< Psalmów 137 >

1 Nad rzekami Babilońskiemi, tameśmy siadali i płakali, wspominając na Syon.
Au bord des fleuves de Babylone nous étions assis et nous pleurions, en nous souvenant de Sion.
2 Na wierzbach, które są w nim, zawieszaliśmy harfy nasze.
Aux saules de ses vallées nous avions suspendu nos harpes.
3 A gdy nas tam pytali ci, którzy nas zawiedli w niewolę, o słowa pieśni, ( chociażeśmy byli zawiesili pieśni radości, ) mówiąc: Śpiewajcie nam pieśń z pieśni Syońskich,
Car là, ceux qui nous tenaient captifs nous demandaient des hymnes et des cantiques, nos oppresseurs, des chants joyeux: « Chantez-nous un cantique de Sion! »
4 Odpowiedzieliśmy: Jakoż mamy śpiewać pieśń Pańską w ziemi cudzoziemców?
Comment chanterions-nous le cantique de Yahweh, sur la terre de l'étranger?
5 Jeźliże cię zapomnę, o Jeruzalemie! niech zapomni sama siebie prawica moja.
Si jamais je t'oublie, Jérusalem, que ma droite oublie de se mouvoir!...
6 Niech przylgnie język mój do podniebienia mego, jeźlibym na cię nie pomniał, jeźlibym nie przełożył Jeruzalemu nad najwiekszę wesele moje.
Que ma langue s'attache à mon palais, si je cesse de penser à toi, si je ne mets pas Jérusalem au premier rang de mes joies!
7 Wspomnij, Panie! na synów Edomskich, i na dzień Jeruzalemski, w który mówili: Poburzcie, poburzcie aż do gruntu w nim.
Souviens-toi, Yahweh, des enfants d'Edom, quand au jour de Jérusalem, ils disaient: « Détruisez, détruisez-la, jusqu'en ses fondements! »
8 O córko Babilońska! i ty będziesz spustoszona. Błogosławiony, któryć odda nagrodę twoję, za to, coś nam złego uczyniła.
Fille de Babylone, vouée à la ruine, heureux celui qui te rendra le mal que tu nous as fait!
9 Błogosławiony, który pochwyci i roztrąci dziatki twe o skałę.
Heureux celui qui saisira et brisera tes petits enfants contre la pierre!

< Psalmów 137 >