مزامیر 102
| دعای شخص مصیبت دیده، که نالۀ خود را به حضور خداوند می‌ریزد. ای خداوند، دعای مرا بشنو و به فریادم گوش فرا ده! | 1 |
Oraison du pauvre. Seigneur, exaucez ma prière, et que mon cri vienne jusqu’à vous.
| وقتی که در زحمت هستم، روی خود را از من برنگردان! به من توجه فرما، و هرگاه دعا کنم بی‌درنگ مرا اجابت فرما! | 2 |
Ne détournez pas votre face de moi; en quelque jour que je sois dans la tribulation, inclinez vers moi votre oreille.
| عمرم چون دود به سرعت ناپدید می‌شود و استخوانهایم همچون چوب خشک می‌سوزد. | 3 |
Parce que mes jours, comme la fumée, se sont évanouis, et mes os, comme une broutille, se sont desséchés.
| دل من مانند گیاهی است که کوبیده و خشک شده باشد. غذا خوردن را از یاد برده‌ام. | 4 |
J’ai été frappé comme une herbe, et mon cœur s’est flétri, parce que j’ai oublié de manger mon pain.
| با صدای بلند می‌نالم؛ جز پوست و استخوان چیزی در بدنم نمانده است. | 5 |
À la voix de mon gémissement, mes os se sont collés à ma peau.
| همچون پرنده‌ای وحشی، آوارهٔ صحرا شده‌ام و چون جغد خرابه‌نشین، بی‌خانمان گشته‌ام. | 6 |
Je suis devenu semblable au pélican du désert; je suis devenu comme le hibou dans sa demeure.
| مانند گنجشکی بر پشت بام، تنها مانده‌ام؛ خواب به چشمانم نمی‌رود. | 7 |
J’ai veillé, et je suis devenu comme un passereau solitaire sur un toit.
| هر روز دشمنانم مرا تحقیر می‌کنند و مخالفانم مرا لعنت می‌نمایند. | 8 |
Durant tout le jour mes ennemis m’outrageaient, et ceux qui me louaient auparavant faisaient des imprécations contre moi.
| به سبب خشم و غضب تو ای خداوند، غذای من خاکستر است و نوشیدنی‌ام با اشکهایم آمیخته است. زیرا تو مرا برداشتی و به کنار انداختی. | 9 |
Parce que je mangeais de la cendre comme du pain, et que je mêlais mon breuvage avec mes pleurs,
| 10 |
À l’aspect de votre colère et de votre indignation, parce qu’en m’élevant vous m’avez brisé.
| عمرم چون سایه‌های عصر، زودگذر است؛ همچون علف خشک پژمرده شده‌ام. | 11 |
Mes jours, comme l’ombre, ont décliné: moi, j’ai séché comme l’herbe.
| اما تو ای خداوند، تا ابد پادشاه هستی؛ ذکر تو در تمام نسلها باقی خواهد ماند. | 12 |
Mais vous, Seigneur, vous subsistez éternellement; et votre souvenir se transmet à toutes les générations.
| تو برخاسته، بر اورشلیم ترحم خواهی فرمود؛ اکنون زمان آن رسیده است که بر اورشلیم رحمت فرمایی. | 13 |
Vous, vous levant, vous aurez pitié de Sion; parce que le temps est venu, le temps d’avoir pitié d’elle.
| بندگان تو سنگها و خاک اورشلیم را دوست دارند! | 14 |
Parce que ses pierres ont été agréables à vos serviteurs, et qu’à la vue de sa terre, ils seront attendris.
| قومها از نام خداوند خواهند ترسید و همه پادشاهان جهان از قدرت و عظمت او هراسان خواهند شد. | 15 |
Et les nations révéreront votre nom, Seigneur, et tous les rois de la terre votre gloire.
| او شهر اورشلیم را دوباره بنا خواهد کرد و با جلال و شکوه فراوان ظاهر خواهد شد. | 16 |
Parce que le Seigneur a bâti Sion, et il sera vu dans sa gloire.
| به دعای قوم درمانده خود توجه نموده، ایشان را اجابت خواهد نمود. | 17 |
Il a jeté un regard sur la prière des humbles, et il n’a point méprisé leur demande.
| آنچه که خداوند انجام می‌دهد برای نسل آینده نوشته خواهد شد تا ایشان نیز او را ستایش کنند: | 18 |
Que ces choses soient écrites pour une autre génération, et le peuple qui naîtra louera le Seigneur,
| «خداوند از مکان مقدّس خود در آسمان، به زمین نظر انداخت تا ناله اسیران را بشنود و آنها را که به مرگ محکوم شده بودند، آزاد سازد.» | 19 |
Parce que le Seigneur a jeté un regard de son lieu saint: le Seigneur a regardé du ciel sur la terre,
| 20 |
Afin d’entendre les gémissements des détenus dans les fers, et de délivrer les fils de ceux qu’on a mis à mort,
| بنابراین وقتی قومها در اورشلیم گرد هم بیایند تا خدا را در خانهٔ او پرستش کنند، نام خداوند در اورشلیم ستوده و سراییده خواهد شد. | 21 |
Afin qu’ils annoncent dans Sion le nom du Seigneur, et sa louange dans Jérusalem,
| 22 |
Lorsque des peuples et des rois s’assembleront pour servir le Seigneur.
| خداوند در جوانی‌ام توان مرا از من گرفته و عمرم را کوتاه ساخته است. | 23 |
Il lui a dit dans le temps de sa force: Faites-moi connaître le petit nombre de mes jours.
| ای خدای من، نگذار در جوانی بمیرم! تو تا ابد زنده هستی! | 24 |
Ne me rappelez pas au milieu de mes jours: à toutes les générations s’étendent vos années.
| تو از قدیم بنیاد زمین را نهادی و آسمانها را به دست خود ساختی. | 25 |
Au commencement, vous, Seigneur, vous avez fondé la terre, et les cieux sont les ouvrages de vos mains.
| آنها فانی می‌شوند، اما تو باقی هستی. همهٔ آنها همچون جامۀ کهنه، پوسیده خواهند شد. تو آنها را مانند لباس عوض خواهی کرد و به دور خواهی افکند. | 26 |
Pour eux, ils périront, mais vous, vous subsistez toujours; et tous, comme un vêtement, ils vieilliront. Et vous les changerez comme un habit dont on se couvre, et ils seront changés;
| اما تو جاودانی هستی و برای تو هرگز پایانی وجود ندارد. | 27 |
Mais vous, vous êtes toujours le même, et vos années ne passeront pas.
| فرزندان بندگانت، همیشه در امان خواهند بود و نسل آنها از حمایت تو برخوردار خواهند شد. | 28 |
Les fils de vos serviteurs auront une habitation, et leur postérité sera dirigée à jamais.
