مزامیر 131

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. مزمور داوود. ای خداوند، من از خودبینی و تکبر دست کشیده‌ام؛ از آنچه بزرگتر و بلندتر از عقل من است خود را دور نگه داشته‌ام.

Cantique des pèlerinages. — De David. Éternel, mon coeur ne s'enfle pas d'orgueil. Je n'ai pas le regard altier; Je ne recherche pas les grandeurs; Je n'aspire pas aux choses trop élevées pour moi.

2 جان مضطرب خود را آرام ساخته‌ام. اینک، دل من، همچون کودکی که در آغوش مادر آرمیده، آرام و بی‌تشویش است.

J'impose à mon âme le calme et le silence. Comme l'enfant gorgé de lait dort tranquille près de sa mère: Tel est l'enfant rassasié, telle est mon âme.

3 ای اسرائیل، بر خداوند امیدوار باش، از حال تا ابد!

Israël, mets ton espoir en l'Éternel, Dès maintenant et pour toujours!