Przysłów 13
1 Mądry syn [przyjmuje] pouczenie ojca, a szyderca nie słucha strofowania.
[Filius sapiens doctrina patris; qui autem illusor est non audit cum arguitur.
2 Człowiek będzie spożywać dobro z owocu swoich ust, a dusza przewrotnych [będzie spożywać] przemoc.
De fructu oris sui homo satiabitur bonis: anima autem prævaricatorum iniqua.
3 Kto strzeże swych ust, strzeże swojej duszy; kto [szeroko] otwiera swe wargi, będzie zniszczony.
Qui custodit os suum custodit animam suam; qui autem inconsideratus est ad loquendum, sentiet mala.
4 Dusza leniwego pragnie, a nic nie ma, a dusza pracowitych zostanie obficie nasycona.
Vult et non vult piger; anima autem operantium impinguabitur.
5 Sprawiedliwy nienawidzi kłamliwego słowa, a niegodziwy staje się obrzydliwy i zhańbiony.
Verbum mendax justus detestabitur; impius autem confundit, et confundetur.
6 Sprawiedliwość strzeże tego, który postępuje uczciwie, a niegodziwość powala grzesznika.
Justitia custodit innocentis viam, impietas autem peccatorem supplantat.]
7 Znajduje się taki, który czyni siebie bogatym, a nie ma nic; inny czyni siebie ubogim, choć ma wiele bogactw.
[Est quasi dives, cum nihil habeat, et est quasi pauper, cum in multis divitiis sit.
8 Okupem za życie człowieka jest jego bogactwo, a ubogi nie słucha strofowania.
Redemptio animæ viri divitiæ suæ; qui autem pauper est, increpationem non sustinet.
9 Radośnie błyszczy światło sprawiedliwych, a pochodnia niegodziwych zgaśnie.
Lux justorum lætificat: lucerna autem impiorum extinguetur.
10 Spór powstaje tylko dzięki pysze, a mądrość jest przy tych, co przyjmują radę.
Inter superbos semper jurgia sunt; qui autem agunt omnia cum consilio, reguntur sapientia.
11 Łatwo zdobyte bogactwo zmniejsza się, a kto je gromadzi [swą] ręką, pomnaża je.
Substantia festinata minuetur; quæ autem paulatim colligitur manu, multiplicabitur.
12 Przedłużająca się nadzieja sprawia ból sercu, a spełnione pragnienie [jest] drzewem życia.
Spes quæ differtur affligit animam; lignum vitæ desiderium veniens.]
13 Kto gardzi słowem [Bożym], ten zginie, a kto się boi przykazania, dostanie nagrodę.
[Qui detrahit alicui rei, ipse se in futurum obligat; qui autem timet præceptum, in pace versabitur. Animæ dolosæ errant in peccatis: justi autem misericordes sunt, et miserantur.
14 Prawo mądrego jest źródłem życia, by uniknąć sideł śmierci.
Lex sapientis fons vitæ, ut declinet a ruina mortis.
15 Prawdziwy rozum daje łaskę, a droga przewrotnych jest ciężka.
Doctrina bona dabit gratiam; in itinere contemptorum vorago.
16 Każdy roztropny postępuje rozważnie, a głupi ujawnia głupotę.
Astutus omnia agit cum consilio; qui autem fatuus est aperit stultitiam.
17 Niegodziwy posłaniec popada w zło, a wierny wysłannik jest lekarstwem.
Nuntius impii cadet in malum; legatus autem fidelis, sanitas.
18 Ubóstwo i hańba [spadną na] tego, który odrzuca karność, a kto szanuje upomnienia, dozna czci.
Egestas et ignominia ei qui deserit disciplinam; qui autem acquiescit arguenti glorificabitur.
19 Spełnione pragnienie jest słodkie dla duszy, a odwrócenie się od zła budzi odrazę w głupcach.
Desiderium si compleatur delectat animam; detestantur stulti eos qui fugiunt mala.
20 Kto przestaje z mądrymi, będzie mądry, a towarzysz głupców będzie zniszczony.
Qui cum sapientibus graditur sapiens erit; amicus stultorum similis efficietur.]
21 Nieszczęście ściga grzeszników, a sprawiedliwych [Bóg] nagrodzi dobrem.
[Peccatores persequitur malum, et justis retribuentur bona.
22 Dobry [człowiek] zostawia dziedzictwo dzieciom [swoich] dzieci, a majątek grzesznika jest zachowany dla sprawiedliwego.
Bonus reliquit hæredes filios et nepotes, et custoditur justo substantia peccatoris.
23 Obfita żywność jest na roli ubogich, lecz i ta może niszczeć przez nieroztropność.
Multi cibi in novalibus patrum, et aliis congregantur absque judicio.
24 Kto oszczędza swą rózgę, nienawidzi swego syna, a kto go kocha, karze w porę.
Qui parcit virgæ odit filium suum; qui autem diligit illum instanter erudit.
25 Sprawiedliwy je i syci swoją duszę, a żołądek niegodziwych cierpi niedostatek.
Justus comedit et replet animam suam; venter autem impiorum insaturabilis.]
