< مزامیر 106 >

سپاس بر خداوند! خداوند را سپاس گویید، زیرا او نیکوست و محبتش ابدی. 1
Alleluia. Give thanks to the Lord; for he is good: for his mercy [endures] for ever.
کیست که بتواند تمام کارهای بزرگی را که خداوند انجام داده است بیان کند و شکر و سپاس او را آنچنان که باید و شاید، بجا آورد؟ 2
Who shall tell the mighty acts of the Lord? [who] shall cause all his praises to be heard?
خوشا به حال آنانی که با انصاف هستند و همیشه آنچه را راست است انجام می‌دهند. 3
Blessed are they that keep judgment, and do righteousness at all times.
ای خداوند، هنگامی که بر قوم خود رحمت می‌فرمایی و آنها را نجات می‌دهی مرا نیز به یاد آور و نجات بده تا سعادت برگزیدگان تو را ببینم و با قوم تو شادی کنم و در فخر آنها شریک باشم. 4
Remember us, O Lord, with the favour [thou hast] to thy people: visit us with thy salvation;
5
that we may behold the good of thine elect, that we may rejoice in the gladness of thy nation, that we may glory with thine inheritance.
ما نیز مانند اجداد خود گناه کرده‌ایم؛ شرور و بدکار بوده‌ایم. 6
We have sinned with our fathers, we have transgressed, we have done unrighteously.
اجدادمان معجزات تو را در مصر درک ننمودند. آنها محبتهای تو را فراموش کردند و در کنار دریای سرخ از اطاعت تو سر باز زدند. 7
Our fathers in Egypt understood not thy wonders, and remembered not the multitude of thy mercy; but provoked [him] as they went up by the Red Sea.
اما تو، به خاطر نام خود، آنها را نجات دادی و بدین وسیله قدرت خود را آشکار ساختی. 8
Yet he saved them for his name's sake, that he might cause his mighty power to be known.
دریای سرخ را امر فرمودی و خشک گردید و بنی‌اسرائیل را هدایت کردی تا از میان دریا که همچون بیابان، خشک شده بود گذر کنند. 9
And he rebuked the Red Sea, and it was dried up: so he led them through the deep as through the wilderness.
آنها را از دست دشمنانشان رهانیدی و آزاد ساختی. 10
And he saved them out of the hand of them that hated [them], and redeemed them out of the hand of the enemy.
همه دشمنان آنها در دریا غرق شدند و حتی یکی از آنها نیز زنده نماند. 11
The water covered those that oppressed them: there was not one of them left.
آنگاه قوم خداوند، به وعده‌های او ایمان آوردند و او را با سرود ستایش کردند. 12
Then they believed his words, and celebrated his praise.
ولی طولی نکشید که معجزاتش را فراموش کردند و بدون مشورت با او به راه خود ادامه دادند. 13
They made haste, they forgot his works; they waited not for his counsel.
آنها با خواسته‌های نفسانی خود، خدا را در صحرا امتحان کردند. 14
And they lusted exceedingly in the wilderness, and tempted God in the dry [land].
خدا هم آنچه را که خواستند به ایشان داد، ولی آنها را به بیماری سختی مبتلا ساخت. 15
And he gave them their request, and sent fullness into their souls.
بنی‌اسرائیل در صحرا به موسی و هارون، پیشوایان برگزیده خداوند، حسد بردند. 16
They provoked Moses also in the camp, and Aaron the holy one of the Lord.
آنگاه زمین دهان گشود و «داتان» و «ابیرام» را با خاندانشان فرو برد، 17
The earth opened and swallowed up Dathan, and closed upon the congregation of Abiron.
و آتش از آسمان بر طرفداران ایشان افروخته شد و آن مردم شرور را سوزانید. 18
And a fire was kindled in their congregation, and a flame burnt up the sinners.
بنی‌اسرائیل در دامنه کوه سینا بُتی گوساله شکل از طلا ساختند و آن را پرستش کردند. 19
And they made a calf in Choreb, and worshipped the graven image,
آنها به جای عبادت خدای پرجلال، مجسمه گاو را پرستش نمودند. 20
and they changed their glory into the similitude of a calf that feeds on grass.
آنها خدای نجات دهنده خود را خوار شمردند و کارهای شگفت‌انگیز او را در مصر سرزمین حام و دریای سرخ فراموش کردند. 21
They forgot God that saved them, who had wrought great deeds in Egypt;
22
wondrous [works] in the land of Cham, and terrible things at the Red Sea.
آنگاه خداوند خواست ایشان را هلاک کند، ولی خادم برگزیده او موسی به شفاعت برخاست و التماس نمود که از نابود کردن آنها بگذرد. 23
So he said that he would have destroyed them, had not Moses his chosen stood before him in the breach, to turn [him] away from the fierceness of his anger, so that he should not destroy them.
بنی‌اسرائیل نمی‌خواستند وارد سرزمین موعود شوند، چون به وعده خدا که گفته بود آن زمین را به ایشان می‌دهد، ایمان نداشتند. 24
Moreover they set at nought the desirable land, and believed not his word.
آنها در خیمه‌های خود پیوسته غرغر می‌کردند و به دستورهای خداوند گوش نمی‌دادند. 25
And they murmured in their tents: they hearkened not to the voice of the Lord.
از این رو، خداوند خواست ایشان را در صحرا نابود کند، 26
So he lifted up his hand against them, to cast them down in the wilderness;
و فرزندانشان را در سرزمینهای بیگانه پراکنده و آواره سازد. 27
and to cast down their seed among the nations, and to scatter them in the countries.
بنی‌اسرائیل در «فغور» به پرستش بت بعل پرداختند و از گوشت قربانیهایی که به بتهای بی‌جان تقدیم می‌شد، خوردند. 28
They were joined also to Beelphegor, and ate the sacrifices of the dead. And they provoked him with their devices;
با این رفتار خود، خشم خداوند را برانگیختند که به سبب آن بیماری وبا دامنگیر آنها شد. 29
and destruction, was multiplied among them.
آنگاه «فینحاس» برخاسته، افراد مقصر را مجازات نمود و وبا قطع گردید. 30
Then Phinees stood up, and made atonement: and the plague ceased.
این کار نیک فینحاس در نزد خدا هرگز فراموش نخواهد شد و تمام نسلها او را به نیکی یاد خواهند کرد. 31
And it was counted to him for righteousness, to all generations for ever.
بنی‌اسرائیل در کنار چشمهٔ «مریبه»، خداوند را خشمگین ساختند، چنانکه حتی موسی به خاطر آنها از ورود به سرزمین کنعان محروم شد. 32
They provoked him also at the water of Strife, and Moses was hurt for their sakes;
زیرا چنان موسی را به ستوه آوردند که او غضبناک شده، سخن ناشایست به زبان راند. 33
for they provoked his spirit, and he spoke [unadvisedly] with his lips.
آنها، قومهایی را که خداوند گفته بود از بین ببرند، نکشتند، 34
They destroyed not the nations which the Lord told them [to destroy];
بلکه با آنها وصلت نمودند و از کارهای بد ایشان پیروی کردند. 35
but were mingled with the heathen, and learned their works.
بتهای آنها را پرستش نمودند و با این کار، خود را محکوم به مرگ کردند. 36
And they served their graven images; and it became an offence to them.
اسرائیلی‌ها، پسران و دختران خود را برای بتها قربانی کردند. 37
And they sacrificed their sons and their daughters to devils,
خون فرزندان بی‌گناه خود را برای بتهای کنعان ریختند و زمین موعود را با خون آنها ناپاک ساختند. 38
and shed innocent blood, the blood of their sons and daughters, whom they sacrificed to the idols of Chanaan; and the land was defiled with blood.
با این کارها، خود را آلوده کردند و به خدا خیانت ورزیدند. 39
and was polluted with their works; and they went a whoring with their own devices.
بنابراین، خشم خداوند بر بنی‌اسرائیل افروخته شد و او از آنها بیزار گردید. 40
So the Lord was very angry with his people, and he abhorred his inheritance.
آنها را به دست قومهایی که از ایشان نفرت داشتند، سپرد تا بر آنها حکمرانی کنند. 41
And he delivered them into the hands of [their] enemies; and they that hated them ruled over them.
دشمنانشان بر آنها ظلم کردند و ایشان را خوار و ذلیل ساختند. 42
Ands their enemies oppressed them, and they were brought down under their hands.
خداوند بارها بنی‌اسرائیل را از دست دشمنانشان نجات بخشید، ولی آنها هر بار بر ضد او شوریدند و در گناهان خود بیشتر غرق شدند. 43
Many a time he delivered them; but they provoked him by their counsel, and they were brought low by their iniquities.
با وجود این، هنگامی که فریاد برآوردند، خداوند به داد ایشان رسید و به درماندگی آنها توجه نمود. 44
Ye the Lord looked upon their affliction, when he heard their petition.
او وعده‌ای را که به ایشان داده بود، به یاد آورد و به سبب محبت فراوانش، آنها را مجازات نکرد. 45
And he remembered his covenant, and repented according to the multitude of his mercy.
او دل اسیرکنندگان آنها را به رقت آورد تا به آنها رحم کنند. 46
And he caused them to be pitied in the sight of all who carried them captive.
ای یهوه، خدای ما، ما را نجات ده. ما را از میان قومها جمع کن، تا نام مقدّس تو را سپاس گوییم و در ستایش تو فخر کنیم. 47
Save us, O Lord our God, and gather us from among the heathen, that we may give thanks to thy holy name, that we may glory in thy praise.
متبارک باد یهوه، خدای اسرائیل، از ازل تا ابد. و همه مردم بگویند «آمین!» سپاس بر خداوند! 48
Blessed be the Lord God of Israel from everlasting and to everlasting; and all the people shall say, Amen, Amen.

< مزامیر 106 >