< غزل غزلها 1 >

غزل غزلهای سلیمان. 1
Ang Awit sa mga Awit, ni Solomon. Ang batan-ong babaye misulti sa iyang hinigugma.
مرا با لبانت ببوس، زیرا عشق تو دلپذیرتر از شراب است. 2
O, nga hagkan mo ako sa mga halok sa imong baba, kay ang imong gugma labaw pa sa bino.
تو خوشبو هستی و نامت رایحهٔ عطرهای دل‌انگیز را به خاطر می‌آورد؛ عجیب نیست که دختران شیفتهٔ تو می‌شوند. 3
Makatagbaw ang kahumot sa imong pandihog nga mga lana; ang imong ngalan sama sa nagadagayday nga pahumot, mao nga ang mga batan-ong babaye nahigugma kanimo.
مرا با خود بِبَر، بیا تا از اینجا دور شویم. پادشاه مرا به حجلۀ خود ببرد. دوستان تو مایۀ شادی و سرور ما هستی؛ عشق تو را بیش از شراب می‌ستاییم. محبوبه شایسته است که تو را تحسین کنند. 4
Dad-a ako uban kanimo, ug modagan kita. Nagsulti ang babaye sa iyang kaugalingon. Gidala ako sa hari sa iyang mga lawak. Malipayon ako; ang babaye nagsulti sa iyang hinigugma; malipayon ako bahin kanimo; tugoti ako nga isaulog ang imong gugma; mas maayo pa kini kaysa bino. Angay lang nga modayeg ang ubang babaye kanimo. Ang babaye nagsulti sa ubang babaye.
ای دختران اورشلیم، من سیاه اما زیبا هستم، همچون چادرهای قیدار و خیمه‌های سلیمان. 5
Itomon ako apan matahom, kamong mga anak nga babaye sa kalalakin-an sa Jerusalem— itom sama sa mga tolda sa Kedar, matahom sama sa mga tabil ni Solomon.
به من که سیاه هستم اینچنین خیره مشوید، زیرا آفتاب مرا سوزانیده است. برادرانم بر من خشمگین شده مرا فرستادند تا در زیر آفتاب سوزان از تاکستانها نگاهبانی کنم، و من نتوانستم از تاکستان خود مراقبت نمایم. 6
Ayaw akog tutoki tungod kay itomon ako, tungod kay ang adlaw nagsunog kanako. Ang anak nga mga lalaki sa akong inahan nasuko kanako; gihimo nila akong tig-atiman sa kaparasan, apan wala nako naatiman ang akong kaugalingon nga parasan. Ang babaye nagsulti sa iyang hinigugma.
ای محبوب من، به من بگو امروز گله‌ات را کجا می‌چرانی؟ هنگام ظهر گوسفندانت را کجا می‌خوابانی؟ چرا برای یافت تو، در میان گله‌های دوستانت سرگردان شوم؟ 7
Sultihi ako, akong hinigugma, diin mo man gipasibsib ang imong kamananapan? Diin mo man gipapahulay ang imong kamananapan panahon sa kaudtohon? Nganong kinahanglan man nga mahisama ako sa tawo nga nasaag-saag tupad sa kamananapan ug sa imong kaubanan? Mitubag kaniya ang iyang hinigugma.
ای زیباترین زن دنیا، اگر نمی‌دانی، رد گله‌ها را بگیر و به سوی خیمه‌های چوپانان بیا و در آنجا بزغاله‌هایت را بچران. 8
Kung wala ikaw masayod, labing matahom taliwala sa mga babaye, sunda ang mga tunob sa akong kamananapan, ug pasibsiba ang imong nating mga kanding duol sa mga tolda sa magbalantay.
ای محبوبهٔ من، تو همچون مادیان ارابهٔ فرعون، زیبا هستی. 9
Gitandi ko ikaw, akong hinigugma, sa kabayong baye taliwala sa mga kabayo nga anaa sa karwahe ni Paraon.
گونه‌هایت با گوشواره‌هایت چه زیباست، گردنت با جواهراتش چه دلرباست. 10
Matahom ang imong mga aping uban ang mga dayandayan, ang imong liog uban ang binitay nga mga alahas.
ما برایت گوشواره‌های طلا با آویزه‌های نقره خواهیم ساخت. 11
Buhatan ko ikaw ug dayandayan nga bulawan inubanan sa batones nga plata. Ang babaye nagsulti sa iyang kaugalingon.
آنگاه که پادشاه بر سفرۀ خویش نشسته بود، اتاق از رایحۀ عطر من پر شد. 12
Samtang naghigda ang hari sa iyang higdaanan, mialisngaw ang kahumot sa akong nardo.
محبوب من که در سینه‌هایم آرمیده، رایحه‌ای چون مُر خوشبو دارد. 13
Ang akong hinigugma sama sa sudlanan sa mira nga naghatag ug usa ka gabii nga nagpauraray sa akong dughan.
محبوب من مانند شکوفه‌های حنا است که در باغهای عِین جِدی می‌رویند. 14
Ang akong hinigugma sama sa usa ka pongpong sa henna nga mga bulak nga anaa sa kaparasan sa En Gedi. Ang iyang hinigugma nagsulti kaniya.
تو چه زیبایی، ای محبوبهٔ من! چشمانت به زیبایی و لطافت کبوتران است. 15
Tan-awa, matahom ka gayod, akong hinigugma; tan-awa, matahom ka gayod; ang imong mga mata sama sa mga salampati. Ang babaye nagsulti sa iyang hinigugma.
ای محبوب من، تو چه جذاب و دوست داشتنی هستی! سبزه‌زارها بستر ما هستند 16
Tan-awa, ambungan ka gayod, akong hinigugma, pagkaambungan mo gayod. Ang lunhaw nga mga tanom maoy atong higdaan.
و درختان سرو و صنوبر بر ما سایه می‌افکنند. 17
Ang mga damba sa atong balay mao ang mga sanga sa cidro nga kahoy, ug ang atong mga sagbayan mao ang mga sanga sa fir nga kahoy.

< غزل غزلها 1 >