مزامیر 147

1 خداوند را سپاس باد! چه نیکوست که خدای خود را با سرود بپرستیم؛ چه لذتبخش است که او را بستاییم!

Louez l'Éternel! Car il est bon de chanter à la gloire de notre Dieu! Oui, il est doux, il est beau de le louer!

2 خداوند اورشلیم را دوباره بنا می‌کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید.

C'est l'Éternel qui rebâtit Jérusalem, Qui rassemble les dispersés d'Israël;

3 او دلشکستگان را شفا می‌بخشد و زخمهای ایشان را می‌بندد.

Qui guérit ceux qui ont le coeur brisé, Et qui bande leurs plaies.

4 خداوند حساب ستارگان را دارد و نام هر یک از آنها را می‌داند.

Il compte le nombre des étoiles; Il les appelle toutes par leur nom.

5 خداوند ما بزرگ و تواناست و حکمت او بی‌انتهاست.

Notre Seigneur est grand, et grande est sa puissance; Son intelligence est infinie.

6 او فروتنان را سرافراز می‌کند، اما روی شریران را به خاک می‌مالد.

L'Éternel soutient les humbles. Et il abaisse les méchants jusqu'à terre.

7 خداوند را با سرودهای شکرگزاری بپرستید! او را با نغمهٔ بربط ستایش کنید!

Célébrez les louanges de l'Éternel; Psalmodiez sur la harpe en l'honneur de notre Dieu!

8 او ابرها را بر آسمان می‌گستراند و باران را بر زمین می‌باراند و سبزه را بر کوهها می‌رویاند،

C'est lui qui couvre les cieux de nuées. Qui prépare la pluie pour la terre, Qui fait germer l'herbe sur les montagnes,

9 به حیوانات غذا می‌دهد و روزی جوجه‌کلاغها را می‌رساند.

Qui donne leur nourriture aux troupeaux Et aux petits du corbeau, que la faim fait crier.

10 خداوند به نیروی اسب رغبت ندارد و قدرت انسان او را خشنود نمی‌سازد؛

Ce n'est pas la vigueur du cheval qui lui est agréable; Ce n'est pas l'agilité à la course qui lui plaît.

11 خشنودی او از کسانی است که او را گرامی می‌دارند و به محبت وی امید بسته‌اند.

L'Éternel a de l'affection pour ceux qui le craignent. Pour ceux qui mettent leur espoir dans sa bonté.

12 ای اورشلیم، خداوند را ستایش کن! ای صهیون، خدای خود را سپاس بگو!

Jérusalem, loue l'Éternel! Sion, célèbre ton Dieu!

13 زیرا او دروازه‌هایت را محکم به روی دشمن بسته و فرزندانت را که در درون هستند برکت داده است.

Car il a renforcé les verrous de, tes portes; Il a béni tes enfants au milieu de toi.

14 او مرزهایت را در صلح و آرامش نگه می‌دارد و تو را با بهترین نان گندم سیر می‌نماید.

Il donne la paix à ton territoire; Il te rassasie de la fleur du froment.

15 خداوند به زمین دستور می‌دهد و هر چه می‌فرماید به‌سرعت عملی می‌شود.

Il envoie ses ordres sur la terre. Et sa parole court avec rapidité.

16 او برف را مانند لحاف بر سطح زمین می‌گستراند و شبنم را همچون خاکستر همه جا پخش می‌کند.

Il fait tomber la neige comme de la laine. Et répand le givre comme de la cendre;

17 خداوند دانه‌های تگرگ را مانند سنگریزه فرو می‌ریزد و کیست که تاب تحمل سرمای آن را داشته باشد؟

Il jette les glaçons comme par morceaux: Qui peut résister à ses frimas?

18 سپس دستور می‌دهد و یخها آب می‌شوند؛ باد می‌فرستد و آبها جاری می‌شوند.

Dès qu'il en a donné l'ordre, la glace fond aussitôt; Dès que son souffle a passé, les eaux recommencent à couler.

19 او کلام خود را به یعقوب بیان کرده است، و فرایض و قوانینش را به اسرائیل.

Il a révélé sa parole à Jacob, Ses préceptes et ses commandements à Israël.

20 این کار را تنها در مورد اسرائیل انجام داده است و نه قوم دیگری؛ لذا قومهای دیگر با شریعت او آشنا نیستند. خداوند را سپاس باد!

Il n'a fait cela pour aucune des autres nations: Elles ne connaissent pas ses lois. Louez l'Éternel!