Hioba 19
1 A odpowiadając Ijob rzekł:
Respondeu porém Job, e disse:
2 Dokądże trapić będziecie duszę moję, a nacierać na mię mowami swemi?
Até quando entristecereis a minha alma, e me quebrantareis com palavras?
3 Już dziesięćkroć zawstydziliście mię, i nie wstydże was, że się tak zatwardzacie przeciwko mnie?
Já dez vezes me envergonhastes; vergonha não tendes: contra mim vos endureceis.
4 A niech tak będzie, żem zbłądził; przy mnie zostanie błąd mój.
Embora haja eu, na verdade, errado, comigo ficará o meu erro.
5 A jeźli się przeciw mnie wynosicie, a obwiniacie mię pohańbieniem mojem,
Se devéras vos levantaes contra mim, e me arguis com o meu opprobrio,
6 Wiedzcież, żeć mię Bóg odwrócił, i siecią swoją obtoczył mię.
Sabei agora que Deus é o que me transtornou, e com a sua rede me cercou.
7 Oto, wołamli o krzywdę, nie bywam wysłuchany; krzyczęli, niemasz sądu.
Eis que clamo: Violencia; porém não sou ouvido; grito: Soccorro; porém não ha justiça.
8 Drogę moję zagrodził, żebym przejść nie mógł, a na ścieszce mojej ciemności położył.
O meu caminho entrincheirou, e já não posso passar, e nas minhas veredas poz trevas.
9 Z sławy mojej złupił mię, i zdjął koronę z głowy mojej.
Da minha honra me despojou; e tirou-me a corôa da minha cabeça.
10 Popsuł mię zewsząd, abym zaginął, a wyrwał jako drzewo nadzieję moję.
Derribou-me elle em roda, e eu me vou, e arrancou a minha esperança, como a uma arvore.
11 Nadto zapalił się na mię gniew jego, a policzył mię w poczet nieprzyjaciół swoich.
E fez inflammar contrar mim a sua ira, e me reputou para comsigo, como a seus inimigos.
12 Przyszły razem hufy jego, i utorowały przeciwko mnie drogę swoję, i obległy w około namiot mój.
Juntas vieram as suas tropas, e prepararam contra mim o seu caminho, e se acamparam ao redor da minha tenda.
13 Braci moich odemnie oddalił, a znajomi moi stronią odemnie.
Poz longe de mim a meus irmãos, e os que me conhecem devéras me estranharam.
14 Opuścili mię bliscy moi, a znajomi moi zapomnieli mię.
Os meus parentes me deixaram, e os meus conhecidos se esqueceram de mim.
15 Komornicy domu mego, i służebnice moje mają mię za obcego, cudzoziemcem stałem się w oczach ich.
Os meus domesticos e as minhas servas me reputaram como um estranho, e vim a ser um estrangeiro aos seus olhos.
16 Wołamli na sługę mego, nie ozywa mi się, chociaż go proszę ustami memi.
Chamei a meu creado, e elle me não respondeu, supplicando-lhe eu por minha propria bocca.
17 Tchem moim brzydzi się żona moja, choć proszę przez synów żywota mego.
O meu bafo se fez estranho a minha mulher, e eu a supplico pelos filhos do meu corpo.
18 I najlichsi pogardzają mną, a gdy powstaję, urągają mi.
Até os rapazes me desprezam, e, levantando-me eu, fallam contra mim.
19 Brzydzą się mną wszyscy najwierniejsi moi, a którychem umiłował, stali mi się przeciwnymi.
Todos os homens do meu secreto conselho me abominam, e até os que eu amava se tornaram contra mim.
20 Do skóry mojej, jako do ciała mego przyschła kość moja; skóra tylko została około zębów moich.
Os meus ossos se apegaram á minha pelle e á minha carne, e escapei só com a pelle dos meus dentes.
21 Zmiłujcie się nademną, zmiłujcie się nademną, wy przyjaciele moi! bo ręka Boża dotknęła mię.
Compadecei-vos de mim, amigos meus, compadecei-vos de mim, porque a mão de Deus me tocou.
22 Czemuż mię prześladujecie, jako Bóg, a ciała mego nie możecie się nasycić?
Porque me perseguis assim como Deus, e da minha carne vos não fartaes?
23 Oby teraz napisane były słowa moje! oby je na księgach wyrysowano!
Quem me déra agora, que as minhas palavras se escrevessem! quem me dera, que se gravassem n'um livro!
24 Oby rylcem żelaznym i ołowiem na wieczną pamiątkę na kamieniu wydrążone były!
E que, com penna de ferro, e com chumbo, para sempre fossem esculpidas na rocha!
25 Aczci ja wiem, iż Odkupiciel mój żyje, a iż w ostateczny dzień nad prochem stanie.
Porque eu sei que o meu Redemptor vive, e que estará em pé no derradeiro dia sobre o pó.
26 A choć ta skóra moja roztoczona będzie, przecież w ciele mojem oglądam Boga;
E depois de roida a minha pelle, comtudo desde a minha carne verei a Deus,
27 Którego ja sam oglądam, i oczy moje ujrzą go, a nie inny; choć zniszczały nerki moje we wnętrznościach moich.
A quem eu verei por mim mesmo, e os meus olhos o verão, e não outro: e por isso os meus rins se consomem no meu seio.
28 Przeczże nie mówicie: Czemuż go prześladujemy? gdyż się przy mnie znajduje grunt dobrej sprawy.
Na verdade, que devieis dizer: Porque o perseguimos? Pois a raiz da accusação se acha em mim.
29 Ulęknijcie się sami miecza, bo pomsta nieprawości jest miecz; a wiedzcie, że będzie sąd.
Temei vós mesmos a espada; porque o furor traz os castigos da espada, para saberdes que haverá um juizo.
