Hioba 20
1 Wtedy Sofar z Naama odpowiedział:
Então respondeu Sofar, o naamathita, e disse:
2 Dlatego moje myśli skłaniają mnie do odpowiedzi i z tego powodu [mówię] pośpiesznie.
Por isso é que os meus pensamentos me fazem responder, e portanto me apresso.
3 Słuchałem obraźliwego upomnienia i duch mojego zrozumienia podsuwa mi odpowiedź:
Eu ouvi a repreensão, que me envergonha, mas o espírito do meu entendimento responderá por mim.
4 Czy nie wiesz, że od wieków, odkąd człowieka postawiono na ziemi;
Porventura não sabes isto, que foi desde todo o tempo, desde que o homem foi posto sobre a terra?
5 Radość niegodziwych [jest] krótka, a wesołość obłudnika [trwa] okamgnienie?
A saber: que o júbilo dos ímpios é breve, e a alegria dos hipócritas como dum momento?
6 Choćby jego wyniosłość sięgała aż do niebios, a jego głowa – do obłoków;
Ainda que a sua altura subisse até ao céu, e a sua cabeça chegasse até às nuvens,
7 [To jednak] zginie on na wieki jak jego własny gnój, [a] ci, którzy go widzieli, powiedzą: Gdzie [on] się podział?
Contudo como o seu próprio esterco perecerá para sempre: e os que o viam dirão: Onde está?
8 Uleci jak sen i nie znajdą go; ucieknie jak nocne widzenie.
Como um sonho vôa, e não será achado, e será afugentado como uma visão da noite.
9 Oko, które go widziało, nie zobaczy go więcej, i już nie ujrzy go jego miejsce.
O olho que já o viu jamais o verá, nem olhará mais para ele o seu lugar.
10 Jego synowie będą się korzyć przed ubogim, jego ręce zwrócą swe bogactwo.
Os seus filhos procurarão agradar aos pobres, e as suas mãos restaurarão a sua fazenda.
11 Jego kości są pełne [grzechów] jego młodości, razem z nim spoczną w prochu.
Os seus ossos se encherão dos seus pecados ocultos, e juntamente se deitarão com ele no pó.
12 A choć zło jest słodkie w jego ustach i zataja je pod swoim językiem;
Ainda que o mal lhe seja doce na boca, e ele o esconda debaixo da sua língua,
13 Chociaż rozkoszuje się nim i nie opuszcza go, zatrzymując je na swoim podniebieniu;
E o guarde, e o não deixe, antes o retenha no seu paladar,
14 [To jednak] jego pokarm we wnętrznościach przemienia się, [staje się] żółcią żmii w jego wnętrzu.
Contudo a sua comida se mudará nas suas entranhas; fel de áspides será interiormente.
15 Połknął bogactwa i zwróci je; Bóg je wyrzuci z jego brzucha.
Enguliu fazendas, porém vomita-las-á; do seu ventre Deus as lançará.
16 Będzie ssał jad żmii, zabije go język węża.
Veneno de áspides sorverá; língua de víbora o matará.
17 Nie zobaczy rzek, potoków, strumieni miodu ani masła.
Não verá as correntes, os rios e os ribeiros de mel e manteiga.
18 Zwróci swój zysk i nie połknie go; i choć znowu zdobędzie wielki majątek, nie ucieszy się [z niego].
Restituirá do seu trabalho, e não o engulirá: conforme ao poder de sua mudança, e não saltará de gozo.
19 Bo uciskał [i] opuszczał ubogich, przemocą zabrał dom, którego nie zbudował.
Porquanto oprimiu, desamparou os pobres, e roubou a casa que não edificou.
20 Dlatego nie zazna pokoju w swoim wnętrzu, nie zatrzyma tego, czego pragnął.
Porquanto não sentiu sossego no seu ventre; da sua tão desejada fazenda coisa nenhuma reterá.
21 Z jego pokarmów nic nie zostanie, nie rozmnożą się jego dobra.
Nada lhe sobejará do que coma; pelo que a sua fazenda não será durável.
22 Mimo obfitości jego dostatku dosięgnie go bieda. Wszelka ręka nikczemnych uderzy na niego.
Estando já cheia a sua abastança, estará angustiado: toda a mão dos miseráveis virá sobre ele
23 Gdy będzie miał czym napełnić swój brzuch, [Bóg] ześle na niego zapalczywość swego gniewu, wyleje na niego [i] na jego pokarmy.
Haja porém ainda de que possa encher o seu ventre; contudo Deus mandará sobre ele o ardor da sua ira, e a fará chover sobre ele quando ele for a comer.
24 [Gdy] będzie uciekał przed żelazną bronią, przebije go łuk spiżowy.
Ainda que fuja das armas de ferro, o arco de aço o atravessará.
25 Wyjęta będzie [strzała] z grzbietu, a grot przeszyje jego wątrobę; ogarnie go strach.
Desembainhada a espada, sairá do seu corpo, e resplandecendo virá do seu fel: e haverá sobre ele assombros.
26 Wszelka ciemność zaczai się w jego kryjówkach. Pożre go ogień niewzniecony, a ten, kto pozostał w jego przybytku, będzie udręczony.
Toda a escuridão se ocultará nos seus esconderijos: um fogo não assoprado o consumirá: e com o que ficar na sua tenda irá mal.
27 Niebo odkryje jego nieprawość, a ziemia powstanie przeciwko niemu.
Os céus manifestarão a sua iniquidade: e a terra se levantará contra ele.
28 Dobytek jego domu przepadnie, [jego dobra] rozpłyną się w dniu [Bożego] gniewu.
As rendas de sua casa serão transportadas: no dia da sua ira todas se derramarão.
29 Taki [jest] dział Boga dla niegodziwego i dziedzictwo przeznaczone mu przez Boga.
Esta, da parte de Deus, é a porção do homem ímpio: e, da parte de Deus, a herança dos seus ditos.
