Dzieje 9
1 A Saul, dysząc jeszcze groźbą i [chęcią] mordu wobec uczniów Pana, poszedł do najwyższego kapłana;
Kintu Saul, Probhu laga chela khan ke morai dibo koi kene kotha kori thakise aru tai moha purohit logote jaise
2 I prosił go o listy do synagog w Damaszku, aby [mógł], jeśliby znalazł tam zwolenników tej drogi, zarówno mężczyzn, jak i kobiety, przyprowadzić ich związanych do Jerozolimy.
aru tai moha purohit logote chithi mangise Damascus sheher laga mondoli khan nimite, jodi tai rasta te jai thaka homoi te kunba manu pai, mota aru mahila hoilebi, eitu khan ke dhori kene Jerusalem te loi jabole.
3 A gdy jadąc, zbliżał się do Damaszku, nagle olśniła go światłość z nieba.
Jitia tai safar te jai thakise, Damascus te punchibole usor huwa homoi te, achanak sorgo pora ujala hoi kene ekta puhor tai uporte jolise;
4 Upadł na ziemię i usłyszał głos, który mówił do niego: Saulu, Saulu, dlaczego mnie prześladujesz?
aru titia tai matite giri jaise, aru ekta awaj taike koi thaka hunise, “Saul, Saul, kele tumi Moike dukh di ase?”
5 Wtedy zapytał: Kim jesteś, Panie? A Pan odpowiedział: Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz. Trudno ci wierzgać przeciw ościeniowi.
Aru titia Saul hudise, “Apuni kun ase Probhu?” Aru Probhu jowab dise, “Moi Jisu ase junke tumi dukh di ase; pathor te theng marile nijor he jokhom pabo.”
6 A [Saul], drżąc i bojąc się, powiedział: Panie, co chcesz, abym zrobił? A Pan do niego: Wstań i idź do miasta, a [tam ci] powiedzą, co masz robić.
Titia tai asurit hoise aru bhoi pora kapi kene koise, “Probhu moi ki kori bole lage?” Titia Probhu taike koise, “Uthibi aru Damascus sheher te jabi, aru tumi ki koribo lage etu sob tumike koi dibo.”
7 A mężczyźni, którzy byli z nim w drodze, stanęli oniemiali. Słyszeli bowiem głos, lecz nikogo nie widzieli.
Jun manu Saul logote jai thakise taikhan chup hoi jaise, taikhan awaj hunise, kintu kunke bhi dikha nai.
8 I podniósł się Saul z ziemi, a gdy otworzył oczy, nikogo nie [mógł] widzieć. Wtedy wzięli go za rękę i zaprowadzili do Damaszku.
Titia Saul khara hoise, aru jitia tai laga suku khuli se, tai eku bhi dikhi bole napara hoise; titia taikhan tai laga hath dhori kene Damascus te loi jaise.
9 Trzy dni [nic] nie widział i nie jadł ani nie pił.
Aru tai tin din suku andha hoi jaise aru eku dikhi bole para nai, aru kha luwa bhi kora nai.
10 A w Damaszku był pewien uczeń, imieniem Ananiasz. I powiedział do niego Pan w widzeniu: Ananiaszu! A on odpowiedział: Oto ja, Panie.
Damascus te ekjon chela Ananias koi kene thakise. Probhu pora taike darshan pora koise, “Ananais!” Titia tai koise, “Sabi, moi yate ase Probhu.”
11 A Pan [powiedział] do niego: Wstań i idź na ulicę, którą nazywają Prostą, i zapytaj w domu Judy o Saula z Tarsu, oto bowiem się modli.
Titia Probhu taike koise, “Uthibi, aru Sidha kowa rasta te jabi, aru Judas laga ghor te jai kene ekjon manu Saul, Tarsus sheher pora aha, ase na nai hudibi, kelemane tai prathana kori ase.
12 I ujrzał w widzeniu człowieka imieniem Ananiasz, wchodzącego i kładącego na nim rękę, aby odzyskał wzrok.
Aru tai darshan te ekjon manu Ananias koi kene dikhise, aru tai uporte te hath rakhi kene thaka dikhise, etu pora tai aru dikhibo paribo.”
13 Ananiasz zaś odpowiedział: Panie, słyszałem od wielu, ile złego wyrządził ten człowiek twoim świętym w Jerozolimie.
Kintu Ananias koise, “Probhu, moi etu manu laga kotha bisi manu pora hunise, tai Jerusalem te kiman pobitro manu ke dukh dise.
14 Tutaj także ma władzę od najwyższych kapłanów uwięzić wszystkich, którzy wzywają twego imienia.
Tai moha purohit khan pora adhikar loise aru jun manu apuni laga naam lobo taike bondhi ghor te hali dibo.”
15 Lecz Pan powiedział do niego: Idź, bo on jest moim wybranym naczyniem, aby zanieść moje imię do pogan, królów i synów Izraela.
Kintu Probhu taike koise, “Jabi, kelemane tai Moi laga basi luwa kaam kora manu hobo, tai he moi laga naam Porjati khan ke, raja khan ke aru Israel laga bacha khan ke koi dibo;
16 Ja bowiem pokażę mu, jak wiele musi wycierpieć dla mego imienia.
kelemane Moi taike dikhai dibo, tai moi laga naam nimite ki dukh uthabo lagibo.”
17 Wtedy Ananiasz poszedł, wszedł do domu, położył na nim ręce i powiedział: Saulu, bracie, Pan mnie posłał – Jezus, który ci się ukazał w drodze, którą jechałeś – żebyś odzyskał wzrok i został napełniony Duchem Świętym.
Aru Ananias etu ghor te jaise, aru tai laga hath Saul uporte rakhi kene koise, “Bhai Saul, Probhu Jisu pora tumi rasta te ahi thaka homoi te dikhai dise, Tai moike tumi usorte pathaise, tumi aru dikhibo aru Pobitro Atma pora bhorta hobo.”
18 I natychmiast spadły z jego oczu jakby łuski, i zaraz przejrzał, wstał i został ochrzczony.
Etu homoi te Saul laga suku pora kiba chamra nisena giri jaise, aru tai dikhi bole parise, aru tai uthi kene baptizma loise;
19 A gdy zjadł, odzyskał siły. I Saul przebywał przez kilka dni z uczniami, którzy byli w Damaszku.
aru tai bhat khai kene takot paise. Aru tai chela khan logote Damascus te olop din thakise.
20 I zaraz w synagogach zaczął głosić Chrystusa, że on jest Synem Bożym.
Tai joldi mondoli khan te jai kene Khrista Isor laga Putro ase koi kene prochar korise.
21 A wszyscy, którzy go słuchali, ze zdziwieniem pytali: Czy to nie jest ten, który w Jerozolimie tępił tych, którzy wzywali tego imienia, i przybył tu po to, aby ich związać i zaprowadzić do naczelnych kapłanów?
Aru jun manu tai laga kotha hunise sob manu asurit hoi kene koise, “Jerusalem te Khrista naam loi thaka khan ke dukh diya to etu manu nohoi? Aru yate tai yate aha to taikhan ke bandi kene moha purohit khan logot loi jabole ahise.”
22 A Saul coraz bardziej się wzmacniał i wprawiał w zakłopotanie Żydów, którzy mieszkali w Damaszku, dowodząc, że ten jest Chrystusem.
Kintu Saul aru bisi mon dangor hoise, aru Damascus te thaka Yehudi khan nimite ekta chinta hoi jaise aru Jisu he Khrista ase koikena prochar kori thakise.
23 A po upływie wielu dni Żydzi postanowili go zabić.
Kintu bisi din ja pichete, Yehudi khan Saul ke morai dibole kotha milai loise.
24 Saul jednak dowiedział się o ich zasadzce. A strzegli bram we dnie i w nocy, aby go zabić.
Kintu taikhan laga bhabona to Saul jani loise. Taike morai dibole nimite din raat dorja usorte te rukhi thakise.
25 Lecz uczniowie zabrali go w nocy i spuścili w koszu po sznurze przez mur.
Kintu tai laga chela khan rati huwa homoi te, taike ani kene tukri pora diwar niche korise aru paar kori dise.
26 A gdy Saul przybył do Jerozolimy, usiłował przyłączyć się do uczniów, ale wszyscy się go bali, nie wierząc, że jest uczniem.
Aru jitia Saul Jerusalem te ahise, tai chela khan logote mili bole kosis korise, kintu taikhan sob taike bhoi korise, tai bhi ekjon chela ase koi kene biswas kora nai.
27 Lecz Barnaba przyjął go, zaprowadził do apostołów i opowiedział im, jak [on] w drodze ujrzał Pana, który mówił do niego, i jak w Damaszku z odwagą głosił w imieniu Jezusa.
Kintu Barnabas pora taike apostle khan logote loi jaise, aru Probhu pora kineka taike rasta te lok paise aru ki koise, aru tai Damascus te kineka mon dangor pora Jisu laga naam prochar korise, etu sob koi dise.
28 I przebywał z nimi w Jerozolimie.
Titia tai chela khan logote Jerusalem te aha juwa korise. Aru tai mon dangor pora Probhu laga naam loise.
29 Z odwagą też mówił w imieniu Pana Jezusa i rozprawiał z hellenistami, a oni usiłowali go zabić.
Tai Greece te thaka Yehudi khan logot bhi kotha korise; kintu taikhan taike morai dibole kosis korise.
30 Bracia jednak dowiedzieli się o tym, wyprawili go do Cezarei i odesłali do Tarsu.
Jitia biswasi bhai khan etu janise, taike Caesarea te loijai kene Tarsus te pathai dise.
31 A tak kościoły w całej Judei, Galilei i Samarii cieszyły się pokojem, budując się i żyjąc w bojaźni Pańskiej, i rozrastały się przez pociechę Ducha Świętego.
Titia, Judea aru Galilee aru Samaria laga girja khan shanti te thakise; aru Probhu laga bhoi te thakise aru ekjon-ekjon ke Pobitro Atma pora mon dangor kori dise, aru girja laga ginti aru bhi bisi hoi jaise.
32 I stało się, gdy Piotr odwiedzał wszystkich, że przyszedł też do świętych, którzy mieszkali w Liddzie.
Etiya eneka hoise, jitia Peter sob jagate safar korise, Lydda town te thaka Isor laga manu khan usorte bhi jaise.
33 Spotkał tam pewnego człowieka imieniem Eneasz, który był sparaliżowany i od ośmiu lat leżał w łóżku.
Ta te tai Aeneas koi kene ekjon manu ke lok paise, tai bisna te ath saal pora ghumai thakise, aru tai jothor bemar thakise.
34 I powiedział mu Piotr: Eneaszu, Jezus Chrystus cię uzdrawia. Wstań i zaściel swoje [łóżko]. I natychmiast wstał.
Peter taike koise, “Aeneas, Jisu Khrista tumike changai koridi ase, uthibi aru tumi laga bisna thik kori lobi,” aru titia tai joldi uthijaise.
35 A wszyscy mieszkańcy Liddy i Saronu widzieli go i nawrócili się do Pana.
Titia Lydda aru Sharon te thaka manu khan taike dikhi kene mon ghuraise aru Probhu ke biswas korise.
36 Mieszkała też w Jafie pewna uczennica o imieniu Tabita, co znaczy Dorkas. Jej [życie] wypełnione było dobrymi uczynkami i udzielaniem jałmużny.
Joppa te Tabitha koi kene ekjon mahila chela thakise, jun laga motlob ase “Dorcas.” Etu mahila sob bhal kaam kore aru gorib manu khan uporte bisi morom thakise.
37 I stało się w tych dniach, że zachorowała i umarła. Obmyto ją i położono w sali na piętrze.
Kintu tai bemar pora mori jaise, aru taike gaw dhulai dikene upor kamra te rakhise.
38 A ponieważ Lidda leży blisko Jafy, gdy uczniowie usłyszeli, że jest tam Piotr, posłali do niego dwóch ludzi, prosząc, aby nie zwlekał z przyjściem do nich.
Aru Lydda jaga to Joppa usorte thakise, aru Peter ta te ase koi kene chela khan hunise, aru taikhan pora duijon manu ke tai logote anurodh kori kene pathaise, “Amikhan logote deri nohoi kene ahibi.”
39 Wtedy Piotr wstał i poszedł z nimi, a gdy przyszedł, wprowadzili go do sali na piętrze. Obstąpiły go wszystkie wdowy, płacząc i pokazując tuniki i płaszcze, które Dorkas im robiła, gdy była z nimi.
Titia Peter uthi kene taikhan logot jaise. Jitia tai ponchise, taikhan pora taike upor kamra te loi jaise aru ta te sob bidhowa khan tai usorte khara kori kene kandi thakise, aru Dorcas pora tai jinda thaka homoi te taikhan nimite kapra bonai diya khan dikhai dise.
40 A Piotr wygonił wszystkich, klęknął i modlił się. Potem zwrócił się do zmarłej i powiedział: Tabito, wstań! A ona otworzyła oczy i zobaczywszy Piotra, usiadła.
Kintu Peter taikhan sobke bahar jabo dise, aru tai athukari kene prathana korise. Titia, tai laga gaw phale saikene koise, “Tabitha, uthibi.” Tai suku khuli se, aru Peter ke dikhi kene tai bohi jaise.
41 [On] podał jej rękę i podniósł ją, a zawoławszy świętych i wdowy, pokazał ją żywą.
Titia Peter tai laga hath dikene taike uthai dise; aru pobitro manu aru bidhowa khan ke jinda hoi juwa to dikhai dise.
42 I rozniosło się to po całej Jafie, i wielu uwierzyło w Pana.
Aru Joppa te thaka sob etu kotha jani loise, aru bisi manu Probhu ke biswas korise.
43 Piotr zaś został przez wiele dni w Jafie u niejakiego Szymona, garbarza.
Peter bisi din Joppa te Simon koi kene ekjon manu ghor te thakise.
