Przysłów 14
1 Mądra niewiasta buduje dom swój; ale go głupia rękami swemi rozwala.
Visdom bygger sit hus, dårskabs hænder river det ned.
2 Kto chodzi w szczerości swojej, boi się Pana; ale przewrotny w drogach swoich gardzi nim.
Hvo redeligt vandrer, frygter HERREN, men den, som går Krogveje, agter ham ringe.
3 W ustach głupiego jest rózga hardości; ale wargi mądrych strzegą ich.
I Dårens Mund er Ris til hans Ryg, for de vise står Læberne Vagt.
4 Gdzie niemasz wołów, żłób jest próżny; ale siłą wołów mnoży się obfitość zboża.
Når der ikke er Okser, er Laden tom, ved Tyrens Kraft bliver Høsten stor.
5 Świadek prawdziwy nie kłamie; ale świadek fałszywy mówi kłamstwo.
Sanddru Vidne lyver ikke, det falske Vidne farer med Løgn.
6 Naśmiewca szuka mądrości, a nie znajduje; ale umiejętność roztropnemu jest snadna.
Spotter søger Visdom, men finder den ikke, til Kundskab kommer forstandig let.
7 Idź precz od oblicza męża głupiego, gdyż nie znajdziesz przy nim warg umiejętności.
Gå fra en Mand, som er en Tåbe, der mærker du intet til Kundskabs Læber.
8 Mądrość ostrożnego jest rozumieć drogę swoję, ale głupstwo głupich jest zdrada.
Den kloge i sin Visdom er klar på sin Vej, men Tåbers Dårskab er Svig.
9 Każdy głupi nakrywa grzech, a między uprzejmymi mieszka przyjaźń.
Med Dårer driver Skyldofret Spot, men Velvilje råder iblandt retsindige.
10 Serce każdego uznaje gorzkość duszy swojej, a do wesela jego nie przymięsza się obcy.
Hjertet kender sin egen Kvide, fremmede blander sig ej i dets Glæde.
11 Dom niezbożnych zgładzony będzie; ale przybytek cnotliwych zakwitnie.
Gudløses Hus lægges øde, retsindiges Telt står i Blomst.
12 Zda się pod czas droga być prosta człowiekowi; wszakże dokończenie jej jest drogą na śmierć.
Mangen Vej synes Manden ret, og så er dens Ende dog Dødens Veje.
13 Także i w śmiechu boleje serce, a koniec wesela bywa smutek.
Selv under Latter kan Hjertet lide, og Glædens Ende er Kummer.
14 Drogami swemi nasyci się człowiek przewrotnego serca; ale się go chroni mąż dobry.
Af sine Veje mættes den frafaldne, af sine Gerninger den, som er god.
15 Prostak wierzy każdemu słowu; ale ostrożny zrozumiewa postępki swoje.
Den tankeløse tror hvert Ord, den kloge overtænker sine Skridt.
16 Mądry się boi, i odstępuje od złego; ale głupi dociera, i śmiałym jest.
Den vise ængstes og skyr det onde, Tåben buser sorgløs på.
17 Porywczy człowiek dopuszcza się głupstwa, a mąż złych myśli w nienawiści bywa.
Den hidsige bærer sig tåbeligt ad, man hader rænkefuld Mand.
18 Głupstwo prostacy dziedzicznie trzymają; ale ostrożni bywają koronowani umiejętnością.
De tankeløse giver dårskab i Arv, de kloge efterlader sig Kundskab.
19 źli się kłaniają przed dobrymi, a niepobożni stoją u drzwi sprawiedliwego.
Onde må bukke for gode, gudløse stå ved retfærdiges Døre.
20 Ubogi bywa i u przyjaciela swego w nienawiści; ale wiele jest tych, którzy bogatego miłują.
Fattigmand hades endog af sin Ven, men Rigmands Venner er mange.
21 Bliźnim swym grzesznik pogardza; ale kto ma litość nad ubogimi, błogosławionym jest.
Den, der foragter sin Næste, synder, lykkelig den, der har Medynk med arme.
22 Izali nie błądzą, którzy wymyślają złe? a miłosierdzie i prawda należy tym, którzy wymyślają dobre.
De, som virker ondt, farer visselig vild; de, som virker godt, finder Nåde og Trofasthed.
23 W każdej pracy bywa pożytek; ale gołe słowo warg tylko do nędzy służy.
Ved al Slags Møje vindes der noget, Mundsvejr volder kun Tab.
24 Bogactwo mądrych jest koroną ich; ale głupstwo głupich zostaje głupstwem.
De vises Krone er Kløgt, Tåbers Krans er Dårskab.
25 Świadek prawdziwy wyzwala duszę; ale fałszywy kłamstwo mówi.
Sanddru Vidne frelser Sjæle; den, som farer med Løgn, bedrager.
26 Kto się boi Pana, ma ufanie mocne; a synowie jego ucieczkę mieć będą.
Den stærkes Tillid er HERRENs Frygt, hans Sønner skal have en Tilflugt.
27 Bojaźń Pańska jest źródło żywota ku uchronieniu się sideł śmierci.
HERRENs Frygt er en Livsens Kilde, derved undgås Dødens Snarer.
28 W mnóstwie ludu jest zacność królewska; ale w trosze ludu zniszczenie hetmana.
At Folket er stort, er Kongens Hæder, Brist på Folk er Fyrstens Fald.
29 Nierychły do gniewu jest bogaty w rozum; ale porywczy pokazuje głupstwo.
Den sindige er rig på Indsigt, den heftige driver det vidt i Dårskab.
30 Serce zdrowe jest żywotem ciała; ale zazdrość jest zgniłością w kościach.
Sagtmodigt Hjerte er Liv for Legemet, Avind er Edder i Benene.
31 Kto ciemięży ubogiego, uwłacza stworzycielowi jego; ale go czci, kto ma litość nad ubogim.
At kue den ringe er Hån mod hans Skaber, han æres ved Medynk med fattige.
32 Dla złości swojej wygnany bywa niepobożny; ale sprawiedliwy nadzieję ma i przy śmierci swojej.
Ved sin Ondskab styrtes den gudløse, ved lydefri Færd er retfærdige trygge.
33 W sercu mądrego odpoczywa mądrość, ale wnet poznać, co jest w sercu głupich.
Visdom bor i forstandiges Hjerte, i Tåbers Indre kendes den ikke.
34 Sprawiedliwość wywyższa naród; ale grzech jest ku pohańbieniu narodów.
Retfærdighed løfter et Folk, men Synd er Folkenes Skændsel.
35 Król łaskaw bywa na sługę roztropnego; ale się gniewa na tego, który mu hańbę czyni.
En klog Tjener har Kongens Yndest, en vanartet rammer hans Vrede.
