مزامیر 74

1 قصیدۀ آساف. ای خدا، چرا برای همیشه ما را ترک کرده‌ای؟ چرا بر ما که گوسفندان مرتع تو هستیم خشمگین شده‌ای؟

アサフの教訓のうた 神よいかなれば汝われらをかぎりなく棄たまひしや 奈何ばなんぢの草苑の羊にみかいかりの煙あがれるや

2 قوم خود را که در زمان قدیم از اسارت بازخریدی، به یاد آور. تو ما را نجات دادی تا قوم خاص تو باشیم. شهر اورشلیم را که در آن ساکن بودی، به یاد آور.

ねがはくは往昔なんぢが買求めたまへる公會ゆづりの支派となさんとて贖ひたまへるものを思ひいでたまへ又なんぢが住たまふシオンの山をおもひいで給へ

3 بر خرابه‌های شهر ما عبور کن و ببین دشمن چه بر سر خانهٔ تو آورده است!

とこしへの滅亡の跡にみあしを向たまへ仇は聖所にてもろもろの惡きわざをおこなへり

4 دشمنانت در خانهٔ تو فریاد پیروزی سر دادند و پرچمشان را به اهتزاز درآوردند.

なんぢの敵はなんぢの集のなかに吼たけびおのが旗をたてて誌とせり

5 مانند هیزم‌شکنانی که با تبرهای خود درختان جنگل را قطع می‌کنند،

かれらは林のしげみにて斧をあぐる人の状にみゆ

6 تمام نقشهای تراشیده را با گرز و تبر خرد کردند

いま鉞と鎚とをもて聖所のなかなる彫刻めるものをことごとく毀ちおとせり

7 و خانهٔ مقدّس تو را به آتش کشیده با خاک یکسان نمودند.

かれらはなんぢの聖所に火をかけ名の居所をけがして地におとしたり

8 عبادتگاه‌های تو را در سراسر خاک اسرائیل به آتش کشیدند تا هیچ اثری از خداپرستی برجای نماند.

かれら心のうちにいふ われらことごとく之をこぼちあらさんと かくて國内なる神のもろもろの會堂をやきつくせり

9 هیچ نبی در میان ما نیست که بداند این وضع تا به کی ادامه می‌یابد تا ما را از آن خبر دهد.

われらの誌はみえず預言者も今はなし 斯ていくその時をかふべき われらのうちに知るものなし

10 ای خدا، تا به کی به دشمن اجازه می‌دهی به نام تو اهانت کند؟

神よ敵はいくその時をふるまでそしるや 仇はなんぢの名をとこしへに汚すならんか

11 چرا دست خود را عقب کشیده‌ای و به داد ما نمی‌رسی؟ دست راست خود را از گریبان خود بیرون آور و دشمنانمان را نابود کن.

いかなれば汝その手みぎの手をひきたまふや ねがはくは手をふところよりいだしてかれらを滅したまへ

12 ای خدا، تو از قدیم پادشاه ما بوده‌ای و بارها ما را نجات داده‌ای.

神はいにしへよりわが王なり すくひを世の中におこなひたまへり

13 تو دریا را به نیروی خود شکافتی، و سرهای هیولاهای دریا را شکستی.

なんぢその力をもて海をわかち水のなかなる龍の首をくだき

14 سرهای لِویاتان را فروکوفتی، و آن را خوراک جانوران صحرا ساختی.

鰐のかうべをうちくだき野にすめる民にあたへて食となしたまへり

15 چشمه‌ها جاری ساختی تا قوم تو آب بنوشند و رود همیشه پر آب را خشک کردی تا از آن عبور کنند.

なんぢは泉と水流とをひらき又もろもろの大河をからしたまへり

16 شب و روز را تو پدید آورده‌ای؛ خورشید و ماه را تو در آسمان قرار داده‌ای.

晝はなんぢのもの夜も又汝のものなり なんぢは光と日とをそなへ

17 تمام نظم جهان از توست. تابستان و زمستان را تو به‌وجود آورده‌ای.

あまねく地のもろもろの界をたて夏と冬とをつくりたまへり

18 ای خداوند، ببین چگونه دشمن به نام تو اهانت می‌کند.

エホバよ仇はなんぢをそしり愚なる民はなんぢの名をけがせり この事をおもひいでたまへ

19 قوم ستمدیدهٔ خود را برای همیشه ترک نکن؛ کبوتر ضعیف خود را به چنگ پرندهٔ شکاری مسپار!

願くはなんぢの鴿のたましひを野のあらき獣にわたしたまふなかれ 苦しむものに命をとこしへに忘れたまふなかれ

20 گوشه‌های تاریک سرزمین ما از ظلم پر شده است، عهدی را که با ما بسته‌ای به یاد آر.

契約をかへりみたまへ地のくらきところは強暴の宅にて充たればなり

21 نگذار قوم مظلوم تو بیش از این رسوا شوند. ایشان را نجات ده تا تو را ستایش کنند.

ねがはくは虐げらるるものを慚退かしめ給ふなかれ 惱るものと苦しむものとに聖名をほめたたへしめたまへ

22 ای خدا، برخیز و حق خود را از دشمن بگیر، زیرا این مردم نادان تمام روز به تو توهین می‌کنند.

神よおきてなんぢの訟をあげつらひ愚かなるものの終日なんぢを謗れるをみこころに記たまへ

23 فریاد اهانت‌آمیز آنها را که پیوسته بلند است، نشنیده مگیر.

なんぢの敵の聲をわすれたまふなかれ 汝にさからひて起りたつ者のかしがましき聲はたえずあがれり