مزامیر 121

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. چشمان خود را به کوهها دوخته‌ام و در انتظار کمک هستم.

Kanto de suprenirado. Mi levas miajn okulojn al la montoj: De kie venas al mi helpo?

2 کمک من از جانب خداوند می‌آید که آسمان و زمین را آفرید.

Mia helpo venas de la Eternulo, Kiu kreis la ĉielon kaj la teron.

3 خداوند نخواهد گذاشت پایم بلغزد و بیفتم. او که از من حمایت می‌کند، هرگز نمی‌خوابد.

Li ne lasos vian piedon falpuŝiĝi; Via gardanto ne dormetas.

4 او که از اسرائیل محافظت می‌کند، چشمانش به خواب نمی‌رود.

Jen ne dormetas kaj ne dormas La gardanto de Izrael.

5 خداوند خودش از تو مراقبت می‌نماید! او در کنارت است تا از تو حمایت کند.

La Eternulo estas via gardanto; La Eternulo estas via ombro ĉe via dekstra mano.

6 آفتاب در روز به تو آسیب نخواهد رسانید و نه مهتاب در شب.

En la tago la suno vin ne frapos, Nek la luno en la nokto.

7 خداوند، تو را از هر بدی دور نگاه می‌دارد و جانت را حفظ می‌کند.

La Eternulo vin gardos de ĉia malbono, Li gardos vian animon.

8 خداوند، رفت و آمد تو را زیر نظر دارد و از تو مراقبت می‌نماید، از حال تا ابد.

La Eternulo gardos vian eliron kaj eniron, De nun kaj eterne.