Psalmów 2

1 Przeczże się poganie buntują, a narody przemyślają próżne rzeczy?

Miksi pakanat pauhaavat ja kansat turhia ajattelevat?

2 Schodzą się królowie ziemscy, a książęta radzą społem przeciwko Panu, i przeciw pomazańcowi jego, mówiąc:

Maan kuninkaat nousevat, ruhtinaat yhdessä neuvottelevat Herraa ja hänen voideltuansa vastaan:

3 Potargajmy związki ich, a odrzućmy od siebie powrozy ich.

"Katkaiskaamme heidän kahleensa, heittäkäämme päältämme heidän köytensä".

4 Ale ten, który mieszka w niebie, śmieje się; Pan szydzi z nich.

Hän, joka taivaassa asuu, nauraa; Herra pilkkaa heitä.

5 Tedy będzie mówił do nich w popędliwości swojej, a w gniewie swoim przestraszy ich,

Kerran hän on puhuva heille vihassansa, peljättävä heitä hirmuisuudessaan:

6 Mówiąc: Jamci postanowił króla mojego nad Syonem, górą świętą moją.

"Minä olen asettanut kuninkaani Siioniin, pyhälle vuorelleni".

7 Opowiem ten dekret: Pan rzekł do mnie: Syn mój jesteś ty, Jam ciebie dziś spłodził.

Minä ilmoitan, mitä Herra on säätänyt. Hän lausui minulle: "Sinä olet minun poikani, tänä päivänä minä sinut synnytin.

8 Żądaj odemnie, a dam ci narody dziedzictwo twoje; a osiadłość twoję, granice ziemi.

Ano minulta, niin minä annan pakanakansat sinun perinnöksesi ja maan ääret sinun omiksesi.

9 Potrzesz ich laską żelazną, a jako naczynie zduńskie pokruszysz ich.

Rautaisella valtikalla sinä heidät muserrat, niinkuin saviastian sinä särjet heidät."

10 Terazże tedy zrozumiejcie, królowie, nauczcie się sędziowie ziemi!

Tulkaa siis järkiinne, kuninkaat, maan tuomarit, ottakaa nuhteesta vaari.

11 Służcie Panu w bojaźni, a rozradujcie się ze drżeniem.

Palvelkaa Herraa pelvolla ja iloitkaa vavistuksella.

12 Pocałujcie syna, by się snać nie rozgniewał, i zginęlibyście w drodze, gdyby się najmniej zapaliła popędliwość jego. Błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają.

Antakaa suuta pojalle, ettei hän vihastuisi ettekä te hukkuisi tiellänne. Sillä hänen vihansa syttyy äkisti. Autuaat ovat kaikki, jotka häneen turvaavat.