< Przysłów 18 >
1 Człowiek swej myśli, szuka tego, co mu się podoba, a w każdą rzecz wtrąca się.
Occasiones quærit qui vult recedere ab amico: omni tempore erit exprobrabilis.
2 Nie kocha się głupi w roztropności, ale w tem, co mu objawia serce jego.
Non recipit stultus verba prudentiæ, nisi ea dixeris quæ versantur in corde ejus.
3 Gdy przychodzi niezbożny, przychodzi też wzgarda, a z mężem lekkomyślnym urąganie.
Impius, cum in profundum venerit peccatorum, contemnit; sed sequitur eum ignominia et opprobrium.
4 Słowa ust męża mądrego są jako wody głębokie, a źródło mądrości jako potok wylewający.
Aqua profunda verba ex ore viri, et torrens redundans fons sapientiæ.
5 Nie dobra to, mieć wzgląd na osobę niezbożnego, aby był podwrócony sprawiedliwy w sądzie.
Accipere personam impii non est bonum, ut declines a veritate judicii.
6 Wargi głupiego zmierzają do swaru, a usta jego do bitwy wyzywają.
Labia stulti miscent se rixis, et os ejus jurgia provocat.
7 Usta głupiego są upadkiem jego, a wargi jego sidłem duszy jego.
Os stulti contritio ejus, et labia ipsius ruina animæ ejus.
8 Słowa obmówcy są jako słowa zranionych, a wszakże przenikają do wnętrzności żywota.
Verba bilinguis quasi simplicia, et ipsa perveniunt usque ad interiora ventris. Pigrum dejicit timor; animæ autem effeminatorum esurient.
9 Kto niedbały w sprawach swoich, bratem jest utratnika.
Qui mollis et dissolutus est in opere suo frater est sua opera dissipantis.
10 Imię Pańskie jest mocną wieżą; sprawiedliwy się do niej uciecze, a wywyższony będzie.
Turris fortissima nomen Domini; ad ipsum currit justus, et exaltabitur.
11 Majętność bogatego jest miastem jego mocnem, a jako mur wysoki w myśli jego.
Substantia divitis urbs roboris ejus, et quasi murus validus circumdans eum.
12 Przed upadkiem podnosi się serce człowiecze, a sławę uprzedza poniżenie.
Antequam conteratur, exaltatur cor hominis, et antequam glorificetur, humiliatur.
13 Kto odpowiada, pierwej niż wysłucha, głupstwo to jego i zelżywość.
Qui prius respondet quam audiat, stultum se esse demonstrat, et confusione dignum.
14 Duch męża znosi niemoc swoję; ale ducha utrapionego któż zniesie?
Spiritus viri sustentat imbecillitatem suam; spiritum vero ad irascendum facilem quis poterit sustinere?
15 Serce rozumne nabywa umiejętności, a ucho mądrych szuka jej.
Cor prudens possidebit scientiam, et auris sapientium quærit doctrinam.
16 Dar człowieczy plac mu czyni, i przed wielmożnych przywodzi go.
Donum hominis dilatat viam ejus, et ante principes spatium ei facit.
17 Sprawiedliwym zda się ten, kto pierwszy w sprawie swojej; ale gdy przychodzi bliźni jego, dochodzi go.
Justus prior est accusator sui: venit amicus ejus, et investigabit eum.
18 Los uśmierza zwady, i między możnymi rozsądek czyni.
Contradictiones comprimit sors, et inter potentes quoque dijudicat.
19 Brat krzywdą urażony trudniejszy nad miasto niedobyte, a swary są jako zawory u pałacu.
Frater qui adjuvatur a fratre quasi civitas firma, et judicia quasi vectes urbium.
20 Z owocu ust każdego nasycon bywa żywot jego; urodzajem warg swych będzie nasycony.
De fructu oris viri replebitur venter ejus, et genimina labiorum ipsius saturabunt eum.
21 Śmierć i żywot jest w mocy języka, a kto go miłuje, będzie jadł owoce jego.
Mors et vita in manu linguæ; qui diligunt eam comedent fructus ejus.
22 Kto znalazł żonę, znalazł rzecz dobrą, i dostąpił łaski od Pana.
Qui invenit mulierem bonam invenit bonum, et hauriet jucunditatem a Domino. Qui expellit mulierem bonam expellit bonum; qui autem tenet adulteram stultus est et impius.
23 Ubogi pokornie mówi; ale bogaty odpowiada surowie.
Cum obsecrationibus loquetur pauper, et dives effabitur rigide.
24 Człowiek, który ma przyjaciół, ma się obchodzić po przyjacielsku, ponieważ przyjaciel bywa przychylniejszy nad brata.
Vir amabilis ad societatem magis amicus erit quam frater.