Hioba 36
1 Elihu mówił jeszcze:
Poi Elihu seguitando disse:
2 Poczekaj trochę, a pouczę cię, bo jeszcze przemówię za Boga.
“Aspetta un po’, io t’istruirò; perché c’è da dire ancora a pro di Dio.
3 Z daleka przyniosę swą wiedzę i uznam sprawiedliwość mego Stwórcy.
Io trarrò la mia scienza da lontano e renderò giustizia a colui che m’ha fatto.
4 Bo naprawdę moje słowa nie [są] kłamstwem, a [człowiek] z doskonałą wiedzą [stoi] przed tobą.
Per certo, le mie parole non son bugiarde; ti sta dinanzi un uomo dotato di perfetta scienza.
5 Oto Bóg [jest] potężny, a nie gardzi [nikim]. On jest potężny w sile serca.
Ecco, Iddio è potente, ma non disdegna nessuno; è potente per la forza dell’intelletto suo.
6 Nie pozostawia niegodziwych przy życiu, a ubogim przyznaje prawa.
Ei non lascia viver l’empio, e fa ragione ai miseri.
7 Nie odwraca swoich oczu od sprawiedliwego, ale sadza ich na wieki z królami na tronie – i są wywyższeni.
Non storna lo sguardo suo dai giusti, ma li pone coi re sul trono, ve li fa sedere per sempre, e così li esalta
8 A jeśli są związani okowami albo spętani powrozami utrapienia;
Se gli uomini son talora stretti da catene se son presi nei legami dell’afflizione,
9 Wtedy oznajmia im ich czyny i przestępstwa – to, że się wzmogły.
Dio fa lor conoscere la lor condotta, le loro trasgressioni, giacché si sono insuperbiti;
10 Otwiera im ucho, aby [przyjęli] karę, i każe im odwrócić się od nieprawości.
egli apre così i loro orecchi a’ suoi ammonimenti, e li esorta ad abbandonare il male.
11 Jeśli będą posłuszni i będą [mu] służyć, dopełnią swoich dni w dobrobycie, a swoich lat w rozkoszach.
Se l’ascoltano, se si sottomettono, finiscono i loro giorni nel benessere, e gli anni loro nella gioia;
12 Ale jeśli nie usłuchają, zginą od miecza, umrą bez poznania.
ma, se non l’ascoltano, periscon trafitti da’ suoi dardi, muoiono per mancanza d’intendimento.
13 Lecz [ludzie] obłudnego serca gromadzą gniew, nie wołają, kiedy ich wiąże.
Gli empi di cuore s’abbandonano alla collera, non implorano Iddio quand’ei gl’incatena;
14 Umierają w młodości, swoje życie spędzają wśród rozpustników.
così muoiono nel fior degli anni, e la lor vita finisce come quella dei dissoluti;
15 Wyrywa ubogiego z utrapienia i otwiera ich uszy w ucisku.
ma Dio libera l’afflitto mediante l’afflizione, e gli apre gli orecchi mediante la sventura.
16 Również ciebie wyrwałby z ciasnego miejsca na [miejsce] przestronne, gdzie nie ma ucisku, a [zastawiłby] twój stół pełnią tłuszczu.
Te pure ei vuol trarre dalle fauci della distretta, al largo, dove non è più angustia, e coprir la tua mensa tranquilla di cibi succulenti.
17 Ale ty zasłużyłeś na sąd niegodziwego, [dlatego] prawo i sąd będą cię trzymać.
Ma, se giudichi le vie di Dio come fan gli empi, il giudizio e la sentenza di lui ti piomberanno addosso.
18 Gniew [wisi], więc uważaj, by nie poraził cię karą, gdyż nie wybawił cię żaden okup.
Bada che la collera non ti trasporti alla bestemmia, e la grandezza del riscatto non t’induca a fuorviare!
19 Czy będzie zważał na twoje bogactwa? [Nie], ani [na] złoto, ani [na] jakiekolwiek siły [lub] potęgi.
Farebbe egli caso delle tue ricchezze? Non han valore per lui, né l’oro, né tutta la possanza dell’opulenza.
20 Nie tęsknij za nocą, kiedy ludzie są porwani ze swojego miejsca.
Non anelare a quella notte che porta via i popoli dal luogo loro.
21 Strzeż się, abyś nie zważał na nieprawość; gdyż wybrałeś to sobie zamiast utrapienia.
Guardati bene dal volgerti all’iniquità, tu che sembri preferirla all’afflizione.
22 Oto Bóg jest najwyższy w swojej potędze, któż może tak nauczyć jak on?
Vedi, Iddio è eccelso nella sua potenza; chi può insegnare come lui?
23 Kto mu wytyczył jego drogę? Albo kto mu powie: Popełniłeś nieprawość?
Chi gli prescrive la via da seguire? Chi osa dirgli: “Tu hai fatto male?”
24 Pamiętaj, abyś wysławiał jego dzieło, któremu przypatrują się ludzie.
Pensa piuttosto a magnificar le sue opere; gli uomini le celebrano nei loro canti,
25 Wszyscy ludzie je widzą, człowiek przypatruje się nim z daleka.
tutti le ammirano, il mortale le contempla da lungi.
26 Oto Bóg [jest] wielki, a poznać [go] nie możemy, a liczba jego lat jest niezbadana.
Sì, Iddio è grande e noi non lo possiam conoscere; incalcolabile è il numero degli anni suoi.
27 On wyciąga bowiem krople wód, które padają z pary [jako] deszcz;
Egli attrae a sé le gocciole dell’acqua; dai vapori ch’egli ha formato stilla la pioggia.
28 Który spuszczają chmury i [który] obficie spływa na ludzi.
Le nubi la spandono, la rovesciano sulla folla de’ mortali.
29 (A kto zrozumie rozmieszczenie chmur i grzmot jego namiotu?
E chi può capire lo spiegamento delle nubi, i fragori che scoppiano nel suo padiglione?
30 Oto rozciąga nad nim swoją światłość i okrywa głębiny morskie.
Ecco, ora egli spiega intorno a sé la sua luce, or prende per coperta le profondità del mare.
31 Przez te rzeczy bowiem sądzi narody i daje pokarm w obfitości.
Per tal modo punisce i popoli, e dà loro del cibo in abbondanza.
32 Chmurami okrywa światłość i rozkazuje [jej ukrywać] się za wyznaczoną [chmurą]).
S’empie di fulmini le mani, e li lancia contro gli avversari.
33 Grzmot daje o nim znać, a także bydło – o parze unoszącej się w górę.
Il rombo del tuono annunzia ch’ei viene, gli animali lo presenton vicino.
