Przysłów 5
1 Synu mój! bądź pilen mądrości mojej, a ku mojej roztropności nakłoń ucha twego,
Mans bērns, ņem vērā manu gudrību, griez savu ausi pie manas mācības,
2 Abyś strzegł ostrożności, a umiejętność aby wargi twoje zachowała.
Ka tu sargi apdomību, un tavas lūpas glabā atzīšanu.
3 Bo choć niewiasty obcej wargi miodem opływają, a gładsze niż oliwa usta jej:
Jo svešas sievas lūpas pil kā tīrs medus, un viņas mute ir glumāka nekā eļļa;
4 Ale ostatnie rzeczy jej gorzkie jak piołun, a ostre jako miecz na obie strony ostry.
Bet gals tai ir rūgts kā vērmeles, un ass kā abējās pusēs griezīgs zobens.
Viņas kājas nokāpj nāvē, viņas soļi aizsniedz elli; (Sheol h7585)
6 Jeźlibyś zważyć chciał ścieszkę żywota jej, nie pewne są drogi jej, nie poznasz ich.
Lai neapdomā dzīvības ceļus, viņas pēdas grozās, ka nezin kur.
7 Przetoż teraz, synowie! słuchajcie mię, a nie odstępujcie od powieści ust moich.
Nu tad, bērni, klausiet man un neatkāpjaties no manas mutes vārdiem.
8 Oddal od niej drogę twoję, a nie przybliżaj się ku drzwiom domu jej.
Lai tavs ceļš paliek tālu no viņas, un nenāc tuvu pie viņas nama durvīm,
9 Byś snać nie podał obcym sławy twojej, a lat twoich okrutnikowi;
Ka tu nedod svešām savu jaunības spēku un savus gadus tam briesmīgam,
10 By się snać nie nasycili obcy siłą twoją, a prace twoje nie zostały w domu cudzym;
Ka sveši nepieēdās no tava spēka, un tavs grūtais pūliņš nenāk svešā namā,
11 I narzekałbyś w ostateczne czasy twoje, gdybyś zniszczył czerstwość twoję i ciało twoje;
Un tev pēcgalā nav jānopūšas, kad tava āda un miesa diltin nodilusi,
12 I rzekłbyś: O jakożem miał ćwiczenie w nienawiści, a strofowaniem gardziło serce moje!
Un tev nav jāsaka: „Ak, kā es esmu nīdējis pamācīšanu, un mana sirds smējusies par rāšanu,
13 Nie słuchałem głosu ćwiczących mię, a tym, którzy mię uczyli, nie nakłaniałem ucha mego!
Un neesmu klausījis sava pamācītāja balsi, un savu ausi neesmu griezis uz tiem, kas mani mācīja!
14 Maluczkom nie przyszedł we wszystko nieszczęście, w pośród zebrania i zgromadzenia.
Tikko nelaimē vēl neesmu visai(dziļi) iestidzis, pašā draudzes un ļaužu vidū!“
15 Pij wodę ze zdroju twego, a wody płynące ze źródła twego!
Dzer ūdeni no savas akas, un tekošu ūdeni no sava avota.
16 Niech się precz rozchodzą źródła twoje, a po ulicach strumienie wód.
Vai tavi avoti lai iztek laukā, un ūdens upes uz ielām?
17 Miej je sam dla siebie, a nie obcy z tobą.
Lai tās tev vien pieder, un nevienam svešam līdz ar tevi.
18 Niech nie będzie zdrój twój błogosławiony, a wesel się z żony młodości twojej.
Tavs avots lai ir svētīts, un tu priecājies par savas jaunības sievu.
19 Niechżeć będzie jako łani wdzięczna, i sarna rozkodzna; niech cię nasycają piersi jej na każdy czas, w miłości jej kochaj się ustawicznie.
Ak kāda tā mīlīga, kā stirna, un daiļa, kā kalnu kaza! Pie viņas krūtīm pieglaudies allažiņ un ar viņas mīlestību ielīksmojies vienmēr!
20 Bo przeczże się masz kochać w obcej, synu mój! i odpoczywać na łonie cudzej?
Un kādēļ tu, mans bērns, ar citu gribi jaukties un svešas sievietes krūtis apkampt!
21 Gdyż przed oczyma Pańskiemi są drogi człowiecze, a on wszystkie ścieszki jego waży.
Jo cilvēka ceļi stāv priekš Tā Kunga acīm, un Tas sver visus viņa soļus.
22 Nieprawości własne pojmają niezbożnika, a w powrozach grzechu swego uwikle się.
Bezdievīgo gūstīs viņa paša noziegumi, un ar savu grēku saitēm viņš taps saistīts.
23 Onci umrze, przeto, że nie przyjmował ćwiczenia, a dla wielkości głupstwa swego będzie błądził.
Bez pamācīšanas palicis, viņš nomirs, un savā lielā ģeķībā viņš gāzīsies.
