< مزامیر 82 >
مزمور آساف. خدا در دادگاه آسمانی ایستاده است تا قضات را به پای میز محاکمه بکشاند. | 1 |
Žalm Azafův. Bůh stojí v shromáždění Božím, u prostřed bohů soud čině, a dí:
او به قضات این جهان میگوید: «تا به کی با بیانصافی قضاوت خواهید کرد؟ تا به کی از مجرمین جانبداری خواهید نمود؟ | 2 |
Dokudž souditi budete nespravedlivě, a osoby nešlechetných přijímati? (Sélah)
از حقوق بیچارگان و یتیمان دفاع کنید؛ به داد مظلومان و فقیران برسید. | 3 |
Zastávejte bídného a sirotka, utištěného a chudého spravedliva vyhlašujte.
ستمدیدگان و درماندگان را از چنگ ظالمان برهانید. | 4 |
Vytrhněte bídného a nuzného, z ruky nešlechetných vytrhněte ho.
«اما شما به حماقت رفتار مینمایید و در جهل و تاریکی زندگی میکنید، به همین جهت اساس اجتماع متزلزل است. | 5 |
Ale nevědí nic, nerozumějí nic; ve tmách ustavně chodí, až se proto všickni základové země pohybují.
«گفتم:”شما خدایانید؛ همۀ شما فرزندان خدای متعال هستید. | 6 |
Řeklť jsem já byl: Bohové jste, a synové Nejvyššího vy všickni;
اما شما مانند هر انسان دیگر خواهید مرد و همچون سایر رهبران خواهید افتاد.“» | 7 |
A však jako i jiní lidé zemřete, a jako jeden z knížat padnete.
ای خدا، برخیز و بر جهان داوری کن! زیرا تو همهٔ قومها را به تصرف در خواهی آورد. | 8 |
Povstaniž, ó Bože, suď zemi; nebo ty dědičně vládneš všemi národy.