Przysłów 14
1 Mądra kobieta buduje swój dom, a głupia burzy go własnymi rękami.
Visdom bygger sig Hus, Daarskabs Hænder river det ned.
2 Kto postępuje w sposób prawy, boi się PANA, a przewrotny na swoich drogach gardzi nim.
Hvo redeligt vandrer, frygter HERREN, men den, som gaar Krogveje, agter ham ringe.
3 W ustach głupiego jest rózga pychy, a mądrych strzegą ich wargi.
I Daarens Mund er Ris til hans Ryg, for de vise staar Læberne Vagt.
4 Gdzie nie ma wołów, żłób jest pusty, lecz dzięki sile wołów mnoży się obfitość zboża.
Naar der ikke er Okser, er Laden tom, ved Tyrens Kraft bliver Høsten stor.
5 Wierny świadek nie kłamie, a fałszywy świadek mówi kłamstwa.
Sanddru Vidne lyver ikke, det falske Vidne farer med Løgn.
6 Szyderca szuka mądrości, a nie [znajduje], lecz rozumnemu wiedza [przychodzi] łatwo.
Spotter søger Visdom, men finder den ikke, til Kundskab kommer forstandig let.
7 Odsuń się od głupiego, gdyż nie znajdziesz [u niego] warg rozumnych.
Gaa fra en Mand, som er en Taabe, der mærker du intet til Kundskabs Læber.
8 Mądrość roztropnego [to] poznanie swojej drogi, a głupotą głupich [jest] oszustwo.
Den kloge i sin Visdom er klar paa sin Vej, men Taabers Daarskab er Svig.
9 Głupcy szydzą z grzechu, a u prawych [jest] przychylność.
Med Daarer driver Skyldofret Spot, men Velvilje raader iblandt retsindige.
10 Serce zna własną gorycz, a obcy nie wtrąca się w jego radość.
Hjertet kender sin egen Kvide, fremmede blander sig ej i dets Glæde.
11 Dom niegodziwych będzie zgładzony, a mieszkanie prawych zakwitnie.
Gudløses Hus lægges øde, retsindiges Telt staar i Blomst.
12 Jest droga, która człowiekowi wydaje się słuszna, lecz końcem jej jest droga do śmierci.
Mangen Vej synes Manden ret, og saa er dens Ende dog Dødens Veje.
13 Nawet w śmiechu serce boleje, a końcem [takiej] wesołości [jest] smutek.
Selv under Latter kan Hjertet lide, og Glædens Ende er Kummer.
14 Serce odstępcy nasyci się jego drogami, a dobry człowiek – swoimi.
Af sine Veje mættes den frafaldne, af sine Gerninger den, som er god.
15 Prosty wierzy każdemu słowu, a roztropny zważa na swoje kroki.
Den tankeløse tror hvert Ord, den kloge overtænker sine Skridt.
16 Mądry boi się i odwraca się od zła, ale głupi w swym szaleństwie jest pewny siebie.
Den vise ængstes og skyr det onde, Taaben buser sorgløs paa.
17 [Człowiek] porywczy popełnia głupstwa, a podstępny jest znienawidzony.
Den hidsige bærer sig taabeligt ad, man hader rænkefuld Mand.
18 Prości ludzie dziedziczą głupotę, a roztropni są koronowani wiedzą.
De tankeløse giver Daarskab i Arv, de kloge efterlader sig Kundskab.
19 Źli kłaniają się przed dobrymi, a niegodziwi u bram sprawiedliwego.
Onde maa bukke for gode, gudløse staa ved retfærdiges Døre.
20 Ubogi jest znienawidzony nawet przez swego bliźniego, a bogaty ma wielu przyjaciół.
Fattigmand hades endog af sin Ven, men Rigmands Venner er mange.
21 Kto gardzi swym bliźnim, ten grzeszy, a kto lituje się nad ubogimi, jest błogosławiony.
Den, der foragter sin Næste, synder, lykkelig den, der har Medynk med arme.
22 Czyż nie błądzą ci, którzy obmyślają zło? Ale miłosierdzie i prawda są z tymi, którzy obmyślają dobro.
De, som virker ondt, farer visselig vild; de, som virker godt, finder Naade og Trofasthed.
23 Każda praca [przynosi] pożytek, a [puste] słowa [prowadzą] do nędzy.
Ved al Slags Møje vindes der noget, Mundsvejr volder kun Tab.
24 Koroną mądrych [jest ich] bogactwo, ale głupota głupich [pozostaje] głupotą.
De vises Krone er Kløgt, Taabers Krans er Daarskab.
25 Prawdomówny świadek ocala dusze, a fałszywy mówi kłamstwa.
Sanddru Vidne frelser Sjæle; den, som farer med Løgn, bedrager.
26 W bojaźni PANA jest mocne zaufanie, a jego synowie będą mieć ucieczkę.
Den stærkes Tillid er HERRENS Frygt, hans Sønner skal have en Tilflugt.
27 Bojaźń PANA jest źródłem życia, by uniknąć sideł śmierci.
HERRENS Frygt er en Livsens Kilde, derved undgaas Dødens Snarer.
28 Liczny lud to chwała króla, a brak ludu to zguba władcy.
At Folket er stort, er Kongens Hæder, Brist paa Folk er Fyrstens Fald.
29 Nieskory do gniewu jest bardzo roztropny, lecz porywczy wywyższa głupotę.
Den sindige er rig paa Indsigt, den heftige driver det vidt i Daarskab.
30 Zdrowe serce jest życiem ciała, a zazdrość jest zgnilizną kości.
Sagtmodigt Hjerte er Liv for Legemet, Avind er Edder i Benene.
31 Kto gnębi ubogiego, uwłacza jego Stwórcy, a czci go ten, kto lituje się nad ubogim.
At kue den ringe er Haan mod hans Skaber, han æres ved Medynk med fattige.
32 Niegodziwy zostaje wygnany z powodu swojego zła, a sprawiedliwy ma nadzieję [nawet] w [czasie] swojej śmierci.
Ved sin Ondskab styrtes den gudløse, ved lydefri Færd er retfærdige trygge.
33 Mądrość spoczywa w sercu rozumnego, a [co jest] w sercu głupich, wychodzi na jaw.
Visdom bor i forstandiges Hjerte, i Taabers Indre kendes den ikke.
34 Sprawiedliwość wywyższa naród, a grzech jest hańbą narodów.
Retfærdighed løfter et Folk, men Synd er Folkenes Skændsel.
35 Król jest przychylny dla roztropnego sługi, lecz gniewa się [na tego], który [przynosi] hańbę.
En klog Tjener har Kongens Yndest, en vanartet rammer hans Vrede.
