Psalmów 147
1 Chwalcie Pana; albowiem dobra rzecz jest, śpiewać Bogu naszemu; albowiem to wdzięczna i przystojna jest chwała.
Alléluia.
2 Pan Jeruzalem buduje, a rozproszonego Izraela zgromadza.
Bâtissant Jérusalem, le Seigneur rassemblera les dispersions d’Israël.
3 Który uzdrawia skruszonych na sercu, a zawiązuje boleści ich.
C’est lui qui guérit ceux qui ont le cœur brisé, et qui bande leurs plaies.
4 Który rachuje liczbę gwiazd, a każdą z nich imieniem jej nazywa.
Qui compte la multitude des étoiles, et à elles toutes donne des noms.
5 Wielki jest Pan nasz, i wielki w mocy; rozumienia jego niemasz liczby.
Grand est notre Dieu, et grande est sa force; et à sa sagesse il n’y a point de borne.
6 Pan pokornych podnosi; ale niepobożnych aż ku ziemi uniża.
Le Seigneur prend sous sa protection les hommes doux; mais il humilie les pécheurs jusqu’à terre.
7 Śpiewajcież Panu z chwałą; śpiewajcie Bogu naszemu na harfie;
Entonnez au Seigneur une louange: chantez notre Dieu sur la harpe.
8 Który okrywa niebiosa obłokami, a deszcz ziemi gotuje: który czyni, że rośnie trawa po górach;
C’est lui qui couvre le ciel de nuages, et prépare à la terre de la pluie. Qui produit sur les montagnes du foin, et de l’herbe à l’usage des hommes.
9 Który daje bydłu pokarm ich, i kruczętom młodym, które wołają do niego.
Qui donne aux bêtes leur nourriture, et aux petits des corbeaux qui l’invoquent.
10 Nie kocha się w mocy końskiej, ani się kocha w goleniach męskich.
Ce n’est pas dans la force du cheval qu’il mettra son désir, ni dans les jambes de l’homme qu’il se complaira.
11 Kocha się Pan w tych, którzy się go boją, a którzy ufają w miłosierdziu jego.
Le Seigneur a mis sa complaisance dans ceux qui le craignent, et dans ceux qui espèrent en sa miséricorde.
12 Chwalże, Jeruzalemie! Pana; chwalże, Syonie! Boga twego.
Jérusalem, loue le Seigneur: loue ton Dieu, ô Sion.
13 Albowiem on umacnia zawory bram twoich, a błogosławi synów twoich w pośrodku ciebie.
Parce qu’il a affermi les serrures de tes portes: il a béni tes fils au milieu de toi.
14 On czyni pokój w granicach twoich, a najwyborniejszą pszenicą nasyca cię.
C’est lui qui a établi sur tes confins la paix, et qui te rassasie de moelle de froment.
15 On wysyła słowo swe na ziemię; bardzo prędko bieży wyrok jego.
C’est lui qui envoie sa parole à la terre: avec vitesse court sa parole.
16 On daje śnieg jako wełnę, szron jako popiół rozsypuje.
C’est lui qui donne de la neige comme de la laine, répand le brouillard comme de la cendre.
17 Rzuca lód swój jako bryły; przed zimnem jego któż się ostoi?
Il envoie sa glace comme des petits morceaux de pain: à la face de son froid qui tiendra?
18 Posyła słowo swoje, i roztapia je; powienie wiatrem swym, a rozlewają wody.
Il enverra sa parole, et il les fera fondre: son vent soufflera, et les eaux couleront.
19 Oznajmuje słowo swe Jakóbowi, ustawy swe i sądy swe Izraelowi.
C’est lui qui annonce sa parole à Jacob; ses justices et ses jugements à Israël.
20 Nie uczynił tak żadnemu narodowi; przetoż nie poznali sądów jego. Halleluja.
Il n’a pas fait ainsi pour toute nation: et ses jugements, il ne les leur a pas manifestés. Alléluia.
