< غزل غزلها 2 >

من نرگسِ شارون و سوسن وادیها هستم. 1
Usa lamang ako ka bulak sa hawanan, ingon nga usa ka lirio sa walog. Nagsulti ang lalaki kaniya.
آری، محبوبهٔ من در میان زنان همچون سوسنی است در میان خارها. 2
Ingon nga lirio taliwala sa mga tunok, ikaw usab akong hinigugma, taliwala sa mga anak nga babaye sa akong kanasudnon. Nagsulti ang babaye sa iyang kaugalingon.
محبوب من در میان مردان مانند درخت سیبی است در میان درختان جنگلی. در زیر سایه‌اش می‌نشینم، و میوه‌اش کامم را شیرین می‌سازد. 3
Ingon nga kahoy nga apricot nga anaa sa taliwala sa mga kakahoyan sa kalasangan, mao usab akong hinigugma nga anaa taliwala sa mga batan-ong lalaki. Naglingkod ako ubos sa iyang landong uban sa dakong kalipay, ug ang iyang bunga matam-is sa akong panlasa.
او مرا به تالار ضیافتش آورد و به همه نشان داد که چقدر مرا دوست دارد. 4
Gidala niya ako sa balay nga kombirahanan, ug ang iyang bandila ibabaw kanako mao ang gugma. Ang babaye nagsulti sa iyang hinigugma.
مرا با کشمش تقویت دهید، و جانم را با سیب تازه کنید، زیرا من از عشق او بیمارم. 5
Buhia ako uban sa mga keyk nga may pasas ug atimana ako uban sa mga apricot, kay huyang ako sa gugma. Ang babaye nagsulti sa iyang kaugalingon.
دست چپ او زیر سر من است و دست راستش مرا در آغوش می‌کشد. 6
Ang iyang kamot nga wala anaa sa akong ulo, ug ang iyang tuong kamot nagagakos kanako. Ang babaye nagsulti sa ubang babaye.
ای دختران اورشلیم، شما را به غزالها و آهوان صحرا قسم می‌دهم که مزاحم عشق ما نشوید. 7
Buot ko nga magsaad kamo, mga anak nga babaye sa Jerusalem, pinaagi sa mga lagsaw nga laki ug mga lagsaw nga baye nga anaa sa kaumahan, dili ninyo samokon ang among paghinigugmaay hangtod nga mahuman kini. Nagsulti ang babaye sa iyang kaugalingon.
گوش کنید! این محبوب من است که دوان‌دوان از کوهها و تپه‌ها می‌آید. 8
Adunay tingog sa akong hinigugma! O, ania miabot siya, milukso sa mga kabukiran, naglukso-lukso sa mga kabungtoran.
محبوب من همچون غزال و بچه آهو است. او پشت دیوار ما از پنجره نگاه می‌کند. 9
Ang akong hinigugma sama sa laki nga lagsaw o nating usa; tan-awa, nagtindog siya luyo sa among paril, mitan-aw pinaagi sa bintana, milili pinaagi sa latis.
محبوبم به من گفت: «ای محبوبهٔ من، ای زیبای من، برخیز و بیا. 10
Nagsulti ang akong hinigugma kanako ug miingon, “Tindog, akong hinigugma; ang matahom, uban kanako.
زمستان گذشته است. فصل باران تمام شده و رفته است. 11
Tan-awa, milabay na ang tingtugnaw; wala nay ulan ug natapos na.
گلها شکفته و زمان نغمه سرایی فرا رسیده است. صدای پرندگان در ولایت ما به گوش می‌رسد. 12
Mitungha ang mga bulak sa kayutaan; ang panahon alang sa pagpamutol ug panag-awit sa mga langgam miabot, ug ang tingog sa mga salampati nadungog sa among kayutaan.
درخت انجیر نوبر خود را داده و هوا از رایحهٔ تاکهای نوشکفته، عطرآگین گشته است. ای محبوبهٔ من، ای زیبای من، برخیز و بیا.» 13
Ang igera nga kahoy nagapahinog sa iyang lunhaw nga mga higos, ug ang kaparasan nagpamulak; nagahatag sila sa ilang kahumot. Tindog, akong hinigugma, ang akong maanyag, ug umari ka.
ای کبوتر من که در شکاف صخره‌ها و پشت سنگها پنهان هستی، بگذار صدای شیرین تو را بشنوم و صورت زیبایت را ببینم. 14
Akong salampati, nga anaa sa bangag sa bato, sa tagong mga bangag sa kabukiran sa mahait nga kabatoan, patan-awa ako sa imong panagway. Padungga ako sa imong tingog, kay nindot ang imong tingog, ug ang imong panagway matahom.” Ang babaye nagsulti sa iyang kaugalingon.
روباهان کوچک را که تاکستانها را خراب می‌کنند بگیرید، چون تاکستان ما شکوفه کرده است. 15
Dakpa ang mga milo alang kanamo, ang gagmay nga mga milo nga nagdaot sa kaparasan, kay ang among kaparasan namulak na.
محبوبم از آن من است و من از آن محبوبم. او گلهٔ خود را در میان سوسنها می‌چراند. 16
Ako ang akong hinigugma, ug kaniya ako; nagpasibsib siya taliwala sa mga lirio uban ang kalipay. Ang babaye nagsulti sa iyang hinigugma.
ای محبوب من، پیش از آنکه روز تمام شود و سایه‌ها بگریزند، نزد من بیا؛ همچون غزال و بچه آهو بر کوههای پرصخره، به سوی من بشتاب. 17
Pahawa na, akong hinigugma, sa dili pa moaguros ang mabugnaw nga hangin sa kaadlawon ug ang mga landong mahanaw. Lakaw na; pagpakasama sa usa ka lagsaw o nating lagsaw nga anaa sa kabatoan sa mga kabukiran.

< غزل غزلها 2 >