synami, opowiemy przyszłemu pokoleniu o chwale PANA, o jego mocy i cudach, które czynił.
Nezatajíme toho před syny jejich, kteříž budoucím potomkům svým vypravovati budou chvály Hospodinovy, ano i moc jeho a divné skutky jeho, kteréž činil.
5 Ustanowił bowiem świadectwo w Jakubie, nadał prawo w Izraelu i nakazał naszym ojcom, aby je oznajmiali swoim synom;
Neboť jest vyzdvihl svědectví v Jákobovi, a zákon vydal v Izraeli, což přikázal otcům našim, aby v známost uvodili synům svým,
6 Aby poznało przyszłe pokolenie, synowie, którzy się urodzą; aby powstawszy, przekazywali [je] swoim synom;
Aby to poznal věk potomní, synové, kteříž se zroditi měli, a ti povstanouce, aby vypravovali dítkám svým,
7 Żeby pokładali w Bogu nadzieję i nie zapominali o dziełach Boga, lecz strzegli jego przykazań;
Aby pokládali v Bohu naději svou, a nezapomínali se na skutky Boha silného, ale ostříhali přikázaní jeho,
8 Żeby nie byli, jak ich ojcowie, pokoleniem opornym i nieposłusznym; pokoleniem, które nie przygotowało swego serca i którego duch nie był wierny Bogu.
Aby nebývali jako otcové jejich, pokolení zpurné a protivné, národ, kterýž nenapravil srdce svého, a nebyl věrný Bohu silnému duch jeho.
9 Synowie Efraima, uzbrojeni i wyposażeni w łuki, w dniu bitwy wycofali się.
Jako synové Efraim zbrojní, ač uměle z lučiště stříleli, však v čas boje zpět se obrátili,
10 [Bo] nie strzegli przymierza Boga i nie chcieli postępować według jego prawa.
Nebo neostříhali smlouvy Boží, a v zákoně jeho zpěčovali se choditi.
11 Zapomnieli o jego dziełach i cudach, które im ukazał.
Zapomenuli se na činy jeho, a na divné skutky jeho, kteréž jim ukázal.
12 Przed ich ojcami czynił cuda w ziemi Egiptu, na polu Soanu.
Před otci jejich činil divy v zemi Egyptské, na poli Soan.
13 Rozdzielił morze i przeprowadził ich, i sprawił, że wody stanęły jak wał.
Rozdělil moře, a převedl je; učinil, aby stály vody jako hromada.
14 Prowadził ich w obłoku za dnia, a całą noc w blasku ognia.
Vedl je ve dne v oblace, a každé noci v jasném ohni.
15 Rozszczepił skały na pustyni i napoił ich jakby z wielkich głębin.
Protrhl skály na poušti, a napájel je jako z propastí velikých.
16 Wydobył strumienie ze skały i sprawił, że wody płynęły jak rzeki.
Vyvedl potoky z skály, a učinil, aby vody tekly jako řeky.
17 Lecz [oni] jeszcze więcej grzeszyli przeciwko niemu i pobudzili do gniewu Najwyższego na pustyni;
A však vždy přičíněli hříchů proti němu, a popouzeli Nejvyššího na poušti.
18 I wystawiali Boga na próbę w swych sercach, żądając pokarmu według swego pragnienia.
A pokoušeli Boha silného v srdci svém, žádajíce pokrmu podlé líbosti své.
19 I mówili przeciwko Bogu tymi słowy: Czy Bóg może zastawić stół na tej pustyni?
A mluvili proti Bohu, řkouce: Zdaliž bude moci Bůh silný připraviti stůl na této poušti?
20 Oto uderzył w skałę i wypłynęły wody, i wezbrały strumienie; czy będzie mógł też dać chleb? Czy przygotuje mięso swemu ludowi?
Aj, udeřilť jest v skálu, a tekly vody, a řeky se rozvodnily. Zdali také bude moci dáti chleba? Zdali nastrojí masa lidu svému?
21 Gdy PAN [to] usłyszał, rozgniewał się i ogień zapłonął przeciw Jakubowi, i gniew wybuchnął przeciw Izraelowi;
A protož uslyšav Hospodin, rozhněval se, a oheň zažžen jest proti Jákobovi, a prchlivost vstoupila na Izraele,
22 Bo nie uwierzyli Bogu i nie zaufali jego zbawieniu;
Proto že se nedověřili Bohu, a neměli naděje v spasení jeho,
23 Choć rozkazał chmurom w górze i bramy nieba otworzył.
Ačkoli rozkázal oblakům shůry, a průduchy nebeské otevřel,
24 I zesłał im [jak] deszcz mannę do jedzenia, i zboże z nieba im dał.
A dštil na ně mannou ku pokrmu, a obilé nebeské dával jim.
25 Człowiek jadł chleb anielski; zesłał im pokarm do syta.
Chléb mocných jedl člověk, seslal jim pokrmů do sytosti.
26 Wzbudził na niebie wiatr ze wschodu i sprowadził swą mocą wiatr południowy.
Obrátil vítr východní u povětří, a přivedl mocí svou vítr polední.
27 Zesłał im mięso jak pył i ptactwo skrzydlate jak piasek morski.
I dštil na ně masem jako prachem, a ptactvem pernatým jako pískem mořským.
28 Spadło ono pośrodku ich obozu, wokół ich namiotów.
Spustil je do prostřed vojska jejich, a všudy vůkol stanů jejich.
29 Jedli i w pełni się nasycili; dał im, czego pragnęli.
I jedli, a nasyceni jsou hojně, a dal jim to, čehož žádali.
30 [A gdy] jeszcze nie zaspokoili swego pragnienia, [gdy] jeszcze pokarm był w ich ustach;
Ještě nevyplnili žádosti své, ještě pokrm byl v ústech jejich,
31 Spadł na nich gniew Boży i zabił ich tłustych, a znakomitszych z Izraela powalił.
A v tom prchlivost Boží připadla na ně, a zbil tučné jejich, a přední Izraelské porazil.
32 Mimo to nadal grzeszyli i nie wierzyli jego cudom;
S tím se vším vždy ještě hřešili, a nevěřili předivným skutkům jeho.
33 Dlatego sprawił, że ich dni przemijały w marności, a ich lata – w trwodze.
A protož dopustil na ně, že marně skonali dny své, a léta svá s chvátáním.
34 Gdy ich zabijał, szukali go; nawracali się i o świcie szukali Boga;
Když je hubil, jestliže ho hledali, a zase k Bohu silnému hned na úsvitě se navraceli,
35 Przypominali sobie, że Bóg [jest] ich skałą, że Bóg Najwyższy – ich Odkupicielem;
Rozpomínajíce se na to, že Bůh byl skála jejich, a Bůh silný nejvyšší vykupitel jejich:
36 Pochlebiali mu jednak swoimi ustami i okłamywali go swym językiem;
(Ačkoli mu s pochlebenstvím mluvili ústy svými, a jazykem svým lhali jemu.
37 A ich serce nie było przed nim szczere i nie byli wierni jego przymierzu.
A srdce jejich nebylo upřímé před ním, aniž se věrně měli v smlouvě jeho),
38 On jednak, będąc miłosiernym, przebaczał ich nieprawości i nie wytracał [ich]; często odwracał swój gniew i nie pobudzał całej swej zapalczywości;
On jsa milosrdný, odpouštěl nepravosti jejich, a nezahladil jich; častokrát odvracel hněv svůj, a nevzbuzoval vší zůřivosti své.
39 Bo pamiętał, że są ciałem; wiatrem, który ulatuje i nie wraca.
Nebo pamatoval, že jsou tělo, vítr, kterýž odchází, a nenavracuje se zase.
40 Jak często pobudzali go do gniewu na pustyni [i] zasmucali go na pustkowiu!
Kolikrát jsou ho dráždili na poušti, a k bolesti přivodili na pustinách.
41 Odwracali się i wystawiali Boga na próbę, i stawiali granice Świętemu Izraela.
Týž i týž navracujíce se, pokoušeli Boha silného, a svatému Izraelskému cíle vyměřovali.
42 Nie pamiętali jego ręki [ani] dnia, w którym ich wybawił z utrapienia;
Nepamatovali na moc jeho, a na ten den, v kterémž je vysvobodil z ssoužení,
43 Gdy czynił swe znaki w Egipcie i swe cuda na polu Soanu;
Když činil v Egyptě znamení svá, a zázraky své na poli Soan,
44 Gdy zamienił w krew ich rzeki i ich strumienie, tak że nie mogli [z nich] pić.
Když obrátil v krev řeky a potoky jejich, tak že jich píti nemohli.
45 Zesłał na nich rozmaite muchy, aby ich kąsały, i żaby, aby ich niszczyły;
Dopustil na ně směsici žížal, aby je žraly, a žáby, aby je hubily.
46 I dał robactwu ich plony, a ich pracę szarańczy.
A dal chroustům úrody jejich, a úsilí jejich kobylkám.
47 Zniszczył gradem ich winorośle, a sykomory szronem.
Stloukl krupami réví jejich, a stromy fíkové jejich ledem.
48 Ich bydło wydał na pastwę gradu, a ich stada [na pastwę] błyskawic.
Vydal krupobití na hovada jejich, a na dobytek jejich uhlí řeřavé.
49 Wylał na nich żar swojego gniewu, zapalczywość, oburzenie i udrękę, zesławszy na nich złych aniołów.
Poslal na ně prchlivost hněvu svého, rozpálení, zůřivost i ssoužení, dopustiv na ně anděly zlé.
50 Otworzył drogę dla swego gniewu, nie zachował ich duszy od śmierci, a ich życie wydał zarazie;
Uprostrannil stezku prchlivosti své, neuchoval od smrti duše jejich, ano i na hovada jejich mor dopustil.
51 Wytracił wszystko pierworodne w Egipcie, pierwociny [ich] mocy w namiotach Chama;
A pobil všecko prvorozené v Egyptě, prvotiny síly v staních Chamových.
52 Ale swój lud wyprowadził jak owce i wiódł ich po pustyni jak stado.
Ale lid svůj vyvedl jako ovce, a vodil se s nimi jako s stádem po poušti.
53 Prowadził ich bezpiecznie, tak że się nie lękali, a ich wrogów przykryło morze;
Vodil je v bezpečnosti, tak že nestrašili, nepřátely pak jejich přikrylo moře,
54 I przyprowadził ich do swej świętej granicy; do góry, którą nabyła jego prawica.
Až je přivedl ku pomezí svatosti své, na horu tu, kteréž dobyla pravice jeho.
55 Wypędził przed nimi narody, sznurem wyznaczył im dziedzictwo, żeby pokolenia Izraela mieszkały w swoich namiotach.
Vyhnav před tváří jejich národy, způsobil to, aby jim na provazec dědictví jejich přišli, a aby přebývala v staních jejich pokolení Izraelská.
56 Oni jednak wystawiali na próbę i pobudzali do gniewu Boga Najwyższego, i nie strzegli jego świadectw.
Však vždy předce pokoušeli a dráždili Boha nejvyššího, a svědectví jeho neostříhali.
57 Lecz odwrócili się i postępowali przewrotnie jak ich ojcowie, schodzili z drogi jak łuk zawodny.
Ale zpět odšedše, převráceně činili, jako i předkové jejich; uchýlili se jako mylné lučiště.
58 Pobudzali go bowiem do gniewu przez swe wyżyny i rzeźbionymi posągami wzbudzali jego zazdrość.
Nebo popouzeli ho výsostmi svými, a rytinami svými k horlení přivedli jej.
59 Gdy Bóg [to] usłyszał, rozgniewał się i wielce wzgardził Izraelem.
Slyšel Bůh, a rozhněval se, a u velikou ošklivost vzal Izraele,
60 I opuścił przybytek w Szilo; namiot, [który] rozbił wśród ludzi;
Tak že opustiv příbytek v Sílo, stánek, kterýž postavil mezi lidmi,
61 I oddał w niewolę swoją moc i swoją chwałę w ręce wroga.
Vydal v zajetí sílu svou, a slávu svou v ruce nepřítele.
62 Wydał swój lud pod miecz i rozgniewał się na swoje dziedzictwo.
Dal pod meč lid svůj, a na dědictví své se rozhněval.
63 Ich młodzieńców pochłonął ogień, a ich dziewic nie wydano za mąż.
Mládence jeho sežral oheň, a panny jeho nebyly chváleny.
64 Ich kapłani padli od miecza, a ich wdowy nie lamentowały.
Kněží jejich od meče padli, a vdovy jejich neplakaly.
65 Lecz potem Pan ocknął się jak ze snu, jak mocarz wykrzykujący od wina.
Potom pak procítil Pán jako ze sna, jako silný rek, kterýž po víně sobě vykřikuje.
66 I uderzył na tyły swoich wrogów, okrył ich wieczną hańbą.
A ranil nepřátely své po zadu, a u věčné pohanění je vydal.
67 Ale choć wzgardził namiotem Józefa i pokolenia Efraima nie wybrał;
Ačkoli pak pohrdl stánkem Jozefovým, a pokolení Efraimova nevyvolil,
68 Jednak wybrał pokolenie Judy, górę Syjon, którą umiłował.
Však vyvolil pokolení Judovo, horu Sion, kterouž zamiloval.
69 I zbudował swoją świątynię jak wysoki [pałac]; jak ziemię, którą ugruntował na wieki.
A vystavěl sobě, jako hrad vysoký, svatyni svou, jako zemi, kterouž utvrdil na věky.
70 Wybrał też Dawida, swego sługę; wziął go z owczych zagród;
A vyvolil Davida služebníka svého, vzav jej od chlévů stáda.
71 Przywołał go, gdy chodził za karmiącymi [owcami], aby pasł Jakuba, jego lud, i Izraela, jego dziedzictwo.
Když chodil za ovcemi březími, zavedl jej, aby pásl Jákoba, lid jeho, a Izraele, dědictví jeho.
72 A on ich pasł w prawości swego serca i prowadził ich roztropną ręką.
Kterýž pásl je v upřímnosti srdce svého, a zvláštní opatrností rukou svých vodil je.
