Hioba 19

1 A odpowiadając Ijob rzekł:

ויען איוב ויאמר׃

2 Dokądże trapić będziecie duszę moję, a nacierać na mię mowami swemi?

עד אנה תוגיון נפשי ותדכאונני במלים׃

3 Już dziesięćkroć zawstydziliście mię, i nie wstydże was, że się tak zatwardzacie przeciwko mnie?

זה עשר פעמים תכלימוני לא תבשו תהכרו לי׃

4 A niech tak będzie, żem zbłądził; przy mnie zostanie błąd mój.

ואף אמנם שגיתי אתי תלין משוגתי׃

5 A jeźli się przeciw mnie wynosicie, a obwiniacie mię pohańbieniem mojem,

אם אמנם עלי תגדילו ותוכיחו עלי חרפתי׃

6 Wiedzcież, żeć mię Bóg odwrócił, i siecią swoją obtoczył mię.

דעו אפו כי אלוה עותני ומצודו עלי הקיף׃

7 Oto, wołamli o krzywdę, nie bywam wysłuchany; krzyczęli, niemasz sądu.

הן אצעק חמס ולא אענה אשוע ואין משפט׃

8 Drogę moję zagrodził, żebym przejść nie mógł, a na ścieszce mojej ciemności położył.

ארחי גדר ולא אעבור ועל נתיבותי חשך ישים׃

9 Z sławy mojej złupił mię, i zdjął koronę z głowy mojej.

כבודי מעלי הפשיט ויסר עטרת ראשי׃

10 Popsuł mię zewsząd, abym zaginął, a wyrwał jako drzewo nadzieję moję.

יתצני סביב ואלך ויסע כעץ תקותי׃

11 Nadto zapalił się na mię gniew jego, a policzył mię w poczet nieprzyjaciół swoich.

ויחר עלי אפו ויחשבני לו כצריו׃

12 Przyszły razem hufy jego, i utorowały przeciwko mnie drogę swoję, i obległy w około namiot mój.

יחד יבאו גדודיו ויסלו עלי דרכם ויחנו סביב לאהלי׃

13 Braci moich odemnie oddalił, a znajomi moi stronią odemnie.

אחי מעלי הרחיק וידעי אך זרו ממני׃

14 Opuścili mię bliscy moi, a znajomi moi zapomnieli mię.

חדלו קרובי ומידעי שכחוני׃

15 Komornicy domu mego, i służebnice moje mają mię za obcego, cudzoziemcem stałem się w oczach ich.

גרי ביתי ואמהתי לזר תחשבני נכרי הייתי בעיניהם׃

16 Wołamli na sługę mego, nie ozywa mi się, chociaż go proszę ustami memi.

לעבדי קראתי ולא יענה במו פי אתחנן לו׃

17 Tchem moim brzydzi się żona moja, choć proszę przez synów żywota mego.

רוחי זרה לאשתי וחנתי לבני בטני׃

18 I najlichsi pogardzają mną, a gdy powstaję, urągają mi.

גם עוילים מאסו בי אקומה וידברו בי׃

19 Brzydzą się mną wszyscy najwierniejsi moi, a którychem umiłował, stali mi się przeciwnymi.

תעבוני כל מתי סודי וזה אהבתי נהפכו בי׃

20 Do skóry mojej, jako do ciała mego przyschła kość moja; skóra tylko została około zębów moich.

בעורי ובבשרי דבקה עצמי ואתמלטה בעור שני׃

21 Zmiłujcie się nademną, zmiłujcie się nademną, wy przyjaciele moi! bo ręka Boża dotknęła mię.

חנני חנני אתם רעי כי יד אלוה נגעה בי׃

22 Czemuż mię prześladujecie, jako Bóg, a ciała mego nie możecie się nasycić?

למה תרדפני כמו אל ומבשרי לא תשבעו׃

23 Oby teraz napisane były słowa moje! oby je na księgach wyrysowano!

מי יתן אפו ויכתבון מלי מי יתן בספר ויחקו׃

24 Oby rylcem żelaznym i ołowiem na wieczną pamiątkę na kamieniu wydrążone były!

בעט ברזל ועפרת לעד בצור יחצבון׃

25 Aczci ja wiem, iż Odkupiciel mój żyje, a iż w ostateczny dzień nad prochem stanie.

ואני ידעתי גאלי חי ואחרון על עפר יקום׃

26 A choć ta skóra moja roztoczona będzie, przecież w ciele mojem oglądam Boga;

ואחר עורי נקפו זאת ומבשרי אחזה אלוה׃

27 Którego ja sam oglądam, i oczy moje ujrzą go, a nie inny; choć zniszczały nerki moje we wnętrznościach moich.

אשר אני אחזה לי ועיני ראו ולא זר כלו כליתי בחקי׃

28 Przeczże nie mówicie: Czemuż go prześladujemy? gdyż się przy mnie znajduje grunt dobrej sprawy.

כי תאמרו מה נרדף לו ושרש דבר נמצא בי׃

29 Ulęknijcie się sami miecza, bo pomsta nieprawości jest miecz; a wiedzcie, że będzie sąd.

גורו לכם מפני חרב כי חמה עונות חרב למען תדעון שדין׃