Przysłów 10
1 Syn mądry rozwesela ojca: ale syn głupi smutkiem jest matki swojej.
Filius sapiens lætificat patrem, filius vero stultus mœstitia est matris suæ.
2 Nie pomogą skarby niezbożności; ale sprawiedliwość wyrywa od śmierci.
Nil proderunt thesauri impietatis, justitia vero liberabit a morte.
3 Nie dopuści Pan łaknąć duszy sprawiedliwego; ale majętność niezbożników rozproszy.
Non affliget Dominus fame animam justi, et insidias impiorum subvertet.
4 Do nędzy przywodzi ręka zdradliwa; ale ręka pracowita ubogaca.
Egestatem operata est manus remissa; manus autem fortium divitias parat. Qui nititur mendaciis, hic pascit ventos; idem autem ipse sequitur aves volantes.
5 Kto zbiera w lecie, jest syn roztropny; kto dosypia we żniwa, jest syn pohańbienia.
Qui congregat in messe, filius sapiens est; qui autem stertit æstate, filius confusionis.
6 Błogosławieństwo jest nad głową sprawiedliwego; ale usta bezbożnych pokrywają nieprawość.
Benedictio Domini super caput justi; os autem impiorum operit iniquitas.
7 Błogosławiona jest pamiątka sprawiedliwego; ale imię niezbożnych śmierdzi.
Memoria justi cum laudibus, et nomen impiorum putrescet.
8 Mądre serce przyjmuje przykazanie; ale głupi od warg swoich upadnie.
Sapiens corde præcepta suscipit; stultus cæditur labiis.
9 Kto chodzi w szczerości, chodzi bezpiecznie; ale kto jest przewrotnym w drogach swoich, wyjawion będzie.
Qui ambulat simpliciter ambulat confidenter; qui autem depravat vias suas manifestus erit.
10 Kto mruga okiem, przynosi frasunek, ale głupi od warg swoich upadnie.
Qui annuit oculo dabit dolorem; et stultus labiis verberabitur.
11 Usta sprawiedliwego są źródło żywota; ale usta niezbożników pokrywają nieprawość.
Vena vitæ os justi, et os impiorum operit iniquitatem.
12 Nienawiść wzbudza swary; ale miłość wszystkie przestępstwa pokrywa.
Odium suscitat rixas, et universa delicta operit caritas.
13 W wargach roztropnego znajduje się mądrość; ale kij na grzbiecie szalonego.
In labiis sapientis invenitur sapientia, et virga in dorso ejus qui indiget corde.
14 Mądrzy tają umiejętność; ale usta głupiego bliskie upadku.
Sapientes abscondunt scientiam; os autem stulti confusioni proximum est.
15 Majętność bogatego jest miastem jego mocnem; ale nędza jest ubogich zniszczeniem.
Substantia divitis, urbs fortitudinis ejus; pavor pauperum egestas eorum.
16 Praca sprawiedliwego jest ku żywotowi; ale dochód niepobożnych jest ku grzechowi.
Opus justi ad vitam, fructus autem impii ad peccatum.
17 Ścieszką żywota idzie, kto przyjmuje karność; ale kto gardzi strofowaniem, w błąd się zawodzi.
Via vitæ custodienti disciplinam; qui autem increpationes relinquit, errat.
18 Kto pokrywa nienawiść wargami kłamliwemi, i kto rozgłasza hańbę, głupi jest.
Abscondunt odium labia mendacia; qui profert contumeliam, insipiens est.
19 Wielomowność nie bywa bez grzechu; ale kto powściąga wargi swoje, ostrożny jest.
In multiloquio non deerit peccatum, qui autem moderatur labia sua prudentissimus est.
20 Srebro wyborne jest język sprawiedliwego; ale serce niezbożnych za nic nie stoi.
Argentum electum lingua justi; cor autem impiorum pro nihilo.
21 Wargi sprawiedliwego wiele ich żywią; ale głupi dla głupstwa umierają.
Labia justi erudiunt plurimos; qui autem indocti sunt in cordis egestate morientur.
22 Błogosławieństwo Pańskie ubogaca, a nie przynosi z sobą utrapienia.
Benedictio Domini divites facit, nec sociabitur eis afflictio.
23 Za śmiech sobie ma głupi, popełnić niecnotę, ale mąż roztropny dzierży się mądrości.
Quasi per risum stultus operatur scelus, sapientia autem est viro prudentia.
24 Czego się boi niezbożnik, to nań przychodzi; ale czego żądają sprawiedliwi, Bóg im daje.
Quod timet impius veniet super eum; desiderium suum justus dabitur.
25 Jako przemija wicher, tak się niepobożni nie ostoją; ale sprawiedliwy ma grunt wieczny.
Quasi tempestas transiens non erit impius; justus autem quasi fundamentum sempiternum.
26 Jako ocet zębom, i jako dym oczom, tak jest leniwy tym, którzy go posyłają.
Sicut acetum dentibus, et fumus oculis, sic piger his qui miserunt eum.
27 Bojaźń Pańska dni przyczynia; ale lata niezbożnego ukrócone bywają.
Timor Domini apponet dies, et anni impiorum breviabuntur.
28 Oczekiwanie sprawiedliwych jest wesele, ale nadzieja niezbożnych zginie.
Exspectatio justorum lætitia, spes autem impiorum peribit.
29 Droga Pańska jest mocą szczeremu; ale strachem tym, którzy broją złości.
Fortitudo simplicis via Domini, et pavor his qui operantur malum.
30 Sprawiedliwy się na wieki nie poruszy; ale niezbożnicy nie będą mieszkali na ziemi.
Justus in æternum non commovebitur, impii autem non habitabunt super terram.
31 Usta sprawiedliwego rozmnażają mądrość; ale język przewrotny będzie wycięty.
Os justi parturiet sapientiam; lingua pravorum peribit.
32 Wargi sprawiedliwego znają, co się Bogu podoba; ale usta niepobożnych są przewrotne.
Labia justi considerant placita, et os impiorum perversa.
