مزامیر 101

1 مزمور داوود. ای خداوند، محبت و عدالت تو را می‌ستایم و با سرود تو را می‌پرستم.

A Psalm of David. Kindness and judgment I sing, To Thee, O Jehovah, I sing praise.

2 مراقب خواهم بود تا راه درست و بی‌عیب را در پیش بگیرم. نزد من کِی خواهی آمد؟ در خانه خود، با دلی راست زندگی خواهم کرد.

I act wisely in a perfect way, When dost Thou come in unto me? I walk habitually in the integrity of my heart, In the midst of my house.

3 هر چیز بد و ناپسند را از پیش چشم خود دور خواهم نمود. کردار افراد نادرست را دوست نخواهم داشت و در کارهایشان سهیم نخواهم شد.

I set not before mine eyes a worthless thing, The work of those turning aside I have hated, It adhereth not to me.

4 نادرستی را از خود دور خواهم ساخت و با گناهکاران معاشرت نخواهم کرد.

A perverse heart turneth aside from me, Wickedness I know not.

5 کسی را که از دیگران بدگویی کند ساکت خواهم کرد؛ شخص مغرور و خودخواه را متحمل نخواهم شد.

Whoso slandereth in secret his neighbour, Him I cut off, The high of eyes and proud of heart, him I endure not.

6 من در پی اشخاص امین و خداشناس هستم تا آنها را به کاخ خود بیاورم. کسی که درستکار باشد، او را به کار خواهم گماشت.

Mine eyes are on the faithful of the land, To dwell with me, Whoso is walking in a perfect way, he serveth me.

7 حیله‌گر به کاخ من راه نخواهد یافت و دروغگو نزد من نخواهد ماند.

He dwelleth not in my house who is working deceit, Whoso is speaking lies Is not established before mine eyes.

8 هر روز عده‌ای از شریران را نابود خواهم کرد تا شهر خدا را از وجود همهٔ آنها پاک سازم.

At morning I cut off all the wicked of the land, To cut off from the city of Jehovah All the workers of iniquity!