مزامیر 129

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند. اسرائیل بگوید:

Cantique des degrés.

2 «از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند، اما نتوانستند مرا از پای درآورند.

Souvent ils m’ont attaqué depuis ma jeunesse, mais ils n’ont rien pu contre moi,

3 ضربات شلّاق آنان پشت مرا به شکل زمینی شیار شده درآورد،

Sur mon dos ont travaillé les pécheurs; ils ont prolongé leur iniquité.

4 اما خداوند مرا از اسارت آنان آزاد ساخت.»

Le Seigneur, qui est juste, a abattu la tête des pécheurs;

5 سرنگون شوند تمام کسانی که از اسرائیل نفرت دارند!

Qu’ils soient confondus, qu’ils retournent en arrière tous ceux qui haïssent Sion.

6 همچون علفی باشند که بر پشت بامها می‌روید، که پیش از آنکه آن را بچینند، می‌خشکد

Qu’ils deviennent comme l’herbe des toits, qui, avant qu’on l’arrache, est desséchée;

7 و کسی آن را جمع نمی‌کند و به شکل بافه نمی‌بندد.

Dont ne remplit pas sa main celui qui moissonne, ni son sein celui qui recueille les gerbes.

8 رهگذران آنان را برکت ندهند و نگویند: «برکت خداوند بر شما باد!» و یا «ما شما را به نام خداوند برکت می‌دهیم.»

Et ils n’ont pas dit, ceux qui passaient: La bénédiction du Seigneur soit sur vous, nous vous bénissons au nom du Seigneur.