Hioba 3
1 Potem otworzył Ijob usta swoje, i złorzeczył dniowi swemu.
Senjälkeen Job avasi suunsa ja kirosi syntymäpäivänsä;
2 I zawołał Ijob, mówiąc:
Job lausui ja sanoi:
3 Bodaj był zginął dzień, któregom się urodził! i noc, w którą rzeczono: Począł się mężczyzna!
"Kadotkoon se päivä, jona minä synnyin, ja se yö, joka sanoi: 'Poika on siinnyt'.
4 Bodaj się był on dzień obrócił w ciemność! By się był o nim nie pytał Bóg z wysokości, i nie był oświecony światłością!
Se päivä muuttukoon pimeydeksi; älköön Jumala korkeudessa sitä kysykö, älköönkä valonsäde sille paistako.
5 Bodaj go była zaćmiła ciemność i cień śmierci! by go był ogarnął obłok, i ustraszyła go gorącość dzienna!
Omistakoon sen pimeys ja pilkkopimeä, pilvi laskeutukoon sen päälle, peljästyttäkööt sitä päivänpimennykset.
6 Bodaj była noc onę osiadła ciemność, aby nie szła w liczbę dni rocznych, i w liczbę miesięcy nie przyszła!
Sen yön ryöstäköön pimeys; älköön se iloitko vuoden päivien parissa, älköön tulko kuukausien lukuun.
7 Bodaj noc ona była samotna, a śpiewania aby nie było w niej!
Katso, hedelmätön olkoon se yö, älköön siinä riemuhuuto raikuko.
8 Bodaj ją byli przeklęli, którzy przeklinają dzień, którzy są gotowi, wzruszać płacz swój!
Kirotkoot sen päivänmanaajat, ne, jotka saavat hereille Leviatanin.
9 Bodaj się były zaćmiły gwiazdy przy zmierzkaniu jej! a czekając światła, aby się go była nie doczekała, ani nie oglądała zorzy porannej!
Pimentykööt sen kointähdet, odottakoon se valoa, joka ei tule, älköön se aamuruskon silmäripsiä nähkö,
10 Iż nie zawarła drzwi żywota mego, a nie skryła boleści od oczu moich.
koska se ei sulkenut minulta kohdun ovia eikä kätkenyt vaivaa minun silmiltäni.
11 Przeczżem w żywocie nie umarł, albo, gdym z żywota wyszedł, czemum nie zginął?
Miksi en kuollut heti äidin helmaan, miksi en menehtynyt kohdusta tullessani?
12 Przeczże mię piastowano na kolanach? a przeczżem ssał piersi?
Miksi olivat minua vastaanottamassa polvet, minkätähden rinnat imeäkseni?
13 Albowiembym teraz leżał i odpoczywał; spałbym i miałbym pokój,
Sillä makaisinhan rauhassa silloin, nukkuisin ja saisin levätä
14 Z królmi i z radcami ziemi, którzy sobie budowali na miejscach pustych;
kuningasten ja maan neuvosmiesten kanssa, jotka ovat rakentaneet itselleen pyramiideja,
15 Albo z książętami, którzy mieli złoto, a napełniali domy swe srebrem,
päämiesten kanssa, joilla on ollut kultaa, jotka ovat täyttäneet talonsa hopealla;
16 Albo czemum się nie stał jako martwy płód skryty? albo jako niemowlątka, które nie oglądały światłości?
tahi olisin olematon niinkuin maahan kätketty keskoinen, niinkuin sikiöt, jotka eivät ole päivänvaloa nähneet.
17 Tam niepobożni przestawają straszyć, i tam odpoczywają zwątleni w siłę.
Siellä lakkaavat jumalattomat raivoamasta, siellä saavat uupuneet levätä;
18 Tamże więźniowie sobie wydychają, a nie słyszą głosu trapiącego ich,
kaikki vangit ovat rauhassa, eivät kuule käskijän ääntä.
19 Mały i wielki tam sobie są równi a niewolnik wolny od pana swego.
Yhtäläiset ovat siellä pieni ja suuri, orja on vapaa herrastansa.
20 Przecz nędznemu dana jest światłość, a żywot tym, którzy są utrapionego ducha?
Miksi hän antaa vaivatulle valoa ja elämää murhemielisille,
21 Którzy czekają śmierci, a nie przychodzi, choć jej pilniej szukają niż skarbów skrytych;
jotka odottavat kuolemaa, eikä se tule, jotka etsivät sitä enemmän kuin aarretta,
22 Którzyby się z radością weselili, pląsając, gdyby znaleźli grób.
jotka iloitsisivat riemastuksiin asti, riemuitsisivat, jos löytäisivät haudan-
23 Przecz dana jest światłość mężowi, którego droga skryta jest, a którego Bóg ciężkościami ogarnął?
miehelle, jonka tie on ummessa, jonka Jumala on aitaukseen sulkenut?
24 Albowiem kiedy mam jeść, wzdychanie moje przychodzi, a rozchodzi się jako woda ryczenie moje;
Sillä huokaukseni on tullut minun leiväkseni, valitukseni valuu kuin vesi.
25 Bo strach, któregom się lękał, przyszedł na mię, a czegom się obawiał, przydało mi się.
Sillä mitä minä kauhistuin, se minua kohtasi, ja mitä minä pelkäsin, se minulle tapahtui.
26 Nie byłem bezpieczny, anim się uspokoił, anim odpoczywał, a przecież na mię przyszła trwoga.
Ennenkuin tyynnyin, rauhan ja levon sain, tuli tuska jälleen."
