Hioba 31
1 Zawarłem przymierze ze swoimi oczami; jak mógłbym więc myśleć o pannie?
Avevo stretto con gli occhi un patto di non fissare neppure una vergine.
2 Jaki bowiem byłby dział od Boga z góry? I jakie byłoby dziedzictwo od Wszechmocnego z wysoka?
Che parte mi assegna Dio di lassù e che porzione mi assegna l'Onnipotente dall'alto?
3 Czy zatracenie nie jest [przygotowane] dla niegodziwych i sroga pomsta dla czyniących nieprawość?
Non è forse la rovina riservata all'iniquo e la sventura per chi compie il male?
4 Czyż on nie widzi moich dróg i nie liczy wszystkich moich kroków?
Non vede egli la mia condotta e non conta tutti i miei passi?
5 Jeśli postępowałem kłamliwie, jeśli moja noga spieszyła się do oszustwa;
Se ho agito con falsità e il mio piede si è affrettato verso la frode,
6 To niech zważy mnie na wadze sprawiedliwej i niech Bóg pozna moją prawość.
mi pesi pure sulla bilancia della giustizia e Dio riconoscerà la mia integrità.
7 Jeśli moja noga zboczyła z drogi i moje serce poszło za moimi oczami, i jeśli jakaś zmaza przylgnęła do moich rąk;
Se il mio passo è andato fuori strada e il mio cuore ha seguito i miei occhi, se alla mia mano si è attaccata sozzura,
8 Wtedy niech ja sieję, a inny spożywa, niech moje latorośle będą wykorzenione.
io semini e un altro ne mangi il frutto e siano sradicati i miei germogli.
9 Jeśli moje serce uwiodła kobieta i jeśli czyhałem pod drzwiami swego bliźniego;
Se il mio cuore fu sedotto da una donna e ho spiato alla porta del mio prossimo,
10 To niech moja żona mieli innemu i niech inni się nad nią schylają.
mia moglie macini per un altro e altri ne abusino;
11 [Jest] to bowiem haniebny czyn, karygodna nieprawość;
difatti quello è uno scandalo, un delitto da deferire ai giudici,
12 To jest ogień, który pożera aż do zatracenia i może wykorzenić cały mój dobytek.
quello è un fuoco che divora fino alla distruzione e avrebbe consumato tutto il mio raccolto.
13 Jeśli zlekceważyłem sprawę swojego sługi albo swojej służącej, gdy wiedli spór ze mną;
Se ho negato i diritti del mio schiavo e della schiava in lite con me,
14 Co zrobię, gdy Bóg powstanie? Gdy mnie nawiedzi, co mu odpowiem?
che farei, quando Dio si alzerà, e, quando farà l'inchiesta, che risponderei?
15 Czy ten, który mnie stworzył w łonie, nie stworzył też jego? Czy nie on jeden ukształtował nas w łonie?
Chi ha fatto me nel seno materno, non ha fatto anche lui? Non fu lo stesso a formarci nel seno?
16 Jeśli odmówiłem prośbie ubogich i jeśli zasmuciłem oczy wdowy;
Mai ho rifiutato quanto brama il povero, né ho lasciato languire gli occhi della vedova;
17 Jeśli sam jadłem swoją kromkę [i] nie jadła z niej sierota;
mai da solo ho mangiato il mio tozzo di pane, senza che ne mangiasse l'orfano,
18 (Od swojej młodości bowiem wychowywałem ją jak ojciec, a od łona swojej matki prowadziłem [wdowę]);
poiché Dio, come un padre, mi ha allevato fin dall'infanzia e fin dal ventre di mia madre mi ha guidato.
19 Jeśli widziałem ginącego z powodu braku ubrania albo biedaka bez okrycia;
Se mai ho visto un misero privo di vesti o un povero che non aveva di che coprirsi,
20 Jeśli jego biodra nie błogosławiły mi dlatego, że się zagrzał wełną moich owiec;
se non hanno dovuto benedirmi i suoi fianchi, o con la lana dei miei agnelli non si è riscaldato;
21 Jeśli podniosłem rękę przeciwko sierocie, gdy widziałem w bramie swoją pomoc;
se contro un innocente ho alzato la mano, perché vedevo alla porta chi mi spalleggiava,
22 Wtedy niech odpadnie mój bark od karku, a niech moje ramię wyjdzie ze stawu.
mi si stacchi la spalla dalla nuca e si rompa al gomito il mio braccio,
23 Bałem się bowiem klęski od Boga, a przed jego majestatem nie mógłbym [się ostać].
perché mi incute timore la mano di Dio e davanti alla sua maestà non posso resistere.
24 Jeśli pokładałem w złocie swoją nadzieję, a do czystego złota mówiłem: [Ty jesteś] moją ufnością;
Se ho riposto la mia speranza nell'oro e all'oro fino ho detto: «Tu sei la mia fiducia»;
25 Jeśli radowałem się ze swojego wielkiego bogactwa i [tego], że moja ręka nabyła wiele;
se godevo perché grandi erano i miei beni e guadagnava molto la mia mano;
26 Jeśli patrzyłem na słońce, gdy świeciło, i na księżyc, gdy sunął wspaniale;
se vedendo il sole risplendere e la luna chiara avanzare,
27 A moje serce dało się uwieść potajemnie i moje usta całowały moją rękę;
si è lasciato sedurre in segreto il mio cuore e con la mano alla bocca ho mandato un bacio,
28 I to byłaby nieprawość karygodna, bo zaparłbym się Boga z wysoka.
anche questo sarebbe stato un delitto da tribunale, perché avrei rinnegato Dio che sta in alto.
29 Jeśli cieszyłem się z upadku tego, który mnie nienawidzi, jeśli wyniosłem się, gdy mu się źle wiodło;
Ho gioito forse della disgrazia del mio nemico e ho esultato perché lo colpiva la sventura,
30 (Nawet nie pozwoliłem zgrzeszyć swoim ustom, pragnąc przekleństwa na jego duszy);
io che non ho permesso alla mia lingua di peccare, augurando la sua morte con imprecazioni?
31 Czy ludzie z mojego namiotu nie mówili: Obyśmy mieli z jego mięsa! Nie możemy się najeść.
Non diceva forse la gente della mia tenda: «A chi non ha dato delle sue carni per saziarsi?».
32 Obcy nie nocował na dworze, swoje drzwi otwierałem podróżnemu.
All'aperto non passava la notte lo straniero e al viandante aprivo le mie porte.
33 Jeśli ukrywałem swoje przestępstwa jak Adam i chowałem w zanadrzu swoją nieprawość;
Non ho nascosto, alla maniera degli uomini, la mia colpa, tenendo celato il mio delitto in petto,
34 Czy strach przed wielką zgrają albo pogarda bliskich przeraziły mnie, abym milczał i nie wychodził [za] drzwi?
come se temessi molto la folla, e il disprezzo delle tribù mi spaventasse, sì da starmene zitto senza uscire di casa.
35 Obym miał kogoś, kto by mnie wysłuchał! Oto moja prośba, [aby] Wszechmogący odpowiedział mi i aby mój wróg napisał księgę.
36 Czy nie nosiłbym jej na swoim ramieniu i nie przywiązałbym jej sobie [jak] koronę?
37 Oznajmiłbym mu liczbę swoich kroków; zbliżyłbym się do niego jak książę.
38 Jeśli moja ziemia wołała przeciwko mnie, jeśli razem z nią płakały jej bruzdy;
39 Jeśli spożywałem z jej plonów bez zapłaty, jeśli jej właścicieli pozbawiłem życia;
40 Niech rosną ciernie zamiast pszenicy i sam kąkol zamiast jęczmienia. Skończyły się słowa Hioba.
