Łukasza 18
1 Opowiedział im też przypowieść [o tym], że zawsze należy się modlić i nie ustawać;
dicebat autem et parabolam ad illos quoniam oportet semper orare et non deficere
2 Mówiąc: W pewnym mieście był sędzia, który Boga się nie bał i z człowiekiem się nie liczył.
dicens iudex quidam erat in quadam civitate qui Deum non timebat et hominem non verebatur
3 Była też w tym mieście wdowa, która przychodziła do niego i mówiła: Pomścij moją [krzywdę] na moim przeciwniku.
vidua autem quaedam erat in civitate illa et veniebat ad eum dicens vindica me de adversario meo
4 On przez długi czas nie chciał, lecz potem powiedział sobie: Chociaż Boga się nie boję i z człowiekiem się nie liczę;
et nolebat per multum tempus post haec autem dixit intra se et si Deum non timeo nec hominem revereor
5 To jednak, ponieważ naprzykrza mi się ta wdowa, pomszczę jej [krzywdę], aby już nie przychodziła i nie zadręczała mnie.
tamen quia molesta est mihi haec vidua vindicabo illam ne in novissimo veniens suggillet me
6 I powiedział Pan: Słuchajcie, co mówi niesprawiedliwy sędzia.
ait autem Dominus audite quid iudex iniquitatis dicit
7 A Bóg, czy nie pomści [krzywdy] swoich wybranych, którzy wołają do niego we dnie i w nocy, chociaż długo zwleka w ich [sprawie]?
Deus autem non faciet vindictam electorum suorum clamantium ad se die ac nocte et patientiam habebit in illis
8 Mówię wam, że szybko pomści ich [krzywdę]. Lecz czy Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?
dico vobis quia cito faciet vindictam illorum verumtamen Filius hominis veniens putas inveniet fidem in terra
9 Powiedział też do tych, którzy ufali sobie, że są sprawiedliwi, a innych mieli za nic, taką przypowieść:
dixit autem et ad quosdam qui in se confidebant tamquam iusti et aspernabantur ceteros parabolam istam
10 Dwóch ludzi weszło do świątyni, żeby się modlić, jeden faryzeusz, a drugi celnik.
duo homines ascenderunt in templum ut orarent unus Pharisaeus et alter publicanus
11 Faryzeusz stanął i tak się w sobie modlił: Dziękuję ci, Boże, że nie jestem jak inni ludzie, zdziercy, niesprawiedliwi, cudzołożnicy albo jak i ten celnik.
Pharisaeus stans haec apud se orabat Deus gratias ago tibi quia non sum sicut ceteri hominum raptores iniusti adulteri vel ut etiam hic publicanus
12 Poszczę dwa razy w tygodniu, daję dziesięcinę ze wszystkiego, co mam.
ieiuno bis in sabbato decimas do omnium quae possideo
13 A celnik, stojąc z daleka, nie chciał nawet oczu podnieść ku niebu, ale bił się w piersi, mówiąc: Boże, bądź miłosierny mnie grzesznemu.
et publicanus a longe stans nolebat nec oculos ad caelum levare sed percutiebat pectus suum dicens Deus propitius esto mihi peccatori
14 Mówię wam, że raczej ten odszedł do swego domu usprawiedliwiony, a nie tamten. [Każdy] bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony.
dico vobis descendit hic iustificatus in domum suam ab illo quia omnis qui se exaltat humiliabitur et qui se humiliat exaltabitur
15 Przynoszono też do niego niemowlęta, aby je dotknął. Lecz uczniowie, widząc to, gromili ich.
adferebant autem ad illum et infantes ut eos tangeret quod cum viderent discipuli increpabant illos
16 Ale Jezus przywołał ich i powiedział: Pozwólcie dzieciom przychodzić do mnie i nie zabraniajcie im. Do takich bowiem należy królestwo Boże.
Iesus autem convocans illos dixit sinite pueros venire ad me et nolite eos vetare talium est enim regnum Dei
17 Zaprawdę powiadam wam: Kto nie przyjmie królestwa Bożego jak dziecko, nie wejdzie do niego.
amen dico vobis quicumque non acceperit regnum Dei sicut puer non intrabit in illud
18 I zapytał go pewien dostojnik: Nauczycielu dobry, co mam czynić, aby odziedziczyć życie wieczne? (aiōnios g166)
et interrogavit eum quidam princeps dicens magister bone quid faciens vitam aeternam possidebo (aiōnios g166)
19 A Jezus mu odpowiedział: Dlaczego nazywasz mnie dobrym? Nikt [nie jest] dobry, tylko jeden – Bóg.
dixit autem ei Iesus quid me dicis bonum nemo bonus nisi solus Deus
20 Znasz przykazania: Nie cudzołóż, nie zabijaj, nie kradnij, nie dawaj fałszywego świadectwa, czcij swego ojca i swoją matkę.
mandata nosti non occides non moechaberis non furtum facies non falsum testimonium dices honora patrem tuum et matrem
21 A on odpowiedział: Tego wszystkiego przestrzegałem od młodości.
qui ait haec omnia custodivi a iuventute mea
22 Gdy Jezus to usłyszał, powiedział do niego: Jednego ci jeszcze brakuje. Sprzedaj wszystko, co masz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie. Potem przyjdź i chodź za mną.
quo audito Iesus ait ei adhuc unum tibi deest omnia quaecumque habes vende et da pauperibus et habebis thesaurum in caelo et veni sequere me
23 A on, usłyszawszy to, ogromnie się zasmucił, bo był bardzo bogaty.
his ille auditis contristatus est quia dives erat valde
24 Kiedy Jezus zobaczył go bardzo zasmuconego, powiedział: Jakże trudno tym, którzy mają pieniądze, wejść do królestwa Bożego!
videns autem illum Iesus tristem factum dixit quam difficile qui pecunias habent in regnum Dei intrabunt
25 Łatwiej bowiem jest wielbłądowi przejść przez ucho igielne, niż bogatemu wejść do królestwa Bożego.
facilius est enim camelum per foramen acus transire quam divitem intrare in regnum Dei
26 Wtedy ci, którzy to słyszeli, mówili: Któż więc może być zbawiony?
et dixerunt qui audiebant et quis potest salvus fieri
27 A on odpowiedział: Co niemożliwe jest u ludzi, możliwe jest u Boga.
ait illis quae inpossibilia sunt apud homines possibilia sunt apud Deum
28 Wówczas Piotr powiedział: Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za tobą.
ait autem Petrus ecce nos dimisimus omnia et secuti sumus te
29 On zaś im odpowiedział: Zaprawdę powiadam wam, że nie ma nikogo, kto by opuścił dom, rodziców lub braci, żonę lub dzieci dla królestwa Bożego;
qui dixit eis amen dico vobis nemo est qui reliquit domum aut parentes aut fratres aut uxorem aut filios propter regnum Dei
31 Potem wziął ze sobą dwunastu i powiedział do nich: Oto idziemy do Jerozolimy i wypełni się wszystko, co zostało napisane przez proroków o Synu Człowieczym.
adsumpsit autem Iesus duodecim et ait illis ecce ascendimus Hierosolyma et consummabuntur omnia quae scripta sunt per prophetas de Filio hominis
32 Będzie bowiem wydany poganom, wyśmiany, zelżony i opluty;
tradetur enim gentibus et inludetur et flagellabitur et conspuetur
33 Ubiczują go i zabiją, ale trzeciego dnia zmartwychwstanie.
et postquam flagellaverint occident eum et die tertia resurget
34 Lecz oni nic z tego nie zrozumieli. Te słowa były przed nimi zakryte i nie wiedzieli, o czym była mowa.
et ipsi nihil horum intellexerunt et erat verbum istud absconditum ab eis et non intellegebant quae dicebantur
35 A gdy zbliżał się do Jerycha, pewien ślepiec siedział przy drodze i żebrał.
factum est autem cum adpropinquaret Hiericho caecus quidam sedebat secus viam mendicans
36 A usłyszawszy przechodzący tłum, pytał, co się dzieje.
et cum audiret turbam praetereuntem interrogabat quid hoc esset
37 I powiedziano mu, że przechodzi Jezus z Nazaretu.
dixerunt autem ei quod Iesus Nazarenus transiret
38 Wtedy zawołał: Jezusie, Synu Dawida, zmiłuj się nade mną!
et clamavit dicens Iesu Fili David miserere mei
39 Lecz ci, którzy szli z przodu, gromili go, aby milczał. On jednak jeszcze głośniej wołał: Synu Dawida, zmiłuj się nade mną!
et qui praeibant increpabant eum ut taceret ipse vero multo magis clamabat Fili David miserere mei
40 Wtedy Jezus zatrzymał się i kazał go przyprowadzić do siebie. A gdy się zbliżył, zapytał go:
stans autem Iesus iussit illum adduci ad se et cum adpropinquasset interrogavit illum
41 Co chcesz, abym ci uczynił? A on odpowiedział: Panie, żebym przejrzał.
dicens quid tibi vis faciam at ille dixit Domine ut videam
42 Jezus mu powiedział: Przejrzyj, twoja wiara cię uzdrowiła.
et Iesus dixit illi respice fides tua te salvum fecit
43 Zaraz też odzyskał wzrok i szedł za nim, wielbiąc Boga. A wszyscy ludzie, widząc to, oddawali chwałę Bogu.
et confestim vidit et sequebatur illum magnificans Deum et omnis plebs ut vidit dedit laudem Deo
