ایوب 34

1 ای مردان حکیم و دانا به من گوش دهید.

Furthermore Elihu responded, and said: —

2

Hear, ye wise men, my words, and, ye who know, give ear unto me;

3 همچنانکه زبان طعم غذای خوب را می‌فهمد همان‌گونه نیز گوش سخنان درست را تشخیص می‌دهد؛

For, the ear, trieth words, as, the palate, tasteth in eating.

4 پس بیایید آنچه را که خوب و درست است تشخیص داده، آن را اختیار کنیم.

What is right, let us choose for ourselves, Let us know, among ourselves, what is good;

5 ایوب گفته است: «من گناهی ندارم، ولی خدا مرا گناهکار می‌داند.

For Job hath said—I am righteous, But, GOD, hath turned away my right;

6 هر چند که تقصیری ندارم او مرا دروغگو می‌داند. با اینکه هیچ خطایی نکرده‌ام، اما سخت تنبیه شده‌ام.»

Concerning mine own right, shall I tell a falsehood? Incurable is my disease—not for any transgression.

7 ببینید ایوب چه حرفهای توهین‌آمیزی می‌زند! حتماً با بدکاران همنشین بوده است!

What man is like Job? He drinketh in scoffing like water;

8

And is on the way to keep company, with the workers of iniquity, and to walk with lawless men.

9 زیرا می‌گوید: «برای انسان چه فایده‌ای دارد که در صدد خشنود ساختن خدا برآید؟»

For he hath said, It profiteth not a man, when, his good pleasure, is with God.

10 ای کسانی که فهم و شعور دارید، به من گوش دهید. چطور ممکن است خدای قادر مطلق، بدی و ظلم بکند؟

Wherefore, ye men of mind, hearken unto me, —Far be it, that, GOD, should be lawless, or, the Almighty, be perverse!

11 او هر کس را موافق عملش جزا می‌دهد.

For, what any son of earth doeth, he repayeth him, and, according to every man’s course, he causeth him to find.

12 براستی که خدای قادر مطلق، بدی و بی‌انصافی نمی‌کند.

Nay, verily, GOD, will not condemn unjustly, —nor, the Almighty, pervert justice.

13 اقتدار و اختیار تمام جهان در دست اوست.

Who set him in charge of the earth? Or who appointed [him] the whole world?

14 اگر خدا اراده کند که روح و نفس خود را از انسان بگیرد،

If he should set against him his heart, His spirit and his inspiration, unto himself he should withdraw.

15 اثری از زندگی در او باقی نمی‌ماند و او به خاک باز می‌گردد.

All flesh together, would cease to breathe, and, the earth-born, unto dust, would return.

16 حال، اگر فهم داری، گوش کن.

If then [thou hast] understanding, hear this, Give thou ear to the teaching of my words: —

17 اگر خدا از عدالت و انصاف متنفر بود آیا می‌توانست جهان را اداره کند؟ آیا می‌خواهی آن داور بزرگ را محکوم کنی؟

Shall, the very hater of right, control? Or, the just—the mighty one, wilt thou condemn?

18 او کسی است که پادشاهان و نجبا را به بدکاری و بی‌انصافی متهم می‌کند،

Doth one say to a king, Abandoned one! Or, Lawless one! unto nobles?

19 هرگز از قدرتمندان طرفداری نمی‌نماید و ثروتمند را بر فقیر ترجیح نمی‌دهد، زیرا همهٔ انسانها آفریدهٔ دست او هستند.

For he hath shewn no respect of persons unto princes, neither hath he recognised the rich rather than the poor? For, the work of his hands, are they all.

20 خدا می‌تواند نیمه‌شب در یک لحظه جان انسان را بگیرد و با یک اشاره قدرتمندترین انسانها را از پای درآورد.

In a moment, they die, even in the middle of the night, —A people are convulsed when they pass away, A mighty one is removed, without hand;

21 خدا تمام کارهای انسان را به دقت زیر نظر دارد و همه را می‌بیند.

For, his eyes, are on the ways of a man, and, all his footsteps, he beholdeth, —

22 هیچ ظلمتی نمی‌تواند آدمهای بدکار را از نظر او پنهان سازد.

No darkness, and no death-shade, where the workers of iniquity may hide.

23 پس خدا احتیاجی ندارد که برای داوری کردن انسان صبر کند.

For, unto no man, doth he appoint a repetition, —in going unto GOD in judgment;

24 بی‌آنکه نیازی به تحقیق و بررسی باشد خدا قدرتمندان را خرد و متلاشی می‌کند و دیگران را به جای آنها می‌نشاند،

He shattereth mighty ones unsearchably, and setteth up others in their stead:

25 زیرا او از کارهای ایشان آگاه است و در یک شب ایشان را سرنگون می‌سازد.

Therefore, he observeth their works, —and overturneth [them] in a night, and they are crushed;

26 او آنها را در حضور همگان به سزای اعمالشان می‌رساند،

In the place of lawless men, hath he chastised them, in presence of beholders.

27 چون از پیروی او انحراف ورزیده به احکام او توجهی نکرده‌اند،

Forasmuch, as they turned from following him, and, none of his ways, did they teach;

28 و آنچنان بر فقرا ظلم نموده‌اند که فریادشان به گوش خدا رسیده است. بله، خدا نالهٔ مظلومان را می‌شنود.

Causing to reach him the outcry of the poor, Yea, the outcry of the oppressed, he heareth.

29 وقتی او آرام است، کیست که بتواند او را مضطرب کند؟ و چون روی خود را بپوشاند، کیست که بتواند او را ببیند؟ هیچ قومی و هیچ انسانی نمی‌تواند.

When, he, giveth quiet, who then shall condemn? And, when he hideth [his] face, who then shall sing of him? whether unto a nation or unto mankind altogether,

30 او نمی‌گذارد بدکاران بر مردم حکومت رانند و آنها را اسیر کنند.

That impious men may not reign, nor be ensnarers of the people.

31 ای ایوب، آیا گناهانت را پیش خدا اعتراف نموده‌ای؟ آیا به او قول داده‌ای که دیگر گناه نکنی؟

For, unto GOD, hath one [ever] said—I have borne punishment, I will not be perverse;

32 آیا از خدا خواسته‌ای که خطاهایت را به تو نشان دهد؟ آیا حاضری از آنها دست بکشی؟

What I see not, do, thou, shew me, If, perverseness, I have wrought, I will do it no more?

33 آیا عدالت خدا باید مطابق خواسته های تو باشد؟ حال آنکه تو او را طرد کرده‌ای؟ تصمیم با توست، نه با من. بگو چه فکر می‌کنی.

According to thy mind, must he requite it, that thou hast refused? For, thou, must choose, and not, I, What then thou knowest, speak!

34 هر انسان فهمیده و با شعوری این حرف مرا تصدیق خواهد کرد که تو مثل آدم نادان حرف می‌زنی.

The men of mind, will say to me, yea any wise man hearkening unto me: —

35

Job, without knowledge, doth speak, and, his words, are not with discretion.

36 ای ایوب، کاش به نهایت آزموده شوی، چون مثل شریران پاسخ می‌د‌هی

Would that Job might be tested to the uttermost, for replying with the men of iniquity:

37 و نافرمانی را بر گناهان دیگر خود افزوده‌ای و با بی‌حرمتی و با خشم بر ضد خدا سخن می‌گویی.

For he addeth—unto his sin—rebellion, In our midst, he clappeth his hands, and multiplieth his sayings against GOD.