< مزامیر 82 >

مزمور آساف. خدا در دادگاه آسمانی ایستاده است تا قضات را به پای میز محاکمه بکشاند. 1
Žalm Azafův. Bůh stojí v shromáždění Božím, u prostřed bohů soud čině, a dí:
او به قضات این جهان می‌گوید: «تا به کی با بی‌انصافی قضاوت خواهید کرد؟ تا به کی از مجرمین جانبداری خواهید نمود؟ 2
Dokudž souditi budete nespravedlivě, a osoby nešlechetných přijímati? (Sélah)
از حقوق بیچارگان و یتیمان دفاع کنید؛ به داد مظلومان و فقیران برسید. 3
Zastávejte bídného a sirotka, utištěného a chudého spravedliva vyhlašujte.
ستمدیدگان و درماندگان را از چنگ ظالمان برهانید. 4
Vytrhněte bídného a nuzného, z ruky nešlechetných vytrhněte ho.
«اما شما به حماقت رفتار می‌نمایید و در جهل و تاریکی زندگی می‌کنید، به همین جهت اساس اجتماع متزلزل است. 5
Ale nevědí nic, nerozumějí nic; ve tmách ustavně chodí, až se proto všickni základové země pohybují.
«گفتم:”شما خدایانید؛ همۀ شما فرزندان خدای متعال هستید. 6
Řeklť jsem já byl: Bohové jste, a synové Nejvyššího vy všickni;
اما شما مانند هر انسان دیگر خواهید مرد و همچون سایر رهبران خواهید افتاد.“» 7
A však jako i jiní lidé zemřete, a jako jeden z knížat padnete.
ای خدا، برخیز و بر جهان داوری کن! زیرا تو همهٔ قومها را به تصرف در خواهی آورد. 8
Povstaniž, ó Bože, suď zemi; nebo ty dědičně vládneš všemi národy.

< مزامیر 82 >