ایوب 27

1 ایوب بحث خود را ادامه داده گفت:

约伯接着说：

2 به خدای زندهٔ قادر مطلق که حق مرا پایمال کرده و زندگیم را تلخ نموده است قسم می‌خورم

神夺去我的理，全能者使我心中愁苦。 我指着永生的 神起誓：

3 که تا زمانی که زنده‌ام و خدا به من نفس می‌دهد

我的生命尚在我里面； 神所赐呼吸之气仍在我的鼻孔内。

4 حرف نادرست از دهانم خارج نشود و با زبانم دروغی نگویم.

我的嘴决不说非义之言； 我的舌也不说诡诈之语。

5 من به هیچ وجه حرفهای شما را تصدیق نمی‌کنم؛ و تا روزی که بمیرم به بی‌گناهی خود سوگند یاد می‌کنم.

我断不以你们为是； 我至死必不以自己为不正！

6 بارها گفته‌ام و باز هم می‌گویم که من گناهکار نیستم. تا آخر عمرم وجدانم پاک و راحت است.

我持定我的义，必不放松； 在世的日子，我心必不责备我。

7 دشمنان من که با من مخالفت می‌کنند مانند بدکاران و خطاکاران مجازات خواهند شد.

愿我的仇敌如恶人一样； 愿那起来攻击我的，如不义之人一般。

8 آدم شرور وقتی که خدا او را نابود می‌کند و جانش را می‌گیرد، چه امیدی دارد؟

不敬虔的人虽然得利， 神夺取其命的时候还有什么指望呢？

9 هنگامی که بلایی به سرش بیاید خدا به فریادش نخواهد رسید،

患难临到他， 神岂能听他的呼求？

10 زیرا او از خدای قادرمطلق لذت نمی‌برد و جز به هنگام سختی به او روی نمی‌آورد.

他岂以全能者为乐， 随时求告 神呢？

11 من دربارهٔ اعمال خدای قادر مطلق و قدرت او، بدون کم و کاست به شما تعلیم خواهم داد.

神的作为，我要指教你们； 全能者所行的，我也不隐瞒。

12 اما در واقع احتیاجی به تعلیمات من ندارید، زیرا خود شما هم به اندازهٔ من دربارهٔ خدا می‌دانید؛ پس چرا همهٔ این حرفهای پوچ و بی‌اساس را به من می‌زنید؟

你们自己也都见过， 为何全然变为虚妄呢？

13 این است سرنوشتی که خدای قادر مطلق برای گناهکاران تعیین کرده است:

神为恶人所定的分， 强暴人从全能者所得的报乃是这样：

14 هر چند شخص گناهکار فرزندان زیادی داشته باشد، آنها یا در جنگ می‌میرند و یا از گرسنگی تلف می‌شوند.

倘或他的儿女增多，还是被刀所杀； 他的子孙必不得饱食。

15 آنان هم که از جنگ و گرسنگی جان به در ببرند، بر اثر بیماری و بلا به گور خواهند رفت و حتی زنانشان هم برای ایشان عزاداری نخواهند کرد.

他所遗留的人必死而埋葬； 他的寡妇也不哀哭。

16 هر چند گناهکاران مثل ریگ پول جمع کنند و صندوق خانه‌هایشان را پر از لباس کنند

他虽积蓄银子如尘沙， 预备衣服如泥土；

17 ولی عاقبت درستکاران آن لباسها را خواهند پوشید و پول آنها را بین خود تقسیم خواهند کرد.

他只管预备，义人却要穿上； 他的银子，无辜的人要分取。

18 خانه‌ای که شخص شرور بسازد مانند تار عنکبوت و سایبان دشتبان، بی‌دوام خواهد بود.

他建造房屋如虫做窝， 又如守望者所搭的棚。

19 او ثروتمند به رختخواب می‌رود، اما هنگامی که بیدار می‌شود می‌بیند تمامی مال و ثروتش از دست رفته است.

他虽富足躺卧，却不得收殓， 转眼之间就不在了。

20 ترس مانند سیل او را فرا می‌گیرد و طوفان در شب او را می‌بلعد.

惊恐如波涛将他追上； 暴风在夜间将他刮去。

21 باد شرقی او را برده، از خانه‌اش دور می‌سازد،

东风把他飘去， 又刮他离开本处。

22 و با بی‌رحمی بر او که در حال فرار است می‌وزد.

神要向他射箭，并不留情； 他恨不得逃脱 神的手。

23 مردم از بلایی که بر سر او آمده است شاد می‌شوند و از هر سو او را استهزا می‌کنند.

人要向他拍掌， 并要发叱声，使他离开本处。