مزامیر 121

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. چشمان خود را به کوهها دوخته‌ام و در انتظار کمک هستم.

Cantique des degrés. Je lève mes yeux vers les montagnes… D’où me viendra le secours?

2 کمک من از جانب خداوند می‌آید که آسمان و زمین را آفرید.

Le secours me vient de l’Éternel, Qui a fait les cieux et la terre.

3 خداوند نخواهد گذاشت پایم بلغزد و بیفتم. او که از من حمایت می‌کند، هرگز نمی‌خوابد.

Il ne permettra point que ton pied chancelle; Celui qui te garde ne sommeillera point.

4 او که از اسرائیل محافظت می‌کند، چشمانش به خواب نمی‌رود.

Voici, il ne sommeille ni ne dort, Celui qui garde Israël.

5 خداوند خودش از تو مراقبت می‌نماید! او در کنارت است تا از تو حمایت کند.

L’Éternel est celui qui te garde, L’Éternel est ton ombre à ta main droite.

6 آفتاب در روز به تو آسیب نخواهد رسانید و نه مهتاب در شب.

Pendant le jour le soleil ne te frappera point, Ni la lune pendant la nuit.

7 خداوند، تو را از هر بدی دور نگاه می‌دارد و جانت را حفظ می‌کند.

L’Éternel te gardera de tout mal, Il gardera ton âme;

8 خداوند، رفت و آمد تو را زیر نظر دارد و از تو مراقبت می‌نماید، از حال تا ابد.

L’Éternel gardera ton départ et ton arrivée, Dès maintenant et à jamais.