Hioba 19

1 A odpowiadając Ijob rzekł:

Job prit la parole et dit:

2 Dokądże trapić będziecie duszę moję, a nacierać na mię mowami swemi?

Jusques à quand affligerez-vous mon âme, Et m’écraserez-vous de vos discours?

3 Już dziesięćkroć zawstydziliście mię, i nie wstydże was, że się tak zatwardzacie przeciwko mnie?

Voilà dix fois que vous m’outragez; N’avez-vous pas honte de m’étourdir ainsi?

4 A niech tak będzie, żem zbłądził; przy mnie zostanie błąd mój.

Si réellement j’ai péché, Seul j’en suis responsable.

5 A jeźli się przeciw mnie wynosicie, a obwiniacie mię pohańbieniem mojem,

Pensez-vous me traiter avec hauteur? Pensez-vous démontrer que je suis coupable?

6 Wiedzcież, żeć mię Bóg odwrócił, i siecią swoją obtoczył mię.

Sachez alors que c’est Dieu qui me poursuit, Et qui m’enveloppe de son filet.

7 Oto, wołamli o krzywdę, nie bywam wysłuchany; krzyczęli, niemasz sądu.

Voici, je crie à la violence, et nul ne répond; J’implore justice, et point de justice!

8 Drogę moję zagrodził, żebym przejść nie mógł, a na ścieszce mojej ciemności położył.

Il m’a fermé toute issue, et je ne puis passer; Il a répandu des ténèbres sur mes sentiers.

9 Z sławy mojej złupił mię, i zdjął koronę z głowy mojej.

Il m’a dépouillé de ma gloire, Il a enlevé la couronne de ma tête.

10 Popsuł mię zewsząd, abym zaginął, a wyrwał jako drzewo nadzieję moję.

Il m’a brisé de toutes parts, et je m’en vais; Il a arraché mon espérance comme un arbre.

11 Nadto zapalił się na mię gniew jego, a policzył mię w poczet nieprzyjaciół swoich.

Il s’est enflammé de colère contre moi, Il m’a traité comme l’un de ses ennemis.

12 Przyszły razem hufy jego, i utorowały przeciwko mnie drogę swoję, i obległy w około namiot mój.

Ses troupes se sont de concert mises en marche, Elles se sont frayées leur chemin jusqu’à moi, Elles ont campé autour de ma tente.

13 Braci moich odemnie oddalił, a znajomi moi stronią odemnie.

Il a éloigné de moi mes frères, Et mes amis se sont détournés de moi;

14 Opuścili mię bliscy moi, a znajomi moi zapomnieli mię.

Je suis abandonné de mes proches, Je suis oublié de mes intimes.

15 Komornicy domu mego, i służebnice moje mają mię za obcego, cudzoziemcem stałem się w oczach ich.

Je suis un étranger pour mes serviteurs et mes servantes, Je ne suis plus à leurs yeux qu’un inconnu.

16 Wołamli na sługę mego, nie ozywa mi się, chociaż go proszę ustami memi.

J’appelle mon serviteur, et il ne répond pas; Je le supplie de ma bouche, et c’est en vain.

17 Tchem moim brzydzi się żona moja, choć proszę przez synów żywota mego.

Mon humeur est à charge à ma femme, Et ma plainte aux fils de mes entrailles.

18 I najlichsi pogardzają mną, a gdy powstaję, urągają mi.

Je suis méprisé même par des enfants; Si je me lève, je reçois leurs insultes.

19 Brzydzą się mną wszyscy najwierniejsi moi, a którychem umiłował, stali mi się przeciwnymi.

Ceux que j’avais pour confidents m’ont en horreur, Ceux que j’aimais se sont tournés contre moi.

20 Do skóry mojej, jako do ciała mego przyschła kość moja; skóra tylko została około zębów moich.

Mes os sont attachés à ma peau et à ma chair; Il ne me reste que la peau des dents.

21 Zmiłujcie się nademną, zmiłujcie się nademną, wy przyjaciele moi! bo ręka Boża dotknęła mię.

Ayez pitié, ayez pitié de moi, vous, mes amis! Car la main de Dieu m’a frappé.

22 Czemuż mię prześladujecie, jako Bóg, a ciała mego nie możecie się nasycić?

Pourquoi me poursuivre comme Dieu me poursuit? Pourquoi vous montrer insatiables de ma chair?

23 Oby teraz napisane były słowa moje! oby je na księgach wyrysowano!

Oh! Je voudrais que mes paroles fussent écrites, Qu’elles fussent écrites dans un livre;

24 Oby rylcem żelaznym i ołowiem na wieczną pamiątkę na kamieniu wydrążone były!

Je voudrais qu’avec un burin de fer et avec du plomb Elles fussent pour toujours gravées dans le roc…

25 Aczci ja wiem, iż Odkupiciel mój żyje, a iż w ostateczny dzień nad prochem stanie.

Mais je sais que mon rédempteur est vivant, Et qu’il se lèvera le dernier sur la terre.

26 A choć ta skóra moja roztoczona będzie, przecież w ciele mojem oglądam Boga;

Quand ma peau sera détruite, il se lèvera; Quand je n’aurai plus de chair, je verrai Dieu.

27 Którego ja sam oglądam, i oczy moje ujrzą go, a nie inny; choć zniszczały nerki moje we wnętrznościach moich.

Je le verrai, et il me sera favorable; Mes yeux le verront, et non ceux d’un autre; Mon âme languit d’attente au-dedans de moi.

28 Przeczże nie mówicie: Czemuż go prześladujemy? gdyż się przy mnie znajduje grunt dobrej sprawy.

Vous direz alors: Pourquoi le poursuivions-nous? Car la justice de ma cause sera reconnue.

29 Ulęknijcie się sami miecza, bo pomsta nieprawości jest miecz; a wiedzcie, że będzie sąd.

Craignez pour vous le glaive: Les châtiments par le glaive sont terribles! Et sachez qu’il y a un jugement.