Psalmów 104
1 Błogosław, duszo moja! Panu. Panie, Boże mój! wielceś jest wielmożnym; chwałę i ozdobę przyoblokłeś.
Min sjæl, lov Herren! Herren min Gud, du er såre stor! Du er klædt i Højhed og Herlighed,
2 Przyodziałeś się światłością jako szatą; rozciągnąłeś niebiosa jako oponę.
hyllet i Lys som en Kappe! Himlen spænder du ud som et Telt;
3 Któryś zasklepił na wodach pałace swoje; który używasz obłoków miasto wozów; który chodzisz na skrzydłach wiatrowych;
du hvælver din Højsal i Vandene, gør Skyerne til din Vogn, farer frem på Vindens Vinger;
4 Który czynisz duchy posłami swymi; ty czynisz sługi swe ogniem pałającym.
Vindene gør du til Sendebud, Ildsluer til dine Tjenere!
5 Ugruntowałeś ziemię na słupach jej, tak, że się nie poruszy na wieki wieczne.
Du fæsted Jorden på dens Grundvolde, aldrig i Evighed rokkes den;
6 Przepaścią jako szatą przyodziałeś ją był, tak, że wody stały nad górami.
Verdensdybet hylled den til som en Klædning, Vandene stod over Bjerge.
7 Na zgromienie twojerozbiegły się, a na głos pogromu twego prędko zuciekały.
For din Trusel flyede de, skræmtes bort ved din Tordenrøst,
8 Wstąpiły góry, zniżyły się doliny na miejsce, któreś im założył.
for op ad Bjerge og ned i Dale til det Sted, du havde beredt dem;
9 Zamierzyłeś im kres, aby go nie przestępowały, ani się wracały na okrycie ziemi.
du satte en Grænse, de ej kommer over, så de ikke igen skal tilhylle Jorden.
10 Który wypuszczasz źródła po dolinach, aby płynęły między górami,
Kilder lod du rinde i Dale, hen mellem Bjerge flød de;
11 A napój dawały wszystkiemu zwierzowi polnemu; a z nich gaszą leśne osły pragnienie swoje.
de læsker al Markens Vildt, Vildæsler slukker deres Tørst;
12 Przy nich mieszka ptastwo niebieskie, a z pośród gałązek głos wydaje.
over dem bygger Himlens Fugle, mellem Grenene lyder deres Kvidder.
13 Który pokrapiasz góry z pałaców swoich, aby się z owoców spraw twoich nasycała ziemia.
Fra din Højsal vander du Bjergene, Jorden mættes fra dine Skyer;
14 Za twoją sprawą rośnie trawa dla bydła, a zioła na pożytek człowieczy; ty wywodzisz chleb z ziemi:
du lader Græs gro frem til Kvæget og Urter til Menneskets Tjeneste, så du frembringer Brød af Jorden
15 I wino, które uwesela serce człowiecze, od którego się lśni twarz jako od oleju; i chleb, który zatrzymuje żywot ludzki.
og Vin, der glæder Menneskets Hjerte, og lader Ansigtet glinse af Olie, og Brødet skal styrke Menneskets Hjerte.
16 Nasycone bywają i drzewa Pańskie, i cedry Libanu, których nasadził;
HERRENs Træer bliver mætte, Libanons Cedre, som han har plantet,
17 Na których ptaki gniazda swe mają, i bocian na jedlinach ma dom swój.
hvor Fuglene bygger sig Rede; i Cypresser har Storken sin Bolig.
18 Góry wysokie dzikim kozom, a skały są ucieczką królikom.
Højfjeldet er for Stenbukken, Klipperne Grævlingens Tilflugt.
19 Uczynił miesiąc dla pewnych czasów, a słońce zna zachód swój.
Du skabte Månen for Festernes Skyld, Solen kender sin Nedgangs Tid;
20 Przywodzisz ciemność, i bywa noc, w którą wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.
du sender Mørke, Natten kommer, da rører sig alle Skovens Dyr;
21 Lwięta ryczą do łupu, i szukają od Boga pokarmu swego.
de unge Løver brøler efter Rov, de kræver deres Føde af Gud.
22 Lecz gdy słońce wznijdzie, zaś się zgromadzają, i w jamach swoich kładą się.
De sniger sig bort, når Sol står op, og lægger sig i deres Huler;
23 Tedy wychodzi człowiek do roboty swojej, i do pracy swojej aż do wieczora.
Mennesket går til sit Dagværk, ud til sin Gerning, til Kvæld falder på.
24 O jakoż wielkie są sprawy twoje, Panie! te wszystkie mądrześ uczynił, a napełniona jest ziemia bogactwem twojem.
Hvor mange er dine Gerninger, HERRE, du gjorde dem alle med Visdom; Jorden er fuld af, hvad du har skabt!
25 W morzu zaś wielkiem i bardzo szerokiem, tam są płazy, którym nie masz liczby, i zwierzęta małe i wielkie.
Der er Havet, stort og vidt, der vrimler det uden Tal af Dyr, både små og store;
26 Po niem okręty przechodzą, i wieloryb, któregoś ty stworzył, aby w niem igrał.
Skibene farer der, Livjatan, som du danned til Leg deri.
27 Wszystko to na cię oczekuje, abyś im dał pokarm czasu swego.
De bier alle på dig, at du skal give dem Føde i Tide;
28 Gdy im dajesz, zbierają; gdy otwierasz rękę twoję, nasycone bywają dobremi rzeczami.
du giver dem den, og de sanker, du åbner din Hånd, og de mættes med godt.
29 Lecz gdy ukrywasz oblicze twoje, trwożą sobą; gdy odbierasz ducha ich, giną, i w proch się swój obracają.
Du skjuler dit Åsyn, og de forfærdes; du tager deres Ånd, og de dør og vender tilbage til Støvet;
30 Gdy wysyłasz ducha twego, stworzone bywają, i odnawiasz oblicze ziemi.
du sender din Ånd, og de skabes, Jordens Åsyn fornyer du.
31 Niechajże będzie chwała Pańska na wieki; niech się rozweseli Pan w sprawach swoich.
HERRENs Herlighed vare evindelig, HERREN glæde sig ved sine Værker!
32 On gdy wejrzy na ziemię, zadrży; dotknie się gór, a zakurzą się.
Et Blik fra ham, og Jorden skælver, et Stød fra ham, og Bjergene ryger
33 Będę śpiewał Panu za żywota mego; będę śpiewał Bogu memu, póki mię staje.
Jeg vil synge for HERREN, så længe jeg lever, lovsynge min Gud, den Tid jeg er til.
34 O nim będzie wdzięczna mowa moja, a ja się rozweselę w Panu.
Min Sang være ham til Behag, jeg har min Glæde i HERREN.
35 Oby byli wytraceni grzesznicy z ziemi, a niezbożnych aby już nie było! Błogosław, duszo moja! Panu. Halleluja.
Måtte Syndere svinde fra Jorden og gudløse ikke mer være til! Min Sjæl, lov HERREN! Halleluja!
