Hioba 19
1 A odpowiadając Ijob rzekł:
Job antwoordde, en sprak:
2 Dokądże trapić będziecie duszę moję, a nacierać na mię mowami swemi?
Hoe lang nog blijft gij mij krenken, En mij onder woorden verpletteren?
3 Już dziesięćkroć zawstydziliście mię, i nie wstydże was, że się tak zatwardzacie przeciwko mnie?
Tien keer beschimpt gij mij reeds, En kwelt gij mij schaamteloos.
4 A niech tak będzie, żem zbłądził; przy mnie zostanie błąd mój.
Zelfs al had ik mij werkelijk misdragen, Dan raakt het wangedrag mij alleen;
5 A jeźli się przeciw mnie wynosicie, a obwiniacie mię pohańbieniem mojem,
Gij mist het recht, een grote mond tegen mij op te zetten, Mijn schande mij te verwijten!
6 Wiedzcież, żeć mię Bóg odwrócił, i siecią swoją obtoczył mię.
Erkent toch eindelijk, dat God mij kastijdt, En mij in zijn net heeft verstrikt!
7 Oto, wołamli o krzywdę, nie bywam wysłuchany; krzyczęli, niemasz sądu.
Zie, ik roep: "Geweld!" maar vind geen verhoring, Ik roep om hulp: mij geschiedt geen recht!
8 Drogę moję zagrodził, żebym przejść nie mógł, a na ścieszce mojej ciemności położył.
Hij heeft mijn weg versperd: ik kan niet voorbij, En duisternis op mijn paden gelegd;
9 Z sławy mojej złupił mię, i zdjął koronę z głowy mojej.
Mijn eer heeft Hij mij ontroofd, De kroon mij van het hoofd gerukt.
10 Popsuł mię zewsząd, abym zaginął, a wyrwał jako drzewo nadzieję moję.
Hij heeft mij van alle kant ondermijnd: en daar ga ik heen; Mijn hoop ontworteld als een boom,
11 Nadto zapalił się na mię gniew jego, a policzył mię w poczet nieprzyjaciół swoich.
Zijn gramschap tegen mij laten woeden, Mij als zijn vijand behandeld.
12 Przyszły razem hufy jego, i utorowały przeciwko mnie drogę swoję, i obległy w około namiot mój.
Als één man rukken zijn benden aan, En banen hun weg naar mij heen; Ze legeren zich rond mijn tent, Ze zijn zonder genade!
13 Braci moich odemnie oddalił, a znajomi moi stronią odemnie.
Mijn broeders houden zich verre van mij, Mijn bekenden zijn vreemden voor mij;
14 Opuścili mię bliscy moi, a znajomi moi zapomnieli mię.
Mijn verwanten verdwenen, Mijn gasten zijn mij vergeten.
15 Komornicy domu mego, i służebnice moje mają mię za obcego, cudzoziemcem stałem się w oczach ich.
Mijn slavinnen zien mij aan voor een vreemde, Ik ben een onbekende voor haar;
16 Wołamli na sługę mego, nie ozywa mi się, chociaż go proszę ustami memi.
Ik roep mijn slaaf: hij geeft mij geen antwoord, Zelfs al smeek ik er om.
17 Tchem moim brzydzi się żona moja, choć proszę przez synów żywota mego.
Mijn vrouw walgt van mijn adem, En ik stink voor mijn zonen;
18 I najlichsi pogardzają mną, a gdy powstaję, urągają mi.
Zelfs de kinderen minachten mij, En brutaliseren mij, als ik optreed.
19 Brzydzą się mną wszyscy najwierniejsi moi, a którychem umiłował, stali mi się przeciwnymi.
Al mijn getrouwen verafschuwen mij, Die ik liefhad, keren zich van mij af;
20 Do skóry mojej, jako do ciała mego przyschła kość moja; skóra tylko została około zębów moich.
Mijn vlees teert weg in mijn huid Met mijn tanden knaag ik mijn beenderen af.
21 Zmiłujcie się nademną, zmiłujcie się nademną, wy przyjaciele moi! bo ręka Boża dotknęła mię.
Erbarming, erbarming: gij tenminste, mijn vrienden, Want de hand van God heeft mij geraakt;
22 Czemuż mię prześladujecie, jako Bóg, a ciała mego nie możecie się nasycić?
Waarom mij als een hert vervolgen, Nooit verzadigd aan mijn vlees!
23 Oby teraz napisane były słowa moje! oby je na księgach wyrysowano!
O, werden mijn woorden opgeschreven, Opgetekend in een boek,
24 Oby rylcem żelaznym i ołowiem na wieczną pamiątkę na kamieniu wydrążone były!
Met een stift van ijzer en lood Voor eeuwig op een rots gegrift:
25 Aczci ja wiem, iż Odkupiciel mój żyje, a iż w ostateczny dzień nad prochem stanie.
Ik weet, dat mijn Verlosser leeft, En ten leste op de aarde verschijnt;
26 A choć ta skóra moja roztoczona będzie, przecież w ciele mojem oglądam Boga;
Dat ik mij zal oprichten achter mijn huid, En van mijn vlees uit, God zal aanschouwen!
27 Którego ja sam oglądam, i oczy moje ujrzą go, a nie inny; choć zniszczały nerki moje we wnętrznościach moich.
Ja, ik zal Hem aanschouwen, Mijn ogen zullen Hem zien, maar niet meer als vijand; Mijn nieren smachten in mijn schoot,
28 Przeczże nie mówicie: Czemuż go prześladujemy? gdyż się przy mnie znajduje grunt dobrej sprawy.
En wanneer gij dan zegt: Hoe vervolgen we hem, Welk voorwendsel zullen we tegen hem vinden;
29 Ulęknijcie się sami miecza, bo pomsta nieprawości jest miecz; a wiedzcie, że będzie sąd.
Ducht dan het zwaard voor uzelf, Want dan zal de Gramschap de bozen verdelgen! Om te weten, of er gerechtigheid is!
