مزامیر 129

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند. اسرائیل بگوید:

Pogosto so me prizadeli od moje mladosti, naj sedaj reče Izrael,

2 «از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند، اما نتوانستند مرا از پای درآورند.

pogosto so me prizadeli od moje mladosti, vendar niso prevladali zoper mene.

3 ضربات شلّاق آنان پشت مرا به شکل زمینی شیار شده درآورد،

Orači so orali na mojem hrbtu; svoje brazde so naredili dolge.

4 اما خداوند مرا از اسارت آنان آزاد ساخت.»

Gospod je pravičen; razsekal je vrvi zlobnih.

5 سرنگون شوند تمام کسانی که از اسرائیل نفرت دارند!

Naj bodo zbegani in obrnjeni nazaj vsi, ki sovražijo Sion.

6 همچون علفی باشند که بر پشت بامها می‌روید، که پیش از آنکه آن را بچینند، می‌خشکد

Naj bodo kakor trava na hišnih strehah, ki ovene preden zraste,

7 و کسی آن را جمع نمی‌کند و به شکل بافه نمی‌بندد.

s čimer kosec ne napolni svoje roke niti kdor veže snope svojega naročja.

8 رهگذران آنان را برکت ندهند و نگویند: «برکت خداوند بر شما باد!» و یا «ما شما را به نام خداوند برکت می‌دهیم.»

[Naj] niti tisti, ki gredo mimo, ne rečejo: »Nad vami naj bo Gospodov blagoslov. Blagoslavljamo vas v Gospodovem imenu.«