Psalmów 104
1 Błogosław, moja duszo, PANA. PANIE, mój Boże, jesteś bardzo wielki; odziałeś się w chwałę i majestat.
Áldjad, én lelkem, az Örökkévalót! Örökkévaló, én Istenem, felette nagy vagy, fenséget és díszt öltöttél.
2 Okryłeś się światłością jak szatą, rozciągnąłeś niebiosa jak zasłonę.
Világosságba burkolózik, mint palástba, kiterjeszti az eget, mint a szőnyeget.
3 Zbudowałeś na wodach swoje komnaty, czynisz obłoki swym rydwanem, chodzisz na skrzydłach wiatru.
Aki vizekben gerendázta emeleteit, aki fellegeket tesz szekerévé, aki jár a szélnek szárnyain.
4 Czynisz swoich aniołów duchami, swe sługi ogniem płonącym.
Szeleket tesz követeivé, szolgáivá lobogó tüzet.
5 Założyłeś fundamenty ziemi, tak że się nigdy nie zachwieje.
Talapzataira alapította a földet, hogy meg ne inogjon mindörökké.
6 Okryłeś ją głębią jak szatą, wody stanęły nad górami.
Vízárral, mint ruhával takartad be, a hegyeken vizek állnak;
7 Na twoje zgromienie rozbiegły się, a na głos twego grzmotu szybko pouciekały.
dorgálásodtól megfutamodnak, dörgésed hangjától szétsietnek –
8 Wzniosły się ponad góry, zniżyły się w doliny, na miejsce, które dla nich założyłeś.
felemelkednek hegyek, alá sülyednek síkságok – arra a helyre, melyet alapítottál nekik.
9 Wyznaczyłeś [im] granicę, aby jej nie przekroczyły ani nie powróciły, by okryć ziemię.
Határt vetettél, hogy át ne lépjék, hogy újra be ne borítsák a földet.
10 Wypuszczasz źródła po dolinach, [aby] płynęły między górami;
Aki forrásokat bocsát a völgyekbe, hegyek között folynak.
11 I napoiły wszystkie zwierzęta polne, dzikie osły gaszą [w nich] swoje pragnienie.
Itatják minden vadját a mezőnek, vadszamarak a szomjukat oltják.
12 Przy nich mieszka ptactwo niebieskie i śpiewa pośród gałęzi.
Fölöttük lakozik az ég madara, a lombok közül hangot hallatnak.
13 Nawadniasz góry ze swoich komnat, owocami twoich dzieł syci się ziemia.
Megitatja a hegyeket emeleteiből, műveid gyümölcséből jóllakik a föld.
14 Sprawiasz, że rośnie trawa dla bydła i zioła na użytek człowieka, żeby dobywał chleb z ziemi;
Füvet sarjaszt a baromnak, meg növényt az ember munkája által, előhozván kenyeret a földből,
15 I wino, które rozwesela serce człowieka, i oliwę, od której rozjaśnia się twarz, i chleb, który krzepi serce ludzkie.
és bort, mely örvendezteti halandónak szívét, fénylővé tevén az arczot olajtól, a kenyér pedig erősíti a halandónak szívét.
16 Nasycone są drzewa PANA, cedry Libanu, które zasadził;
Jóllaknak az Örökkévaló fái, Libánonnak czédrusai, melyeket ültetett;
17 Na których ptaki mają swe gniazda; jedliny, na których bocian [ma] swój dom.
ahol madarak fészkelnek, a gólya – cziprusfák a háza.
18 Wysokie góry są dla górskich kozłów, a skały [są] schronieniem dla królików.
A magas hegyek a zergéknek valók, a sziklák menedékül a hegyi nyulaknak.
19 Uczynił księżyc, aby odmierzał czas; słońce zna swój zachód.
Teremtette a holdat ünnepek számára, a nap ismeri lementét;
20 Sprowadzasz ciemność i nastaje noc, w której wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.
szerzesz sötétséget s lészen éjszaka, akkor mozog minden vadja az erdőnek.
21 Lwiątka ryczą za łupem i szukają swego pokarmu od Boga.
Fiatal oroszlánok ordítanak ragadmányért, így kérvén Istentől eledelöket.
22 Słońce wstaje, schodzą się razem i kładą się w swoich jamach.
Felsüt a nap visszahúzódnak és tanyáikba heverednek.
23 [Wtedy] wychodzi człowiek do swojej roboty i do swojej pracy aż do wieczora.
Dolgára kimegy az ember és munkájára egész estig.
24 O, jak liczne są twoje dzieła, PANIE! Wszystkie je uczyniłeś mądrze, ziemia jest pełna twego bogactwa.
Mily számosak a te műveid, Örökkévaló! Mindnyáját bölcseséggel teremtetted, telve van a föld szerzeményeddel.
25 Oto morze wielkie i szerokie, w nim niezliczone istoty pełzające, zwierzęta małe i wielkie.
Emitt a tenger, nagy és széles határú: ott van csúszó-mászó és száma sincs, kicsiny állatok nagyokkal együtt.
26 Po nim pływają okręty i Lewiatan, którego stworzyłeś, aby w nim igrał.
Ott hajók járnak, a leviátán, melyet alkottál, hogy játszadozzon abban.
27 Wszystko to czeka na ciebie, abyś dał im pokarm we właściwym czasie.
Mindnyájan hozzád reménykednek, hogy megadjad eledelöket a maga idején. –
28 [Gdy] dajesz im, zbierają; gdy otwierasz swą rękę, sycą się dobrami.
Adsz nekik szedegetnek; megnyitod kezedet: megtelnek jóval.
29 [Lecz gdy] ukrywasz swe oblicze, trwożą się; gdy odbierasz im ducha, giną i obracają się w proch.
Elrejted arczodat: megrémülnek; visszavonod leheletüket: kimúlnak s porukhoz térnek vissza.
30 [Gdy] wysyłasz twego ducha, zostają stworzone i odnawiasz oblicze ziemi.
Kibocsátod leheletedet: megteremtetnek; így újítod meg a föld színét.
31 Niech chwała PANA trwa na wieki, niech się raduje PAN swymi dziełami.
Legyen az Örökkévaló dicsősége örökre, örüljön az Örökkévaló az ő művein!
32 Patrzy na ziemię, a ona drży, dotyka gór, a dymią.
Aki letekintett a földre s az megrengett, megérinti a hegyeket és füstölögnek.
33 Będę śpiewał PANU, póki żyję; będę śpiewał memu Bogu, póki istnieję.
Hadd énekelek az Örökkévalónak életemben, hadd zengek Istenemnek, amíg vagyok!
34 Moje rozmyślanie o nim wdzięczne będzie, rozraduję się w PANU.
Legyen kellemes neki beszédem; én örüljek az Örökkévalóban.
35 Niech zostaną wytraceni z ziemi grzesznicy i niech nie będzie już niegodziwych! Błogosław, moja duszo, PANA. Alleluja.
Veszszenek a vétkesek a földről, s gonoszok ne legyenek többé! Áldjad, én lelkem, az Örökkévalót! Halleluja!
