ایوب 31

1 با چشمان خود عهد بستم که هرگز با نظر شهوت به دختری نگاه نکنم.

Pepigi fœdus cum oculis meis ut ne cogitarem quidem de virgine.

2 خدای قادر مطلق که در بالاست برای ما چه تدارک دیده است؟

Quam enim partem haberet in me Deus desuper, et hereditatem Omnipotens de excelsis?

3 آیا مصیبت و بلا سرنوشت شریران و بدکاران نیست؟

Numquid non perditio est iniquo, et alienatio operantibus iniustitiam?

4 آیا او هر کاری را که می‌کنم و هر قدمی را که برمی‌دارم نمی‌بیند.

Nonne ipse considerat vias meas, et cunctos gressus meos dinumerat?

5 من هرگز دروغ نگفته و کسی را فریب نداده‌ام.

Si ambulavi in vanitate, et festinavit in dolo pes meus:

6 بگذار خدا خودش مرا با ترازوی عدل بسنجد و ببیند که بی‌گناهم.

Appendat me in statera iusta, et sciat Deus simplicitatem meam.

7 اگر پایم را از راه خدا بیرون گذاشته‌ام، یا اگر دلم در طمع چیزهایی بوده که چشمانم دیده است، یا اگر دستهایم به گناه آلوده شده است،

Si declinavit gressus meus de via, et si secutum est oculos meos cor meum, et si manibus meis adhæsit macula:

8 باشد که غله‌ای که کاشته‌ام از ریشه کنده شود و یا شخص دیگری آن را درو کند.

Seram, et alium comedat: et progenies mea eradicetur.

9 اگر شیفتهٔ زن مرد دیگری شده، در کمین او نشسته‌ام،

Si deceptum est cor meum super muliere, et si ad ostium amici mei insidiatus sum:

10 باشد که همسرم را مرد دیگری تصاحب کند؛

Scortum alterius sit uxor mea, et super illam incurventur alii.

11 زیرا این کار زشت سزاوار مجازات است،

Hoc enim nefas est, et iniquitas maxima.

12 و مانند آتشی جهنمی می‌تواند تمام هستی مرا بسوزاند و از بین ببرد.

Ignis est usque ad perditionem devorans, et omnia eradicans genimina.

13 اگر نسبت به غلام یا کنیز خود بی‌انصافی می‌کردم، وقتی که از من شکایت داشتند،

Si contempsi subire iudicium cum servo meo, et ancilla mea, cum disceptarent adversum me:

14 چگونه می‌توانستم با خدا روبرو شوم؟ و هنگامی که در این باره از من سؤال می‌کرد، چه جوابی می‌دادم؟

Quid enim faciam cum surrexerit ad iudicandum Deus? et cum quæsierit, quid respondebo illi?

15 چون هم من و هم خدمتگزارانم، به دست یک خدا سرشته شده‌ایم.

Numquid non in utero fecit me qui et illum operatus est: et formavit me in vulva unus?

16 هرگز از کمک کردن به فقرا کوتاهی نکرده‌ام. هرگز نگذاشته‌ام بیوه‌زنی در ناامیدی بماند،

Si negavi, quod volebant, pauperibus, et oculos viduæ expectare feci:

17 یا یتیمی گرسنگی بکشد، بلکه خوراک خود را با آنها قسمت کرده‌ام

Si comedi buccellam meam solus, et non comedit pupillus ex ea:

18 و تمام عمر خود را صرف نگهداری از آنها نموده‌ام.

(Quia ab infantia mea crevit mecum miseratio: et de utero matris meæ egressa est mecum.)

19 اگر کسی را می‌دیدم که لباس ندارد و از سرما می‌لرزد،

Si despexi pereuntem, eo quod non habuerit indumentum, et absque operimento pauperem:

20 لباسی از پشم گوسفندانم به او می‌دادم تا از سرما در امان بماند و او با تمام وجود برای من دعای خیر می‌کرد.

Si non benedixerunt mihi latera eius, et de velleribus ovium mearum calefactus est:

21 اگر من با استفاده از نفوذی که در دادگاه داشته‌ام حق یتیمی را پایمال نموده باشم

Si levavi super pupillum manum meam, etiam cum viderem me in porta superiorem:

22 بازویم از کتفم بیفتد و دستم بشکند.

Humerus meus a iunctura sua cadat, et brachium meum cum suis ossibus confringatur.

23 هرگز جرأت نمی‌کردم چنین کاری را انجام دهم، زیرا از مجازات و عظمت خدا می‌ترسیدم.

Semper enim quasi tumentes super me fluctus timui Deum, et pondus eius ferre non potui.

24 هرگز به طلا و نقره تکیه نکرده‌ام

Si putavi aurum robur meum, et obrizo dixi: Fiducia mea.

25 و شادی من متکی به مال و ثروت نبوده است.

Si lætatus sum super multis divitiis meis, et quia plurima reperit manus mea.

26 هرگز فریفتهٔ خورشید تابان و ماه درخشان نشده‌ام و آنها را از دور نبوسیده و پرستش نکرده‌ام؛

Si vidi solem cum fulgeret, et lunam incedentem clare:

27

Et lætatum est in abscondito cor meum, et osculatus sum manum meam ore meo.

28 چون اگر مرتکب چنین کارهایی شده بودم مفهومش این بود که خدای متعال را انکار کرده‌ام، و چنین گناهی بی‌سزا نمی‌ماند.

Quæ est iniquitas maxima, et negatio contra Deum altissimum.

29 هرگز از مصیبت دشمن شادی نکرده‌ام،

Si gavisus sum ad ruinam eius, qui me oderat, et exultavi quod invenisset eum malum.

30 هرگز آنها را نفرین نکرده‌ام و زبانم را از این گناه باز داشته‌ام.

Non enim dedi ad peccandum guttur meum, ut expeterem maledicens animam eius.

31 هرگز نگذاشته‌ام خدمتگزارانم گرسنه بمانند.

Si non dixerunt viri tabernaculi mei: Quis det de carnibus eius ut saturemur:

32 هرگز نگذاشته‌ام غریبه‌ای شب را در کوچه بخوابد، بلکه در خانهٔ خود را به روی او باز گذاشته‌ام.

Foris non mansit peregrinus, ostium meum viatori patuit.

33 هرگز مانند دیگران به خاطر ترس از سرزنش مردم، سعی نکرده‌ام گناهانم را پنهان سازم و خاموش در داخل خانهٔ خود بنشینم.

Si abscondi quasi homo peccatum meum, et celavi in sinu meo iniquitatem meam.

34

Si expavi ad multitudinem nimiam, et despectio propinquorum terruit me: et non magis tacui, nec egressus sum ostium.

35 ای کاش کسی پیدا می‌شد که به حرفهایم گوش بدهد! من دفاعیهٔ خود را تقدیم می‌کنم. بگذار قادر مطلق جواب مرا بدهد و اتهاماتی را که به من نسبت داده شده به من نشان دهد،

Quis mihi tribuat auditorem, ut desiderium meum audiat Omnipotens: et librum scribat ipse qui iudicat.

36 و من آنها را مانند تاجی بر سر می‌گذارم!

Ut in humero meo portem illum, et circumdem illum quasi coronam mihi?

37 تمام کارهایی را که کرده‌ام برای او تعریف می‌کنم و سربلند در حضور او می‌ایستم.

Per singulos gradus meos pronunciabo illum, et quasi principi offeram eum.

38 اگر زمینی که در آن کشت می‌کنم مرا متهم سازد به اینکه صاحبش را کشته‌ام و آن را تصاحب کرده‌ام تا از محصولش استفاده برم،

Si adversum me terra mea clamat, et cum ipsa sulci eius deflent:

39

Si fructus eius comedi absque pecunia, et animam agricolarum eius afflixi:

40 باشد که در آن زمین به جای گندم، خار و به عوض جو، علفهای هرز بروید. پایان سخنان ایوب.

Pro frumento oriatur mihi tribulus, et pro hordeo spina. (Finita sunt verba Iob.)