مزامیر 17

1 دعای داوود. ای خداوند، فریاد عدالت خواهانهٔ مرا بشنو و به دعای من که از دل بی‌ریا برمی‌آید، توجه فرما!

A Prayer of David. Hear, O Jehovah, righteousness, attend my cry, Give ear [to] my prayer, without lips of deceit.

2 تو واقعیت را می‌دانی، پس بی‌گناهی مرا اعلام کن.

From before thee my judgment doth go out; Thine eyes do see uprightly.

3 تو از دل من باخبری. حتی در شب به سراغم آمدی و مرا آزمودی و خطایی در من نیافتی. هیچ بدی در سخنان من نبوده است،

Thou hast proved my heart, Thou hast inspected by night, Thou hast tried me, Thou findest nothing; My thoughts pass not over my mouth.

4 و من خود را از گناهکاران دور نگه داشته، از راههای آنها پیروی نکرده‌ام، بلکه از کلام تو اطاعت نموده‌ام

As to doings of man, Through a word of Thy lips I have observed The paths of a destroyer;

5 و پاهای من هرگز از راههای تو منحرف نشده‌اند.

To uphold my goings in Thy paths, My steps have not slidden.

6 ای خدا، من تو را می‌خوانم زیرا یقین دارم که مرا اجابت خواهی نمود پس دعای مرا بشنو.

I — I called Thee, for Thou dost answer me, O God, incline Thine ear to me, hear my speech.

7 ای که با دست پرقدرتت کسانی را که به تو پناه می‌آورند از دست دشمنان می‌رهانی، محبت بی‌دریغت را به من بنمایان.

Separate wonderfully Thy kindness, O Saviour of the confiding, By Thy right hand, from withstanders.

8 از من مانند مردمک چشمت مواظبت نما و مرا زیر سایهٔ بالهای خود پنهان کن.

Keep me as the apple, the daughter of the eye; In shadow of Thy wings thou dost hide me.

9 مرا از چنگ دشمنانی که محاصره‌ام می‌کنند و بر من هجوم می‌آورند، برهان.

From the face of the wicked who spoiled me. Mine enemies in soul go round against me.

10 این سنگدلان متکبر، مرا احاطه کرده‌اند و منتظر فرصتی هستند تا مرا از پای درآورند.

Their fat they have closed up, Their mouths have spoken with pride:

11

'Our steps now have compassed [him];' Their eyes they set to turn aside in the land.

12 آنها مانند شیری درنده در کمین من نشسته‌اند تا مرا بدرند.

His likeness as a lion desirous to tear, As a young lion dwelling in secret places.

13 ای خداوند، برخیز و در مقابل آنها بایست و آنها را به زانو درآور! با شمشیر خود، جانم را از دست گناهکاران نجات بده!

Arise, O Jehovah, go before his face, Cause him to bend. Deliver my soul from the wicked, Thy sword,

14 خداوندا، با قدرت دست خود مرا از چنین مردمانی که دل به این دنیا بسته‌اند، برهان. اما شکم کسانی را که عزیز تو هستند سیر کن. باشد که فرزندان ایشان مال فراوان داشته باشند، و برای اولادشان نیز ارث باقی بگذارند.

From men, Thy hand, O Jehovah, From men of the world, their portion [is] in life, And [with] Thy hidden things Thou fillest their belly, They are satisfied [with] sons; And have left their abundance to their sucklings.

15 اما من از دیدن روی تو است که سیر می‌شوم. هنگامی که بیدار شوم تو را خواهم دید، زیرا تو گناه مرا بخشیده‌ای.

I — in righteousness, I see Thy face; I am satisfied, in awaking, [with] Thy form!