Hioba 37
1 I drży z tego powodu moje serce, i wyrywa się ze swego miejsca.
A tale spettacolo il cuor mi trema e balza fuor del suo luogo.
2 Słuchajcie uważnie grzmotu jego głosu i dźwięku, który wychodzi z jego ust.
Udite, udite il fragore della sua voce, il rombo che esce dalla sua bocca!
3 Pod całym niebem go wypuszcza, a jego błyskawicę – na krańce ziemi.
Egli lo lancia sotto tutti i cieli e il suo lampo guizza fino ai lembi della terra.
4 Po niej huczy grzmot, grzmi głosem swojego majestatu, i nie powstrzymuje ich, gdy słychać jego głos.
Dopo il lampo, una voce rugge; egli tuona con la sua voce maestosa; e quando s’ode la voce, il fulmine non e già più nella sua mano.
5 Bóg cudownie grzmi swoim głosem, czyni wielkie rzeczy, których nie możemy zrozumieć.
Iddio tuona con la sua voce maravigliosamente; grandi cose egli fa che noi non intendiamo.
6 Mówi bowiem do śniegu: Padaj na ziemię, a także do deszczu i do ulewy jego potęgi.
Dice alla neve: “Cadi sulla terra!” lo dice al nembo della pioggia, al nembo delle piogge torrenziali.
7 Pieczętuje rękę każdego człowieka, aby wszyscy ludzie poznali jego dzieło.
Rende inerte ogni mano d’uomo, onde tutti i mortali, che son opera sua, imparino a conoscerlo.
8 Wtedy zwierzęta wchodzą do jaskini i zostają w swoich jamach.
Le bestie selvagge vanno nel covo, e stan ritirate entro le tane.
9 Od południa przychodzi wicher, a zima od wiatrów północnych.
Dai recessi del sud viene l’uragano, dagli aquiloni il freddo.
10 Swoim tchnieniem Bóg czyni lód i ścinają się szerokie wody.
Al soffio di Dio si forma il ghiaccio e si contrae la distesa dell’acque.
11 Także wilgocią [ziemi] obciąża obłok, rozpędza chmurę swoim światłem.
Egli carica pure le nubi d’umidità, disperde lontano le nuvole che portano i suoi lampi
12 One krążą według jego rady, aby czyniły wszystko, co rozkazuje na powierzchni okręgu ziemi.
ed esse, da lui guidate, vanno vagando nei lor giri per eseguir quanto ei loro comanda sopra la faccia di tutta la terra;
13 A on sprawia, że się pojawiają – czy to dla karania, czy dla swojej ziemi, czy dla [okazywania] miłosierdzia.
e le manda o come flagello, o come beneficio alla sua terra, o come prova della sua bontà.
14 Słuchaj tego uważnie, Hiobie; zastanów się i rozważ cudowne dzieła Boga.
Porgi l’orecchio a questo, o Giobbe; fermati, e considera le maraviglie di Dio!
15 Czy wiesz, kiedy i [co] postanawia Bóg o tych sprawach albo kiedy rozjaśnia światło swej chmury?
Sai tu come Iddio le diriga e faccia guizzare il lampo dalle sue nubi?
16 Czy wiesz, jak wiszą chmury – cuda tego, który jest doskonały we wszelkiej wiedzy?
Conosci tu l’equilibrio delle nuvole, le maraviglie di colui la cui scienza è perfetta?
17 [Czy wiesz], jak twoje szaty się rozgrzewają, gdy on uspokaja ziemię wiatrem południowym?
Sai tu come mai gli abiti tuoi sono caldi quando la terra s’assopisce sotto il soffio dello scirocco?
18 Czy rozpościerałeś z nim niebiosa, [które są] trwałe i podobne do zwierciadła odlanego?
Puoi tu, come lui, distendere i cieli e farli solidi come uno specchio di metallo?
19 Poucz nas, co mamy mu powiedzieć, [bo] nie możemy ułożyć słów z powodu ciemności.
Insegnaci tu che dirgli!… Nelle tenebre nostre, noi non abbiam parole.
20 Czy należy go powiadomić, że przemawiam? [Przecież] jeśli ktoś przemówi, zostanie na pewno pożarty.
Gli si annunzierà forse ch’io voglio parlare? Ma chi mai può bramare d’essere inghiottito?
21 Teraz jednak [ludzie] nie mogą patrzyć na światło, gdy jaśnieje w chmurach, gdy wiatr przechodzi [i] rozprasza je.
Nessuno può fissare il sole che sfolgora ne’ cieli quando v’è passato il vento a renderli tersi.
22 Od północy przychodzi [jakby] złoty [blask, ale] w Bogu jest straszliwy majestat.
Dal settentrione viene l’oro; ma Dio è circondato da una maestà terribile;
23 On jest Wszechmocny, nie możemy go doścignąć. On jest wielki w potędze i sądzie i bogaty w sprawiedliwość. Nie uciska [nikogo].
l’Onnipotente noi non lo possiam scoprire. Egli è grande in forza, in equità, in perfetta giustizia; egli non opprime alcuno.
24 Dlatego boją się go ludzie. On nie ma względu na żadnego, który jest mądry w sercu.
Perciò gli uomini lo temono; ei non degna d’uno sguardo chi si presume savio”.
