Hioba 15
1 A odpowiadając Elifas Temańczyk rzekł:
Saa tog Temaniten Elifaz til Orde og sagde:
2 Izali mądry ma na wiatr mówić? albo napełniać wschodnim wiatrem myśl swoję?
Mon Vismand svarer med Mundsvejr og fylder sit Indre med Østenvind
3 Przytaczając słowa niepożyteczne, i mowy, z których nie masz pożytku?
for at hævde sin Ret med gavnløs Tale, med Ord, som intet baader?
4 Zaiste ty psujesz bojaźń Bożą i znosisz modlitwy do Boga.
Desuden nedbryder du Gudsfrygt og krænker den Stilhed, som tilkommer Gud.
5 Albowiem pokazują nieprawość twą usta twoje, chociażeś sobie obrał język chytrych,
Din Skyld oplærer din Mund, du vælger de listiges Sprog.
6 Potępiają cię usta twoje, a nie ja; a wargi twoje świadczą przeciwko tobie.
Din Mund domfælder dig, ikke jeg, dine Læber vidner imod dig!
7 Czyś się najpierwszym człowiekiem urodził? czyś przed pagórkami utworzony?
Var du den første, der fødtes, kom du til Verden, før Højene var?
8 Izażeś tajemnic Bożych słuchał, a nie masz mądrości jedno w tobie?
Mon du lytted til, da Gud holdt Raad, og mon du rev Visdommen til dig?
9 Cóż ty umiesz, czego my nie wiemy? albo cóż ty rozumiesz, czegobyśmy my nie rozumieli?
Hvad ved du, som vi ikke ved, hvad forstaar du, som vi ikke kender?
10 I sędziwyć i starzec między nami jest starszy w latach niż ojciec twój.
Ogsaa vi har en gammel iblandt os, en Olding, hvis Dage er fler end din Faders!
11 I lekceż sobie ważysz pociechy Boskie? i maszże jeszcze co tak skrytego w sobie?
Er Guds Trøst dig for lidt, det Ord, han mildelig talede til dig?
12 Czemuż cię tak uniosło serce twoje? Czemu mrugają oczy twoje?
Hvi river dit Hjerte dig hen, hvi ruller dit Øje vildt?
13 Że tak odpowiada Bogu duch twój, a wypuszczasz z ust twoich takowe mowy?
Thi du vender din Harme mod Gud og udstøder Ord af din Mund.
14 Cóż jest człowiek, aby miał być czystym, albo żeby miał być sprawiedliwym, urodzony z niewiasty?
Hvor kan et Menneske være rent, en kvindefødt have Ret?
15 Oto i w świętych jego niemasz doskonałości, i niebiosa nie są czyste w oczach jego.
End ikke sine Hellige tror han, og Himlen er ikke ren i hans Øjne,
16 Daleko więcej obrzydły jest, i nieużyteczny człowiek, który pije nieprawość jako wodę.
hvad da den stygge, den onde, Manden, der drikker Uret som Vand!
17 Okażęć, tylko mię słuchaj; a com widział, oznajmięć,
Jeg vil sige dig noget, hør mig, jeg fortæller, hvad jeg har set,
18 Co mędrzy powiedzieli, a nie zataili, co mieli od przodków swoich;
hvad vise Mænd har forkyndt, deres Fædre ikke dulgt,
19 Którym samym dana była ziemia, a żaden obcy nie przeszedł przez nię.
dem alene var Landet givet, ingen fremmed færdedes blandt dem:
20 Po wszystkie dni swoje sam siebie niepobożny boleśnie trapi, a nie wiele lat zamierzono okrutnikowi.
Den gudløse ængstes hele sit Liv, de stakkede Aar, en Voldsmand lever;
21 Głos straszliwy brzmi w uszach jego, że czasu pokoju pustoszący przypadnie nań.
Rædselslyde fylder hans Ører, midt under Fred er Hærgeren over ham;
22 Nie wierzy, żeby się miał nawrócić z ciemności, obawiając się zewsząd miecza.
han undkommer ikke fra Mørket, opsparet er han for Sværdet,
23 Tuła się za chlebem, szukając gdzieby był; wie, że zgotowany jest dla niego dzień ciemności.
udset til Føde for Gribbe, han ved, at han staar for Fald;
24 Straszą go utrapienie i ucisk, i zmocnią się przeciwko niemu jako król gotowy do boju.
Mørkets Dag vil skræmme ham. Trængsel og Angst overvælde ham som en Konge, rustet til Strid.
25 Bo wyciągną przeciw Bogu rękę swą, a przeciwko Wszechmocnemu zmocnił się.
Thi Haanden rakte han ud mod Gud og bød den Almægtige Trods,
26 Natrze nań na szyję jego z gęstemi i wyniosłemi tarczami swemi.
stormed haardnakket mod ham med sine tykke, buede Skjolde.
27 Bo okrył twarz swą tłustością swoją, a fałdów mu się naczyniło na słabiźnie.
Thi han dækked sit Ansigt med Fedt og samlede Huld paa sin Lænd.
28 I mieszka w miastach popustoszonych, i w domach, w których nie mieszkano, które się miały obrócić w kupę rumu.
tog Bolig i Byer, der øde laa hen, i Huse, man ikke maa bo i, bestemt til at ligge i Grus.
29 Nie zbogaci się, i nie ostoi się majętność jego, ani się rozszerzy na ziemi doskonałość takowych.
Han bliver ej rig, hans Velstand forgaar, til Jorden bøjer sig ikke hans Aks;
30 Nie wynijdzie z ciemności; świeżą jego latorośl ususzy płomień, a zginie od ducha ust jego.
han undkommer ikke fra Mørket. Solglød udtørrer hans Spire, hans Blomst rives bort af Vinden.
31 Nie wierzy, że w próżności jest, który błądzi; a że próżność będzie nagrodą jego.
Han stole ikke paa Tomhed — han farer vild — thi Tomhed skal være hans Løn!
32 Przed wypełnieniem dni swoich wycięty będzie, a różdżka jego nie zakwitnie.
I Utide visner hans Stamme, hans Palmegren skal ikke grønnes;
33 Jako winna macica utraci niedojrzałe grona swoje, a jako oliwa kwiat swój zrzuci.
han ryster som Ranken sin Drue af og kaster som Olietræet sin Blomst.
34 Albowiem zgromadzenie obłudnych spustoszone będzie, a ogień pożre przybytki pobudowane za dary.
Thi vanhelliges Samfund er goldt, og Ild fortærer Bestikkelsens Telte;
35 Poczęli kłopot, a porodzili nieprawość; a żywot ich gotuje zdradę.
svangre med Kvide, føder de Uret, og deres Moderskød fostrer Svig!
