Hioba 4
1 Tedy odpowiedział Elifas Temańczyk, i rzekł:
Silloin teemanilainen Elifas lausui ja sanoi:
2 Jeźli będziemy mówili z tobą, nie będzie ci to przykro? Ale któż się może od mówienia zatrzymać?
"Ethän pane pahaksesi, jos sinulle puhutaan? Kuka voi vaitikaan olla?
3 Otoś ich wiele uczył, i ręceś mdłe potwierdzał.
Katso, monta sinä olet ojentanut, ja hervonneita käsiä olet vahvistanut;
4 Upadającego wspierały mowy twoje, a kolana zemdlone posilałeś.
sanasi ovat nostaneet kompastunutta, ja rauenneita polvia olet voimistanut.
5 A teraz, gdy to na cię przyszło, niecierpliwie znosisz, a iż cię dotknęło, trwożysz sobą.
Mutta nyt, kun itseäsi kova kohtaa, sinä tuskastut, kun se sinuun sattuu, sinä kauhistut.
6 Azaż pobożność twoja nie była ufnością twoją, a uprzejmość spraw twoich oczekiwaniem twojem?
Eikö jumalanpelkosi ole sinun uskalluksesi ja nuhteeton vaelluksesi sinun toivosi?
7 Wspomnij proszę, kto kiedy niewinny zginął? albo gdzieby ludzie szczerzy zniszczeli?
Ajattele, kuka viaton on koskaan hukkunut, ja missä ovat rehelliset joutuneet perikatoon?
8 Jakom widał, że ci, którzy orali złość, i rozsiewali przewrotność, toż też zasię żęli.
Minkä minä olen nähnyt, niin ne, jotka vääryyttä kyntävät ja turmiota kylvävät, ne sitä niittävätkin.
9 Bo tchnieniem Bożem giną, a od ducha gniewu jego niszczeją.
Jumalan henkäyksestä he hukkuvat, hänen vihansa hengestä he häviävät.
10 Ryk lwi, i głos lwicy, i zęby lwiąt wytrącają.
Leijonan ärjyntä, jalopeuran ääni vaiennetaan, ja nuorten leijonain hampaat murskataan;
11 Lew ginie, iż nie ma łupu, i szczenięta lwie rozproszone bywają.
jalopeura menehtyy saaliin puutteesta, ja naarasleijonan pennut hajaantuvat.
12 Nadto doszło mię słowo potajemnie, i pojęło ucho moje cokolwiek z niego.
Ja minulle tuli salaa sana, korvani kuuli kuiskauksen,
13 W rozmyślaniu widzenia nocnego, gdy przypada twardy sen na ludzi,
kun ajatukset liikkuivat öisissä näyissä, kun raskas uni oli vallannut ihmiset.
14 Zdjął mię strach i lękanie, które wszystkie kości moje przestraszyło.
Pelko ja vavistus yllättivät minut, peljästyttivät kaikki minun luuni.
15 A duch szedł przed twarzą moją, tak, iż włosy wstały na ciele mojem.
Tuulen henkäys hiveli kasvojani, ihoni karvat nousivat pystyyn.
16 Stanął, a nie znałem twarzy jego, kształt tylko jakiś był przed oczyma memi; uciszyłem się, i słyszałem głos mówiący:
Siinä seisoi-sen näköä en erottanut-haamu minun silmäini edessä; minä kuulin kuiskaavan äänen:
17 Izali człowiek może być sprawiedliwszy niżeli Bóg; albo mąż czystszy niż Stworzyciel jego?
'Onko ihminen vanhurskas Jumalan edessä, onko mies Luojansa edessä puhdas?
18 Oto w sługach jego niemasz doskonałości, a w Aniołach swoich znalazł niedostatek;
Katso, palvelijoihinsakaan hän ei luota, enkeleissäänkin hän havaitsee vikoja;
19 Daleko więcej w tych, co mieszkają w domach glinianych, których grunt jest na prochu, i starci bywają snadniej niżeli mól.
saati niissä, jotka savimajoissa asuvat, joiden perustus on maan tomussa! He rusentuvat kuin koiperhonen;
20 Od poranku aż do wieczora bywają starci; a iż tego nie uważają, na wieki zginą.
ennenkuin aamu ehtooksi muuttuu, heidät muserretaan. Kenenkään huomaamatta he hukkuvat ainiaaksi.
21 Azaż zacność ich nie pomija z nimi? umierają, ale nie w mądrości.
Eikö niin: heidän telttanuoransa irroitetaan, ja he kuolevat, viisaudesta osattomina.'"
