مزامیر 77

1 برای رهبر سرایندگان: برای یِدوتون. مزمور آساف. با صدایی بلند به سوی خدا فریاد برمی‌آورم! به سوی خدا فریاد برمی‌آورم تا صدای مرا بشنود.

Clamei ao Senhor com a minha voz: a Deus levantei a minha voz, e elle inclinou para mim os ouvidos.

2 به هنگام گرفتاری از خدا کمک می‌طلبم. تمام شب به سوی او دست نیاز دراز می‌کنم. تا دعایم را مستجاب نکند آرام نخواهم گرفت.

No dia da minha angustia busquei ao Senhor: a minha mão se estendeu de noite, e não cessava; a minha alma recusava ser consolada.

3 خدا را به یاد می‌آورم و از حسرت می‌نالم. به فکر فرو می‌روم و پریشان می‌شوم.

Lembrava-me de Deus, e me perturbei: queixava-me, e o meu espirito desfallecia (Selah)

4 او نمی‌گذارد خواب بچشمانم بیاید. از شدت ناراحتی نمی‌توانم حرف بزنم.

Sustentaste os meus olhos acordados: estou tão perturbado que não posso fallar.

5 به روزهای گذشته فکر می‌کنم، به سالهایی که پشت سر نهاده‌ام می‌اندیشم.

Considerava os dias da antiguidade, os annos dos tempos antigos.

6 تمام شب را در تفکر می‌گذرانم و از خود می‌پرسم:

De noite chamei á lembrança o meu cantico: meditei em meu coração, e o meu espirito esquadrinhou.

7 «آیا خداوند مرا برای همیشه ترک کرده است؟ آیا او دیگر هرگز از من راضی نخواهد شد؟

Rejeitará o Senhor para sempre e não tornará a ser favoravel?

8 آیا دیگر هرگز به من محبت نخواهد کرد؟ آیا دیگر هرگز به قول خود وفا نخواهد کرد؟

Cessou para sempre a sua benignidade? acabou-se já a promessa de geração em geração?

9 آیا خدا مهربانی و دلسوزی را فراموش کرده است؟ آیا غضب او باعث شده در رحمت او بسته شود؟»

Esqueceu-se Deus de ter misericordia? ou encerrou elle as suas misericordias na sua ira? (Selah)

10 سپس به خود می‌گویم: «این از ضعف من است که چنین فکر می‌کنم. پس سالهایی را که دست خداوند قادر متعال در کار بوده است به یاد خواهم آورد.»

E eu disse: A minha enfermidade é esta: mas eu me lembrei dos annos da dextra do Altissimo.

11 بله، معجزات و کارهای بزرگی را که خداوند انجام داده است به یاد خواهم آورد

Eu me lembrarei das obras do Senhor: certamente que eu me lembrarei das tuas maravilhas da antiguidade.

12 و در کارهای شگفت‌انگیز او تفکر خواهم کرد.

Meditarei tambem em todas as tuas obras, e fallarei dos teus feitos.

13 ای خدا، تمام راههای تو پاک و بی‌عیب است! خدایی به بزرگی و عظمت تو وجود ندارد.

O teu caminho, ó Deus, está no sanctuario. Quem é Deus tão grande como o nosso Deus?

14 تو خدایی هستی که معجزه می‌کنی و قدرت خود را بر قومها نمایان می‌سازی.

Tu és o Deus que fazes maravilhas: tu fizeste notoria a tua força entre os povos.

15 با دست توانای خود بنی‌اسرائیل را رهانیدی.

Com o teu braço remiste o teu povo, os filhos de Jacob e de José (Selah)

16 آبها وقتی تو را دیدند به عقب رفتند و اعماق دریا به لرزه درآمد.

As aguas te viram, ó Deus, as aguas te viram, e tremeram; os abysmos tambem se abalaram.

17 از ابرها باران بارید. در آسمان رعد و برق پدید آمد و تیرهای آتشین به هر سو جهید.

As nuvens lançaram agua, os céus deram um som; as tuas frechas correram d'uma para outra parte.

18 در میان گردباد صدای رعد شنیده شد و برق آسمان دنیا را روشن کرد. زمین تکان خورد و لرزید.

A voz do teu trovão estava no céu; os relampagos alumiaram o mundo; a terra se abalou e tremeu.

19 از میان دریا جایی که هرگز به فکر کسی نمی‌رسید راهی پدید آوردی

O teu caminho é no mar, e as tuas veredas nas grandes aguas, e os teus passos não são conhecidos.

20 و مانند یک شبان، بنی‌اسرائیل را به رهبری موسی و هارون از آن عبور دادی.

Guiaste o teu povo, como a um rebanho, pela mão de Moysés e d'Aarão.