Przysłów 4
1 Słuchajcie synowie! ćwiczenia ojcowskiego, a pilnujcie, abyście umieli roztropność;
Klausāties, mani bērni, tēva pamācīšanu un meklējiet atzīšanu mācīties;
2 Albowiem wam naukę dobrą daję; zakonu mego nie opuszczajcie.
Jo es jums dodu labu mācību, neatmetiet manu bauslību!
3 Gdybym był młodziuchnym synem u ojca mego, i jedynakiem u matki mojej,
Jo es biju sava tēva dēls, savai mātei luteklītis un vienīgais;
4 On mię uczył, powiadając mi: Niech się chwyci powieści moich serce twoje, strzeż przytkazań moich, a będziesz żył.
Un viņš mani mācīja un sacīja: Lai tava sirds pieņem manus vārdus, turi manus baušļus, tad tu dzīvosi;
5 Nabywaj mądrości, nabywaj roztropności; nie zapominaj, ani się uchylaj od powieści ust moich.
Manto gudrību, manto atzīšanu; neaizmirsti un negriezies nost no manas mutes vārdiem;
6 Nie opuszczaj jej, a będzie cię strzegła; rozmiłuj się jej, a zachowa cię.
Neatstāj to, tad viņa tevi paglābs; mīļo viņu, tad viņa tevi pasargās.
7 Początkiem wszystkiego jest mądrość, nabywajże mądrości, a za wzystkę majętność twoję nabywaj roztropności.
Gudrības iesākums ir: Manto gudrību un ar visu savu padomu samanto atzīšanu.
8 Wywyższaj ją, a wywyższy cię, rozsławi cię, gdy ją przyjmiesz.
Turi viņu augsti, tad viņa tevi paaugstinās, viņa tevi cels godā, ja tu viņu apkampsi.
9 Przyda głowie twojej wdzięczności, koroną ozdoby obdarzy cię.
Viņa dos jauku glītumu tavai galvai; krāšņu kroni viņa tev dāvinās.
10 Słuchaj, synu mój! a przyjmij powieści moje, a rozmnożąć lata żywota.
Klausies, mans bērns, un pieņem manus vārdus, tad vairosies tavas dzīvības gadi.
11 Drogi mądrości nauczam cię; po ścieszkach prostych wiodę cię;
Es tev mācīšu gudrības ceļu, es tevi vadīšu uz taisna ceļa,
12 Któremi gdy pójdziesz, nie będzie ściśniony chód twój; a jeźli pobieżysz, nie potkniesz sií.
Ka staigājot tavi soļi nemetās, un tekot tu nepiedauzies.
13 Przyjmij őwiczenie, nie puszczaj się go, strzeż go; albowiem ono jest żywotem twoim.
Turies cieti pie pamācības, neatstājies no tās, sargi to; jo tā ir tava dzīvība.
14 Ścieszką niepobożnych nie chodź, a nie udawaj się drogą złośliwych.
Uz bezdievīgo tekas nenāc un uz ļauno ceļa neej!
15 Opuść ją, nie chodź po niej; uchyl się od niej, a omiń ją.
Stājies no tā, nestaigā uz viņa; raujies no tā un ej garām!
16 Boć oni nie zasną, aż co złego zbroją; ani się uspokoją, aż kogo do upadku przywiodą;
Jo tie neaiziet gulēt, pirms nav ļauna darījuši, un tiem nenāk miegs, pirms nav kādu zemē gāzuši.
17 Albowiem jedzą chleb niezbożności, a wino drapiestwa piją,
Jo tie ēd bezdievības maizi un dzer negantības vīnu.
18 Ale ścieszka sprawiedliwych jako światłość jasna, która im dalej tem bardziej świeci, aż do dnia doskonałego.
Bet taisno celiņš ir kā spožs gaišums, kas spīd un spīd, līdz diena aust.
19 Droga zaś niepobożnych jest jako ciemność; nie wiedzą, o co sií otrącić mogą.
Bezdievīgo ceļš ir kā akla tumsība; tie nezin, pār ko tie kritīs.
20 Synu mój! słów moich pilnuj; ku powieściom moim nakłoń ucha twojego.
Ņem vērā, mans dēls, manus vārdus, griez savu ausi uz manu valodu,
21 Niech nie odchodzą od oczów twoich, zachowaj je w pośród serca twego.
Lai tie nezūd no tavām acīm; paglabā tos savā sirds dziļumā;
22 Albowiem żywotem są tym, którzy je znajdują, a wszystkiemu ciału ich lekarstwem.
Jo tie ir dzīvība tiem, kas tos atrod, un visai viņu miesai zāles, kas dziedina.
23 Nad wszystko, czego ludzie strzegą, strzeż serca twego; bo z niego żywot pochodzi.
Pār visu, kas jāsargā, sargi savu sirdi; jo no tās iziet dzīvība.
24 Oddal od siebie przewrotność ust, a złośliwe wargi oddal od siebie.
Atstādini no sevis netiklu muti, un netaisnas lūpas lai ir tālu no tevis.
25 Oczy twoje niechaj na dobre rzeczy patrzą, a powieki twoje niech drogę przed tobą prostują.
Lai tavas acis taisni skatās, un tavi acu raugi taisni tavā priekšā.
26 Umiarkuj ścieżkę nóg twoich, aby wszystkie drogi twoje pewne były.
Nosver savu kāju soļus, tad visi tavi ceļi labi izdosies.
27 Nie uchylaj się na prawo ani na lewo; owszem, odwróć nogę twoję od złego.
Negriezies ne uz labo ne kreiso pusi; sargi savu kāju no ļauna.
