مزامیر 9

1 برای رهبر سرایندگان: مزمور داوود، در مایۀ «مرگ پسر». ای خداوند، با تمام وجود تو را می‌ستایم و از کارهای شگفت‌انگیز تو سخن می‌رانم.

For the leader;’almuth labben. A psalm of David. With all my heart I will praise the Lord, all your wonders I will rehearse.

2 تو شادی و خوشی من هستی و من در وصف تو، ای خدای متعال، می‌سرایم.

I will rejoice and exult in you, singing praise to your name, Most High;

3 دشمنانم عقب‌نشینی کرده، در حضور تو بر زمین خواهند افتاد و هلاک خواهند شد،

because backward my foes were turned, they stumbled and perished before you.

4 زیرا تو ای داور عادل بر مسند خود نشسته‌ای و از حق من دفاع می‌کنی.

My right and my claim you have upheld, you did sit on the throne as a fair judge,

5 تو قومهای شرور را محکوم و نابود کرده‌ای و نام آنها را از صفحهٔ روزگار محو ساخته‌ای.

rebuking the nations, destroying the wicked, and blotting their name out forever and ever.

6 دشمنان ما را به کلی ریشه‌کن نموده‌ای و شهرهای آنها را ویران کرده‌ای به طوری که حتی نامی از آنها نیز باقی نمانده است.

The foe is vanished, ruined forever, their cities destroyed, their memory perished.

7 خداوند تا به ابد پادشاه است. او مسند داوری خود را برقرار کرده

See! The Lord is seated forever on the throne he established for judgment,

8 تا بر قومهای دنیا با عدل و انصاف داوری نماید.

ruling the world with justice, and judging the nations with equity.

9 خداوند پناهگاه رنجدیدگان است و ایشان را در سختیها حفظ می‌کند.

So the Lord proves a haven to the oppressed, a haven in times of trouble.

10 خداوندا، کسانی که تو را می‌شناسند، به تو پناه می‌آورند زیرا تو هرگز طالبان خود را ترک نکرده‌ای.

Well may they trust you who know your name, for those who seek you, you never abandon.

11 در وصف خداوند که در اورشلیم سلطنت می‌کند، بسرایید! کارهای او را در میان همهٔ قومها اعلام کنید!

Sing praise to the Lord, whose home is in Zion, declare his deeds among the nations.

12 زیرا او قاتلان را بی‌سزا نخواهد گذاشت و فریاد ستمدیدگان را فراموش نخواهد کرد.

As avenger of blood, he keeps them in mind, he does not forget the cry of the wretched.

13 ای خداوند، ببین دشمنانم چگونه به من ظلم می‌کنند. بر من رحم کن و مرا از چنگال مرگ رهایی دِه

Show me favour, Lord, see how my foes afflict me, lift me up from the gates of death;

14 تا تو را در حضور همهٔ مردم اورشلیم ستایش کنم و به سبب این رهایی شادی نمایم.

so I may, in your help exulting, tell forth your praise at the gates of Zion.

15 دشمنان در چاهی که برای دیگران کنده بودند، افتاده‌اند و در دامهایی که برای دیگران گذاشته بودند گرفتار شده‌اند.

The nations are sunk in the pit which they made, in the net that they hid, their own foot is entangled.

16 خداوند بدکاران را در دامهای خودشان گرفتار می‌کند و نشان می‌دهد که خدای عادلی است.

The Lord is revealed in the judgment he wrought, the wicked are snared in their own handiwork. (Selah)

17 همهٔ بدکاران و تمام قومهایی که خدا را از یاد می‌برند هلاک خواهند شد. (Sheol h7585)

Let the wicked depart to Sheol, all the nations that live forgetful of God. (Sheol h7585)

18 بیچارگان و ستمدیدگان سرانجام به یاد آورده خواهند شد و امیدشان بر باد نخواهد رفت.

For the needy will not be always forgotten, nor the hope of the helpless be lost forever.

19 برخیز، ای خداوند! نگذار انسان پیروز شود؛ باشد که قومها در حضور تو داوری شوند.

Arise, Lord; don’t let them triumph: before your face let the nations be judged.

20 آنها را به وحشت انداز تا بفهمند که انسان فانی‌ای بیش نیستند.

Strike them with fear, Lord: show the nations how frail they are. (Selah)