Psalmów 104
1 Błogosław, moja duszo, PANA. PANIE, mój Boże, jesteś bardzo wielki; odziałeś się w chwałę i majestat.
Mon âme, bénis l'Eternel. Ô Eternel mon Dieu, tu es merveilleusement grand, tu es revêtu de majesté et de magnificence.
2 Okryłeś się światłością jak szatą, rozciągnąłeś niebiosa jak zasłonę.
Il s'enveloppe de lumière comme d'un vêtement, il étend les cieux comme un voile.
3 Zbudowałeś na wodach swoje komnaty, czynisz obłoki swym rydwanem, chodzisz na skrzydłach wiatru.
Il planchéie ses hautes chambres entre les eaux; il fait des grosses nuées son chariot, il se promène sur les ailes du vent.
4 Czynisz swoich aniołów duchami, swe sługi ogniem płonącym.
Il fait des vents ses Anges, et du feu brûlant ses serviteurs.
5 Założyłeś fundamenty ziemi, tak że się nigdy nie zachwieje.
Il a fondé la terre sur ses bases, tellement qu'elle ne sera point ébranlée à perpétuité.
6 Okryłeś ją głębią jak szatą, wody stanęły nad górami.
Tu l'avais couverte de l'abîme comme d'un vêtement, les eaux se tenaient sur les montagnes.
7 Na twoje zgromienie rozbiegły się, a na głos twego grzmotu szybko pouciekały.
Elles s'enfuirent à ta menace, [et] se mirent promptement en fuite au son de ton tonnerre.
8 Wzniosły się ponad góry, zniżyły się w doliny, na miejsce, które dla nich założyłeś.
Les montagnes s'élevèrent, et les vallées s'abaissèrent, au même lieu que tu leur avais établi.
9 Wyznaczyłeś [im] granicę, aby jej nie przekroczyły ani nie powróciły, by okryć ziemię.
Tu leur as mis une borne qu'elles ne passeront point, elles ne retourneront plus à couvrir la terre.
10 Wypuszczasz źródła po dolinach, [aby] płynęły między górami;
C'est lui qui conduit les fontaines par les vallées, tellement qu'elles se promènent entre les monts.
11 I napoiły wszystkie zwierzęta polne, dzikie osły gaszą [w nich] swoje pragnienie.
Elles abreuvent toutes les bêtes des champs, les ânes sauvages en étanchent leur soif.
12 Przy nich mieszka ptactwo niebieskie i śpiewa pośród gałęzi.
Les oiseaux des cieux se tiennent auprès d'elles, et font résonner leur voix d'entre la ramée.
13 Nawadniasz góry ze swoich komnat, owocami twoich dzieł syci się ziemia.
Il abreuve les montagnes de ses chambres hautes; [et] la terre est rassasiée du fruit de tes œuvres.
14 Sprawiasz, że rośnie trawa dla bydła i zioła na użytek człowieka, żeby dobywał chleb z ziemi;
Il fait germer le foin pour le bétail, et l'herbe pour le service de l'homme, faisant sortir le pain de la terre;
15 I wino, które rozwesela serce człowieka, i oliwę, od której rozjaśnia się twarz, i chleb, który krzepi serce ludzkie.
Et le vin qui réjouit le cœur de l'homme, qui fait reluire son visage avec l'huile, et qui soutient le cœur de l'homme avec le pain.
16 Nasycone są drzewa PANA, cedry Libanu, które zasadził;
Les hauts arbres en sont rassasiés, [et] les cèdres du Liban, qu'il a plantés,
17 Na których ptaki mają swe gniazda; jedliny, na których bocian [ma] swój dom.
Afin que les oiseaux y fassent leurs nids. Quant à la cigogne, les sapins [sont sa demeure].
18 Wysokie góry są dla górskich kozłów, a skały [są] schronieniem dla królików.
Les hautes montagnes sont pour les chamois [et] les rochers sont la retraite des lapins.
19 Uczynił księżyc, aby odmierzał czas; słońce zna swój zachód.
Il a fait la lune pour les saisons, et le soleil connaît son coucher.
20 Sprowadzasz ciemność i nastaje noc, w której wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.
Tu amènes les ténèbres, et la nuit vient, durant laquelle toutes les bêtes de la forêt trottent.
21 Lwiątka ryczą za łupem i szukają swego pokarmu od Boga.
Les lionceaux rugissent après la proie, et pour demander au [Dieu] Fort leur pâture.
22 Słońce wstaje, schodzą się razem i kładą się w swoich jamach.
Le soleil se lève-t-il? ils se retirent et demeurent gisants en leurs tanières.
23 [Wtedy] wychodzi człowiek do swojej roboty i do swojej pracy aż do wieczora.
Alors l'homme sort à son ouvrage et à son travail, jusqu’au soir.
24 O, jak liczne są twoje dzieła, PANIE! Wszystkie je uczyniłeś mądrze, ziemia jest pełna twego bogactwa.
Ô Eternel, que tes œuvres sont en grand nombre! tu les as toutes faites avec sagesse; la terre est pleine de tes richesses.
25 Oto morze wielkie i szerokie, w nim niezliczone istoty pełzające, zwierzęta małe i wielkie.
Cette mer grande et spacieuse, où il y a sans nombre des animaux se mouvant, des petites bêtes avec des grandes!
26 Po nim pływają okręty i Lewiatan, którego stworzyłeś, aby w nim igrał.
Là se promènent les navires, et ce Léviathan que tu as formé pour s'y ébattre.
27 Wszystko to czeka na ciebie, abyś dał im pokarm we właściwym czasie.
Elles s'attendent toutes à toi, afin que tu leur donnes la pâture en leur temps.
28 [Gdy] dajesz im, zbierają; gdy otwierasz swą rękę, sycą się dobrami.
Quand tu la leur donnes, elles la recueillent, et quand tu ouvres ta main, elles sont rassasiées de biens.
29 [Lecz gdy] ukrywasz swe oblicze, trwożą się; gdy odbierasz im ducha, giną i obracają się w proch.
Caches-tu ta face? elles sont troublées; retires-tu leur souffle, elles défaillent, et retournent en leur poudre.
30 [Gdy] wysyłasz twego ducha, zostają stworzone i odnawiasz oblicze ziemi.
[Mais si] tu renvoies ton Esprit, elles sont créées, et tu renouvelles la face de la terre.
31 Niech chwała PANA trwa na wieki, niech się raduje PAN swymi dziełami.
Que la gloire de l'Eternel soit à toujours, que l'Eternel se réjouisse en ses œuvres!
32 Patrzy na ziemię, a ona drży, dotyka gór, a dymią.
Il jette sa vue sur la terre, et elle en tremble; il touche les montagnes, et elles en fument.
33 Będę śpiewał PANU, póki żyję; będę śpiewał memu Bogu, póki istnieję.
Je chanterai à l'Eternel durant ma vie; je psalmodierai à mon Dieu pendant que j'existerai.
34 Moje rozmyślanie o nim wdzięczne będzie, rozraduję się w PANU.
Ma méditation lui sera agréable; [et] je me réjouirai en l'Eternel.
35 Niech zostaną wytraceni z ziemi grzesznicy i niech nie będzie już niegodziwych! Błogosław, moja duszo, PANA. Alleluja.
Que les pécheurs soient consumés de dessus la terre, et qu'il n'y ait plus de méchants! Mon âme, bénis l'Eternel; louez l'Eternel.
